EP.10 #ข้อตกลง
1102 คำ
“เรามีเวลาแค่สิบนาทีนะครับคุณไลลานา เริ่มการพูดคุยเถอะครับ” อลันพูดโผล่งทำลายบรรยากาศขึ้นมา ไฟซัลขมวดคิ้ว ปรายตามองเลขาคนสนิทคล้ายไม่พอใจ
“ไม่เป็นไร เลื่อนการประชุมออกไปก็ได้” เจ้านายหนุ่มนั่งลงท่าทางสบาย ๆ ไลลานาจึงนั่งลงตามเขาอย่างรักษามารยาท
“ไม่ได้ครับ ประชุมสำคัญเลื่อนไม่ได้” ปลายประโยคน้ำเสียงติดห้วนหน่อย ๆ ปกติอลันจะให้ความเคารพไฟซัลในเวลางานและต่อหน้าคนอื่นเสมอ เขาคือเลขาในอุดมคติของทุกคน เขาทั้งทำงานเก่ง และมีฝีมือฉกาจอย่างหาตัวจับยาก บริษัทใหญ่ ๆ หลายแห่งต่างต้องการดึงตัวอลันไปร่วมงานด้วย แต่เขาปฏิเสธทั้งหมด
อลันวางตัวดี สุขุม นิ่งขรึม และรอบคอบมาก เขาซื่อสัตย์และเชื่อฟังไฟซัลเสมอ แต่ต้องเป็นเรื่องที่ถูกที่ควร เรื่องไหนที่ไม่ถูกต้อง เขามักจะตักเตือนและห้ามปรามอย่างเช่นเวลานี้
ไฟซัลปราดสายตามองเลขาคนสนิทอย่างนึกโมโห หมอนี่จะขัดคำสั่งเขาทำไม เขาบอกให้เลื่อนก็เลื่อนไปสิ ไม่เห็นหรือไงว่าเขาอยากจะใช้เวลาอยู่กับไลลานาให้นานกว่านี้น่ะ การประชุมบ้าบออะไรนั่นเลื่อน ๆ ไปก่อนก็ได้ ใครจะสนกันล่ะ?!
“เอ่อ ถ้าอย่างนั้นฉันขออนุญาตเริ่มอธิบายการทำงานของทางมูลนิธิเราเลยนะคะ ทางคุณจะได้ไม่เสียเวลาไปมากกว่านี้” ไลลานาเสนอความเห็นขึ้นมา เธอเองก็อยากจะรีบคุยธุระและรีบออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ เหมือนกัน ไม่รู้ทำไม… แต่เธอรู้สึกแปลก ๆ กับสายตาของรองประธานคนนี้ยังไม่ก็ไม่รู้ เขามองเธอเหมือนคนที่รู้จักกันมานาน ทั้งที่เราเพิ่งพบกันเป็นครั้งที่สองเท่านั้น
ตลอดเวลาที่ไลลานาอธิบายการทำงานของมูลนิธิ ไฟซัลจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ละสายตาโดยไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำของเขาทำให้เธออึดอัดแค่ไหน เธอเลี่ยงที่จะสบตากับเขา พยายามสนใจแค่แผ่นกระดาษและรูปภาพบนโต๊ะเท่านั้น จนกระทั่งเธอพูดจบ บรรยากาศภายในห้องเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าไฟซัลเอาแต่นั่งนิ่งมองหน้าเธอ ไลลานาจึงหันไปมองเลขาคนสนิทของเขาแทน อลันมองเจ้านายตัวเองก่อนจะถอนใจเบา ๆ
“คุณไลลานาอธิบายจบแล้วนะครับ”
“ฉันรู้แล้ว นายหยิบเอกสารนั่นมาให้ที” ไฟซัลยอมละสายตาไปจากใบหน้าสวยในที่สุด อลันหยิบซองเอกสารมาส่งให้เจ้านายหนุ่ม เขารับมาถือแล้วยื่นให้กับไลลานา เธอมองมันอย่างงง ๆ
“นี่อะไรหรือคะ?”
“ลองอ่านดูสิครับ”
เธอหยิบเอกสารออกจากซองแล้วเปิดอ่าน ดวงตาหวานเบิกกว้างด้วยความตกใจ รายละเอียดในเอกสารนี่มันคืออะไรกัน?
