บทที่ 7 หน้าที่ของเด็กเลี้ยง NC

1970 คำ

ดวงหน้าหวานแดงเถือก มือขาวค่อย ๆ ปลดกระดุมก่อนจะถอดชุดนอนตัวเก่งออกไปโดยมีสายตาคมกริบมองตามทุกการกระทำ เมื่อไร้อาภรณ์ปกปิดมุมปากหยักก็ยกยิ้มอย่างพอใจ ขาว... เต้าสวยอยู่เสมอใบหน้าคมและมาร์คัสไม่ปล่อยไปง่าย ๆ เขาอ้าปากครอบครองจุกสีหวานก่อนจะปาดเลียราวกับมันมีรสชาติทำเจ้าของร่างสะดุ้งโหยงเพราะความเสียว ญานินพยายามถดตัวหนีเพราะสัมผัสเปียกชื้นทำทั้งร่างวูบวาบไปหมดจนรู้สึกเหมือนว่าตรงกลางร่างกายมีน้ำบางอย่างกำลังไหลออกมา แต่มือหนากลับรั้งร่างบางเอาไว้และยังรั้งให้แนบชิดเสียจนกลีบสวยถูไถเข้ากับเอ็นใหญ่ “อะ” มาร์คัสกัดกรามกรอดเมื่อได้ยินเสียงครางหวาน เขาอยากกระแทกให้ร่างเล็ก ๆ นี่สั่นเทิ้มแต่เพราะอยากเห็นลีลาคนที่เอ่ยปากขอเงินก่อนจึงได้แต่ข่มใจไว้ “ทำสิ” ญานินอยากจะหนีออกไปจากสถานการณ์น่าอายตรงนี้แต่เมื่อได้สบกับนัยน์ตาทรงเสน่ห์แล้วก็ไม่กล้าขัดเพราะมันเต็มไปด้วยความต้องการ และถ้าเธอยังดื้อด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม