บทที่5 กับคุณก็ไม่แน่
1107 คำ
บทที่5
กับคุณก็ไม่แน่
ช่วงบ่ายคุณหมอธามตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเคาะประตูห้องไม่ทันที่เขาจะได้ตั้งสติประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมข้าวกล่องที่แม่ตัวดีเดินถือเข้ามาให้ เขาถอนหายใจอีกครั้งเพราะรู้สึกเหนื่อยกับความวุ่นวายนี้เต็มทนไม่รู้เธอจะวุ่นวายกับเขาไปถึงไหน
"ฉันซื้อข้าวมาให้เป็นการตอบแทนที่เมื่อคืนคุณช่วยฉันไว้^^"
"คิดว่าผมอยากช่วยคุณหรือไงคุณเดินพรวดพราดเข้ามาในห้องผมเอง"
"ถ้าคุณไม่เปิดประตูฉันจะเข้ามาในห้องคุณได้ยังไงเพราะฉะนั้นเรื่องนี้ฉันไม่ผิดค่ะว่าแต่ห้องของคุณดูไม่มีอะไรเลยของตกแต่งก็ไม่มีเชยชะมัด"
"แล้วคุณมายุ่งอะไรกับห้องผมหมดธุระของคุณแล้วก็ไปสิผมจะได้พักผ่อน"
นอกจากจะไม่ไปแม่ตัวดียังเดินไปหยิบจานมาจัดข้าวที่ซื้อมาให้ใส่จานให้เรียบร้อยส่วนตัวเธอนั้นเดินไปนั่งบนเตียงก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นงสบายใจ
"คุณกับผมเราสนิทกันถึงขั้นนี้แล้วหรือไงออกไปจากห้องผมได้แล้วเชิญครับ!"
"คุณทำงานที่นี่มากี่ปีแล้ว?"
คุณหมอธามถอนหายใจอีกครั้งนอกจากเธอจะไม่ฟังสิ่งที่เขาพูดยังทำตัวสบายๆ มากเกินไปแล้วผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในห้องด้วยกันแบบนี้มันจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด
"จะกี่ปีมันก็เรื่องของผม ผมบอกให้คุณออกไปจากห้องผมได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็นคุณเดินเข้าออกห้องผมบ่อยๆ จะเข้าใจผิดเอา"
อัญชิตาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าก่อนจะเผลอหลับไปอีกครั้งส่วนคุณหมอธามทานข้าวเสร็จเขาก็ทิ้งตัวลงนอนไม่สนใจคนข้างกายที่มาอาศัยนอนเหมือนหมาจรจัดที่เขาเคยซื้อข้าวให้มันกิน -__-!
เมื่อทั้งสองตื่นขึ้นมาในช่วงเย็นแม่ตัวดีก็รีบลุกขึ้นสำรวจร่างกายอีกครั้งปากบอกกลัวว่าตนจะถูกข่มขืนแต่กลับเสนอตัวมานอนห้องเขาตั้งแต่เมื่อคืนวันนี้เป็นวันหยุดที่แสนน่าเบื่ออยู่คนเดียวก็เหงาเพื่อนๆ ก็ต่างมีงานของตนเองจะโทรเม้าท์มอยก็ไม่ได้เธอจึงมาวุ่นวายอยู่ในห้องของคุณหมอธามทั้งวัน
"ตื่นแล้วก็กลับห้องคุณไปผมจะออกไปทำธุระ"
"ธุระอะไรเหรอฉันไปด้วยสิฉันเหงานะๆ"
"ธุระส่วนตัวของผมทำไมผมต้องบอกคุณด้วย"
"เฮ้ออ งั้นเอาแบบนี้ไหมฉันขอติดรถคุณไปด้วยฉันจะอยู่ในโลกของฉันเงียบๆ ไม่เข้าไปวุ่นวายฉันกลับมาจากเมืองนอกก็ไม่มีใครไม่รู้จะไปที่ไหนมันเบื่อนะคุณ"
"แล้วคุณจะกลับมาทำไม ทำไมไม่อยู่เมืองนอกไปเลย"
"ก็พ่อฉัน...."
คุณหมอธามเลิกคิ้วเล็กน้อยเพื่อมองคนตรงหน้าแต่อัญชิตารีบเม้มปากตัวเองเพื่อบ่ายเบี่ยงแต่งเรื่องขึ้นมาใหม่หากเขารู้ว่าเธอเป็นใครคงจะเป็นเรื่องใหญ่แน่นอนลูกสาวของผู้อำนวยการโรงพยาบาลมานอนกับผู้ชายที่หอพักแบบนี้
"พ่อของฉันอยากให้ฉันกลับมาทำงานที่นี่จะได้อยู่ใกล้ๆ กันตอนนี้ท่านแก่มากแล้วมีโรคประจำตัวมากมายค่ะ" ถึงจะเป็นคำพูดโกหกแต่คุณหมอธามก็เชื่อในสิ่งที่เธอพูด
"แล้วทำไมคุณไม่กลับไปอยู่ที่บ้านมาอยู่หอพักทำไม?"
