บทที่3 ออโต้
1684 คำ
ออโต้ หนุ่มหล่อ ลูกครึ่งไทยสเปน หลังจากที่คุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกัน เขากับน้องชายออสตินก็ต้องอยู่กับคุณพ่อและกลับมาอยู่ที่เมืองไทยช่วยดูธุรกิจของครอบครัว คุณแม่แต่งงานใหม่ละใช้ชีวิตกับครอบครัวใหม่ของท่านที่สเปน ส่วนคุณพ่อท่านได้แต่งงานใหม่แล้วก็ย้ายไปอยู่กับภรรยาใหม่ที่เชียงราย คือคุณเจ้านาง คุณแม่ของเจ้าน้อย เขากับน้องชายก็ใช้ชีวิตกันในกรุงเทพ ชีวิตเขาดูภายนอกเหมือนจะไม่มีอะไรขาด เพราะเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะ แต่เพราะเขาเป็นลูกคนโตภาระหน้าที่ ที่เขาต้องแบกรับ บางครั้งมันก็เหนื่อยมากเกินไป
เหมือนจะมีแต่ก็ขาดอะไรไปเสมอ คำนี้ใช้กับผมได้เสมอ ยิ่งตอนที่ผมเสียคุณพ่อไปด้วยอุบัติเหตุ มันเหมือนชีวิตเหลือแค่ความว่างเปล่า ไร้ที่พึ่ง ผมเหลือแค่น้องชาย ที่เป็นครอบครัวของผมจริงๆ
ชีวิตสีเทาๆ ที่หน้าค้นหา เหล้าก็กิน บุหรี่ก็สูบแต่รักสุขภาพ สะอาดเนี้ยบไปทั้งตัว มีคลับและฟิตเนสเป็นของตัวเอง
ส่วนธุรกิจสีเทา ที่คุณลุงมอบหมายให้เขาดูแล คือกาสิโนแถบชายแดน งานพวกนั้นเขาเลี่ยงไม่ได้ เพราะป๋าเขาเลี่ยงมาแล้ว เลยตกเป็นหน้าที่ของเขา ที่จะต้องสานต่อธุรกิจของครอบครัว
@ บ้านออโต้
“พี่ออโต้ ทำไมในตู้เย็นบ้านพี่ มีแต่อาหารสุขภาพละครับ พี่ไม่สบายรึเปล่า” ออสตินเปิดตู้เย็นเห็นแบบนั้นทำหน้า งงๆ แล้วตะโกนถามพี่ชาย ออกมาจากในครัว
“ก็พี่กลัวไม่สบายไง ก็เลยกินเพื่อนสุขภาพ ไม่ใช่รอให้ป่วยแล้วค่อยมากิน” ออโต้ตอบแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบกล่องอาหารมาเปิด
ออสตินที่ดื่มน้ำอยู่ปรายตามามองนิดหนึ่ง ผักทั้งนั้นไม่เห็นจะน่าอร่อยตรงไหนเลย
“ลองดูสักคำไหม ร้านนี้อร่อยมาก พี่สั่งเขาตลอด”
ออสตินทำหน้าแหยงๆ แต่ก็ลองตักมาชิม “อืม อร่อยจริงด้วยแฮะ ไม่น่าเชื่ออาหารแบบนี้ทำได้อร่อยขนาดนี้ได้ยังไง”
“ก็พี่บอกแล้ว ไปหยิบสิ ในตู้เย็นนายเลือกเลยจะกินอะไร”
“พี่ไปซื้อมาจากร้านไหน?” ออสตินเปิดตู้เย็นเลือกอาหาร
“ร้านผักหวาน ใกล้ๆ กับฟิตเนสของพี่”
“เอ๊ะ! คุ้นๆ นะ”
“ร้านคุณแม่ของนามิน่ะ คุณนานาเป็นนักโภชนาการ แล้วคุณพ่อนามิก็เป็นเชฟชื่อดัง พี่ว่าร้านเขาอร่อยมากนะ เลยเป็นลูกค้าประจำ นายอยากให้พี่สั่งให้ไหม เจ้าน้อยน่าจะชอบนะ”
“เดี๋ยวผมสั่งเอง ค่อยให้เจ้าน้อยเป็นคนเลือกละกัน”
ออโต้พยักหน้า
“แล้วนี่แม่บ้านพี่ไปไหน ผมมายังไม่เห็นใครเลย”
“เขาลา ช่วงนี้ก็ให้หลานสาวเขามาช่วย มาวันเว้นวัน นายกินเสร็จแล้วล้างแก้วด้วยละออสติน” ออโต้พูดจบก็เดินออกไปที่ห้องนั่งเล่น
“ครับๆ” ออสตินส่ายหัว กับความเจ้าระเบียบ สะอาดเนี่ยบของพี่ชาย ขนาดแม่บ้านไม่อยู่เขาเข้ามายังไม่เห็นตรงไหนของบ้านพี่ออโต้ ไม่เป็นระเบียบเลย ข้าวของต้องวางเป็นที่ เป๊ะไปหมด
“พี่ออโต้ครับ งานพี่แบ่งมาให้ผมช่วยบ้างก็ได้นะครับ” ออสตินพูดเพราะเขาเป็นห่วง เพราะพี่ออโต้ทำงานเยอะมาก ไม่ค่อยมีเวลาให้ตัวเองเลย
“นายไปช่วยเจ้าน้อยเถอะ งานของคุณลุงถ้านายไม่อยากทำก็ไม่เป็นไรนะออสติน”
“ผมอยากแบ่งเบาพี่บ้าง”
“ไม่เป็นไร ฉันมีอาร์เดล นายอยากทำอะไรก็ไปทำไมต้องกังวลเรื่องนี้”
“พี่ยุ่งขนาดนี้แล้วเมื่อไหร่จะมีแฟน”
“นายเป็นห่วงเรื่องนี้”
ออสตินยิ้ม “พี่ก็ควรจะมีใครได้แล้ว บ้านเงียบไปนะผมว่า ตั้งแต่เรนนี่ไปเรียนต่อ อย่ารอเขาเลย”
“หึ! ฉันก็มีตลอด”
“ไม่ใช่มีแบบนั้น แบบจริงจังน่ะ คนที่คอยอยู่ใกล้ๆ เป็นเพื่อนตลอดเวลาน่ะ ผมหมายถึงแบบนั้น”
“ก็เข้าใจ แต่ยังไม่เจอ ที่เจอก็ยังไม่ใช่ แล้วพี่ดูแก่ขนาดนั้นเลยเหรอนายถึงมาพูดเรื่องนี้”
“ก็เปล่า แค่ดูชีวิตพี่เหงาไปหน่อยควรจะมีสีสันบ้าง เพ็บนี่ไม่ใช่เลยเหรอครับพี่”
“เพ็บเหรอ ไม่ละ เพ็บเป็นเพื่อน พี่ไม่ได้ชอบเพ็บแบบนั้น”
“เพราะธุรกิจรึเปล่าครับ พี่กลัวว่าถ้าคบกัน เกิดไปไม่รอดธุรกิจจะมีปัญหารึเปล่า”
“ไม่เกี่ยวนะ ถ้าพี่ชอบพี่ไม่สนหรอก แต่เพ็บมีอะไรหลายอย่างที่ไปกันไม่ได้แน่ๆ บางคนมันเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ ใจเรามันบอกแบบนั้นเอง”
ออสตินพยักหน้าเข้าใจ
“เออ ออสติน ตกลงแม็กซ์เวลกับนามินี่ยังไงกัน”
“ไม่ยังไงนะครับ นามิจีบยาก ไม่สนใจใครไม่ใช่แค่แม็กซ์เวลนะครับ ปฏิเสธหมดไม่สนลูกใคร ตามตื๊อมากเจอด่า เอาเรื่องอยู่นะครับนามิ ว่าแต่พี่ถามทำไม”
“เปล่าแค่สงสัย เห็นแม็กซ์เวลพูดทีเล่นทีจริงอยู่ตลอด คิดว่าคบกัน”
“คบอะไรละครับ น้องเกรงใจเคเดน ถ้าแม็กซ์ไม่ใช่เพื่อนเคเดนนามิไล่กระเจิงไปแล้ว แต่ขนาดเกรงใจก็ยังพูดแรงใส่ตลอด แต่แม็กซ์มันก็ตามเรื่องตามราวแซวไปเรื่อย แต่ช่วงนี้มันก็มีคนของมันแล้วนะครับ คงไม่อะไรกับนามิแล้วละ”
ออโต้พยักหน้าเข้าใจ
“งั้นผมกลับนะพี่ ไว้มาหาใหม่”
“อืม”
ช่วงเย็น ที่บ้านออโต้
นามิมาถึงแล้ว ทำไมบ้านเงียบจัง เธอหอบข้าวของเดินเข้าไปในบ้านของออโต้ มีแม่บ้านเปิดประตูให้เธอ ไม่พูดไม่จากแล้วก็เดินหายไปไหนแล้วไม่รู้ของก็ไม่ช่วยถือ
เธอหันไปหันมามองหาครัว บ้านจะใหญ่ไปไหนเนี่ย
“ทางนี้ละกัน” ฉันเดาว่าจะเป็นครัว เดินเข้าไป ใช้จริงด้วยบ้านใหญ่ขนาดนี้ อยู่กี่คนเนี่ย เอาละเริ่มเลยละกัน
ฉันคิดมาแล้วว่าจะทำเมนูอะไรให้เขาทานบ้าง เลยหันผัก และหั่นเนื้อมาแล้ว เหลือแค่มาปรุงให้สุกที่นี่
นามิปรุงอาหารไปร้องเพลงไปอย่างอารมณ์ดี ซุปเนื้อของเธอรับรองว่าเขาต้องชอบ
ออโต้อาบน้ำเสร็จ เดินลงมาข้างล่าง ได้ยินเสียงเพลงแว่วมา หลานป้าแม่บ้านร้องเพลงเหรอ เขาเดินตามเสียงไปเรื่อยๆ
คนที่อยู่ในครัวบ้านเขาคือนามิ ยืนร้องเพลงไปทำอาหารไป เขาลืมไปสนิทเลยว่านัดเธอวันนี้ วันนั้นส่งโลเคชั่นให้เธอแต่ลืมไปเลย ว่านัดกันไว้
“อุ๊ย! แม่ร่วง”
นามิหันมาเจอเขายืนอยู่ตกใจสะดุ้งสุดตัว “พี่ออโต้มาไม่ให้สุ้มให้เสียงตกใจหมด”
“เรานั่นแหละมาทำไมไม่ทักบอก”
“ก็นัดกันแล้ว อย่าบอกนะว่าพี่ลืม”
“ก็ลืม”
“แก่แล้วสินะ”
“ว่าอะไรนะ”
“เปล่าค่ะ พี่จะทานเลยไหม เสร็จแล้วนะคะ”
“กินได้เหรอ”
“พี่ออโต้ค่ะ” คนตัวเล็กเริ่มจะเหลืออด
“ตักมาสิ”
นามิตักซุปเนื้อของเธอมาเสิร์ฟพร้อมข้าว ส่งยิ้มให้เขา ยืนมองและลุ้นไปด้วยว่าเขาจะชอบไหม
ออโต้ตักน้ำซุปชิมคำแรก อร่อยจังแฮะ ยัยเด็กแสบนี่แอบใส่ผงชูรสรึเปล่า หน้าตาไม่น่าทำอาหารอร่อย
“อร่อยใช่ไหมคะ พี่ชอบใช่ไหม ปรุงแบบธรรมชาติเลยนะคะ ไม่ได้ใส่ผงชูรสใดๆ แน่นอนค่ะ”
ยัยเด็กนี้พูดเหมือนรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร
“ก็พอกินได้”
“แสดงว่าพี่ตกลงให้นามิมาทำอาหารให้แล้วนะคะ ให้มาสองวันใช่ไหมคะ วันไหนบ้าง แล้วพี่จะจ่ายเท่าไหร่ค่ะ”
“เราน่ะ ร้อนเงินรึไง”
“ก็ไม่ แต่เงินก็สำคัญนะคะ”
“อยากมาวันไหนละ เราลองว่ามาก่อน”
“วันพฤหัส กับวัน อาทิตย์ ได้ไหมคะ”
“อืมได้”
“พี่ไม่ทานอาหาร นอกบ้านเลยเหรอคะ?”
“ก็กินบ้าง แต่ไม่ค่อยอยากกินเท่าไหร่ ส่วนมากก็มีคนมาทำให้ที่บ้าน”
“หมายถึงเชฟ เหรอคะ”
“อืม”
“แล้วช่วงนี้เขาไปไหนละคะ”
“ไปเรียนต่อ”
“พี่จะให้นามิ มาทำอาหารให้ช่วงที่เชฟคนนั้นไม่อยู่เหรอคะ”
“อืม”
“เขาไปนานแค่ไหน”
“หนึ่งปี”
“แต่ถ้าเราไม่ว่างก็ไม่เป็นไร บอกคุณแม่เราทำแทนก็ได้”
“นามิทำให้ได้ค่ะ อาจจะให้คุณแม่ช่วยคิดเมนู รึถ้าพี่ออโต้อยากทานอะไรเป็นพิเศษก็บอกได้นะคะ”
“เดี๋ยวจะหยิบกุญแจบ้านให้ ส่วนค่าจ้าง ให้เดือนละแสน เราทำแค่สองมื้อเที่ยงกับเย็น เมื่อเช้าพี่จะทานอาหารร้านคุณแม่เรา”
“พี่ไม่ชอบทานอะไรบ้างไหมคะ รึว่าแพ้อะไรบ้างไหม”
“แพ้กุ้ง”
“ค่ะ”
“คงจะไม่แกล้งเอากุ้งมาให้กินใช่ไหม”
“ไม่ทำหรอกค่ะ”
“แล้วมีใครรู้บ้างว่าเรามาทำอาหารให้พี่”
“ไม่มีนะคะ ถ้าไม่อยากให้บอกก็ไม่บอกใครหรอกค่ะ”
“ก็ดี ส่วนเรื่องทำความสะอาด เราไม่ต้องทำหรอกนะ ให้แม่บ้านทำ”
“เด็กคนเมื่อกี้เหรอคะ แม่บ้าน”
“คนนั้นเป็นหลาน เขามาแทน ตอนที่คุณป้าเขาลา”
นามิพยักหน้าเข้าใจ “งั้นวันนี้นามิกลับก่อนนะคะ”
ออโต้พยักหน้า
เธอเดินออกมาจากบ้านเขา มาที่รถตัวเอง บ้านเงียบจัง อึมครึมทั้งบ้าน น่าขนลุกชะมัด จับผู้หญิงมาดูดเลือดตอนกลางคืนรึเปล่านะ ที่หล่อๆ เพราะดื่มเลือดสาวสวยรึเปล่านะ คนตัวเล็กคิดแบบนั้นแล้วก็รีบเปิดประตูขึ้นรถตัวเอง แล้วขับออกไป
- ผู้เขียน