“หมายความว่ายังไงกันคะ? นี่มันเอกสารสัญญาอะไรคะ?” เธอไม่ได้ตาฝาดแน่ ๆ เอกสารในมือเธอตอนนี้มันคือเอกสารสัญญาที่จัดทำขึ้นระหว่างตัวเธอและเขา… ไฟซัล แวนเนอร์
“ผมยินดีดูแลมูลนิธิบ้านสู่รักทุกอย่างตามที่คุณต้องการ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนคือคุณต้องมาทำงานให้กับผม”
ไลลานาเผลอกำกระดาษเอกสารในมือ เขาต้องการให้เธอมาทำงานกับเขาเพื่อแลกกับการอุปถัมภ์มูลนิธิอย่างนั้นเหรอ…
นี่มันเรื่องตลกอะไรกันเนี่ย
“ฉัน… ไม่เข้าใจค่ะ คุณเป็นฝ่ายติดต่อทางมูลนิธิเพื่อประสงค์จะอุปถัมภ์ทางเรา และฉันมีหน้าที่มาแนะนำการทำงานของมูลนิธิให้แก่ทางคุณทราบเท่านั้น แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงกลายเป็นข้อตกลงแบบนี้ได้ล่ะคะ? คุณไม่ได้ต้องการจะอุปถัมภ์มูลนิธิเราตั้งแต่แรกงั้นเหรอคะ?” น้ำเสียงของเธอเจือแววไม่พอใจ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอคิด มันอยู่เหนือการควบคุมของเธอ การต่อรองอะไรแบบนี้มันไม่ควรเกิดขึ้นสิ เขาจะใช้เด็ก ๆ เป็นเครื่องมือในการต่อรองไม่ได้ ทำไมคนคนนี้ถึงทำเรื่องแบบนี้ได้นะ
“แน่นอนครับว่าทางเราตั้งใจจะอุปถัมภ์มูลนิธิบ้านสู่รักจริง ๆ และได้มีการจ่ายเงินทุนส่วนหนึ่งให้กับทางมูลนิธิไปแล้วเมื่อวันก่อน คุณคงจะรับทราบเรื่องนี้ดี”
ใช่ มันเป็นเงินทุนก้อนโตเลยล่ะ ทุกคนที่มูลนิธิดีใจกันมาก ๆ โดยเฉพาะเด็ก ๆ เรื่องนี้ไลลานารู้ดี วันนี้เธอมาที่นี่นอกจากมาอธิบายการทำงานของมูลนิธิแล้วเธอยังตั้งใจจะมาขอบคุณเขาด้วย
แล้วนี่มันอะไรกัน…
“ฉันทราบดีค่ะ ฉันรู้สึกขอบคุณทางบริษัทแวนเนอร์จากใจจริงค่ะ แต่เรื่องสัญญานี่… มันเกี่ยวข้องกันยังไงคะ ทำไมคุณต้องนำมาเป็นข้อตกลงด้วยคะ?”
“เพราะผมต้องการร่วมงานกับคุณ” ไฟซัลประสานมือทั้งสองข้างไว้ใต้คาง ข้อศอกวางลงบนโต๊ะ ดวงตามังกรหรี่ลงจ้องมองไลลานาอย่างไม่คิดจะปิดบัง สายตาของเขาทำเธอรู้สึกขนลุกอย่างไม่มีสาเหตุ
“งานอะไรคะ ฉันจบสังคมสงเคราะห์นะคะ ฉันไม่มีความรู้เกี่ยวกับงานบริษัทเลยค่ะ โดยเฉพาะบริษัทผลิตน้ำหอมรายใหญ่อย่างแวนเนอร์กรุ๊ป” เธอพยายามไกล่เกลี่ยอย่างใจเย็น
“ผมจะให้คุณมาเป็นเลขาของผมครับ” ขณะที่ไฟซัลก็รุกไม่หยุดเช่นกัน และคำตอบของเขาเรียกสายตาหวานหันมองอลันในทันที
“แต่คุณมีเลขาอยู่แล้วนะคะ” เธอกระอักกระอ่วนหมดแล้ว ไฟซัลบิดยิ้มอย่างนึกสนุกพลางเลิกคิ้วขึ้น
“งั้นผมจะไล่เขาออก”
“คะ คุณไฟซัลคะ!”
คราวนี้ร่างบางผุดลุกขึ้นยืนทันที เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้เกินรับมือ เกินต้าน เกินทุกอย่างเลยจริง ๆ เธอไม่รู้จะปฏิเสธเขายังไงแล้ว เขาคิดจะไล่เลขาคนสนิทออกเพื่อรับเธอที่ไม่มีทั้งพื้นฐานและความรู้เกี่ยวกับงานเลขาเข้ามาทำงานแทนเนี่ยนะ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ
ทว่ากลับมีเพียงไลลานาที่ดูเป็นเดือดเป็นร้อน ในขณะที่อลันยืนนิ่งมองเจ้านายด้วยสีหน้าเรียบเฉย ส่วนเจ้านายเขานั้นตอนนี้กำลังนั่งยิ้มพึงพอใจกับการได้แกล้งหญิงสาวตรงหน้า
“ฮึ ผมล้อเล่นน่ะ แต่เวลาคุณตกใจดูน่ารักดีนะครับ คุณไลลา”
- ผู้เขียน