"ก็เพราะว่า... เอ่อ... มันลดค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันฉันไงไม่เช่นนั้นฉันก็คงต้องขับรถไปมาไหนจะค่าน้ำมันค่ากินไม่ไหวหรอกคุณเงินเดือนแค่นี้กินโอมากาเสะมื้อเดียวก็หมดแล้วหึ!"
"รู้ว่าเงินเดือนแค่นี้จะไปกินโอมากาเสะทำไม?"
ยิ่งพูดยิ่งโป๊ะอัญชิตารีบตั้งสติของตัวเองแต่คุณหมอธามไม่อยากซักไซ้ถามอะไรมากในเมื่อเธอไม่อยากพูดเขาก็ไม่อยากฟัง
"ว่าแต่ธุระของคุณคืออะไรบอกฉันได้ไหมเผื่อฉันจะขอติดรถไปด้วยฉันเหงาไม่อยากอยู่คนเดียวตอนอยู่เมืองนอกฉันยังออกเที่ยวได้แต่มาอยู่ที่นี่ฉันไปไหนไม่ถูกถนนหนทางมันน่าปวดหัว"
"ถ้าจะไปก็ไปเตรียมตัวอีก 20 นาทีถ้าไม่เสร็จผมไม่รอ-__-!"
"โอเคขอเวลาแป๊บ^^"
คุณหมอธามมองสาวสวยที่กำลังวิ่งดุ๊กดิ๊กออกไปจากห้องเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องตามใจผู้หญิงคนนี้อีกหน่อยคงเคยตัวเข้าออกห้องเขาเป็นว่าเล่น ถึงเวลานัดหมายอัญชิตาเดินมารออยู่หน้าห้องคุณหมอธาม ทั้งสองจึงพากันออกมาจากหอพักโดยที่ไม่มีใครสังเกตเลยว่าทั้งสองขึ้นรถออกไปด้วยกัน
สถานที่ที่คุณหมอธามขับรถมานั้นเป็นร้านอาหารร้านประจำแม้อันชิตาจะรู้สึกว่าไม่ค่อยถูกชะตากับอาหารพวกนี้แต่เพื่อพิชิตใจชายหนุ่มข้างกายไม่ว่าลำบากแค่ไหนเธอก็ต้องสู้
"กินเป็นใช่ไหม?"
"อืม... เป็นสิฉันชอบมากเลย" แต่ละเมนูที่เธอดูนั้นแทบไม่รู้จักเลยสักอย่าง
"ป้าครับผมเอาผัดพริกแกงหมูใส่ถั่วฝักยาวราดข้าว 1 จานครับแล้วคุณล่ะจะกินอะไรสั่งเลย"
"อืม... เอาเหมือนคุณก็ได้ป้าคะเอาเหมือนกันเลยค่ะ^^"
"ได้จ้าไปนั่งรอนะลูกเดี๋ยวป้ายกไปให้^^"
นอกจากจะทานข้าวด้วยกันแล้วแม่ตัวดีหันไปเห็นตู้แช่เบียร์เธอก็รีบลุกไปหยิบออกมาสองขวดเพื่อให้คุณหมอหนึ่งขวดกับเธออีกหนึ่งขวดคุณหมอธามขึงตาใส่เธออีกครั้งแค่เมื่อคืนก็วุ่นวายพอแล้วที่สำคัญเธอจะดื่มเบียร์แทนน้ำไม่ได้
"บอกว่าบ้านจนแต่เมาทุกวันเลย-__-!"
"ฉันไม่ได้บอกว่าบ้านฉันจนเพียงแค่ฉันต้องดิ้นรนทำงานอีกอย่างถ้าฉันไม่ดื่มฉันจะนอนไม่หลับสมองมันคิดฟุ้งซ่านคุณเข้าใจไหม"
"จะพยายามเข้าใจก็แล้วกัน-__-!"
"ไม่ต้องห่วงถึงฉันเมาฉันก็ไม่เคยข่มขืนใครแต่กับคุณไม่แน่ฮ่าๆๆ"
-__-!
---------------------------
จะเอาให้ได้เลยใช่ไหมแม่ตัวดี
กดลงคลัง กดหัวใจ คอมเมนต์ให้ไรท์หน่อยค่ะทุกคน นอยเวอร์
- ผู้เขียน
