17 ปีก่อน
เสียงฝนตกฟ้าร้องราวฟ้ารั่วที่ด้านนอกบ้านรวีไวย์ก็ยังไม่สามารถกลบเสียงร้องไห้และด่าทอที่เกิดขึ้นภายในบ้านได้
“พี่วีจะเอายังไง? ว่ามาเลยนะ พี่จะทำแบบนี้กับทิพและชลพร้อมกันไม่ได้ พี่ก็รู้ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน วันนี้ถ้าเคลียร์ใจกันไม่เสร็จก็ไม่ต้องไปไหนกันแล้ว” เสียงโวยวายของทิพวรรณดังขึ้น
ด้านข้างของทิพวรรณ สาวสวยวัย 30 ต้น ๆ มีชลาลัย หญิงวัยไล่เลี่ยกันแต่ดูเรียบร้อยอ่อนหวานกว่าร้องไห้กระซิก ๆ และด้านหลังยังมีเด็กชายวัย 13 ขวบสองคนยืนอยู่ คนหนึ่งหน้าตามีเค้าโครงความงาม อ่อนหวานคล้ายชลาลัย อีกคนใส่แว่น หน้าตาคมคาย ไม่คล้ายทิพวรรณนักแต่สายตาดุดันไม่ต่างจากหญิงสาวผู้เป็นมารดา
“จะให้พี่ทำยังไง? รับพวกเธอสองคนมาดูแลในบ้านรวีไวย์พร้อมกันเหรอ?” นายรวีผู้เป็นบุตรชายเจ้าของบ้านถามขึ้น
รวี รวีไวย์รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาอ่อนกว่าวัยไม่เหมือนคนอายุใกล้ 40 ใบหน้าขาวเหมือนลูกผู้ดีไม่เคยกร
