หยกไม่ถูกชะตากับไอ้หมอนี่ตั้งแต่รู้จากแอนนาว่าเมื่อสองสัปดาห์ที่แล้วมันมาที่ร้านคอนช์เพิร์ลทุกเช้าเพื่อเฝ้าไข่มุก จึงสืบประวัติดู พอรู้ว่าเป็นใคร เขาก็ได้แต่สงสารคนเป็นพ่อที่มีลูกไม่เอาไหน
หม่อมราชวงศ์ทิวากรหน้าเสีย มันเป็นเรื่องที่เขาอยากลืม แต่ดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับคนกลุ่มนี้
“ตั้งแต่วันนั้นพี่ไม่ว่างมาหาน้องไข่มุกเลย เพราะท่านพ่อให้เรียนรู้งานอย่างเข้มงวด พี่เลยยังไม่ได้บอกว่าพนักงานชมกันไม่ขาดปากว่าขนมอร่อยสมคำเล่าลือจริงๆ”
“แค่เขียนรีวิวในเพจของร้าน ฉันก็รับทราบแล้วค่ะ และมันยังดีกว่าการมาบอกให้ฉันรับรู้คนเดียวเยอะด้วย”
“จริงสิ พี่ลืมนึกถึงโซเชียลไปเลย” เขาทำท่านึกขึ้นได้
“ไม่ฉลาดจริงๆ หรือว่าแกล้งโง่” เสียงหยกแทรกเข้ามาอีกครั้ง
ไข่มุกขยิบตาให้หยก ส่งสัญญาณว่าเธอจัดการเองได้ เธอนิยมวิธีละมุนละม่อมแต่เจ็บแบบซึมลึก ไม่ใช่โผงผางประเภทพร้อมที่จะหยิบข้าวของบนโต๊ะร่อนใส่
