ครืด ครืด
เสียงโทรศัพท์ดังก้องไปทั่วทั้งห้องแต่เจ้าของกลับนอนหลับไม่ยอมตื่น เมื่อเสียงเรียกเข้าดังขึ้นไม่ยอมหยุด สุดท้ายแล้วชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงจึงยอมแพ้ลุกขึ้นมากดรับสาย
“ทอย…ลูกอยู่ที่ไหน แม่โทรหาเป็นสิบๆ สายแล้วนะ วันนี้ต้องเข้าประชุมผู้บริหาร ทำไมยังไม่มาอีก” เสียงของคุณนายสร้อยมาลัย ดังมาตามสาย ดูเร่งรีบอย่างเห็นได้ชัด
“ครับแม่ ผมจะรีบไป” เพทายกดวางสาย ก่อนที่เขาจะหันมองไปทั่วบริเวณห้อง
“คุณจะไปแล้วเหรอคะ” หญิงสาวที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงนอนของเพทายถามขึ้น
ชายหนุ่มปรายตามองอย่างชินชา ก่อนที่เขาจะวางเงินจำนวนไม่น้อยลงไปที่โต๊ะข้างหัวเตียงนอน แล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำ
‘เพทาย จินดาภัทร’ ลูกชายคนเดียวของตระกูล “จินดาภัทร” หน้าตาในสังคมโด่งดังเป็นอย่างมากและเขายังมีชื่อเสียงเรื่องของความเจ้าชู้ ควงหญิงสาวไม่ซ้ำหน้า ถึงจะเป็นเช่นนั้น ก็มีหญิงสาวที่ต่อคิวรอเข้าหาเขายาวเป็นหางว่าว
“ฉันขอเบอร์ติดต่อคุณได้ไหมคะ” หญิงสาวใบหน้าสวยเฉี่ยวโดนใจชายหนุ่มหลายคน นอนเปลือยกายและทำท่าทางยั่วยวนอยู่บนเตียงนอน
“เจอ..จ่าย…จบ…” เพทายทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้น ก่อนที่เสียงประตูห้องพักของโรงแรมดังจะถูกปิดลง พร้อมกับร่างกายกำยำที่เดินตรงมาที่ลิฟต์
เพทายไม่เคยไปทำงานสาย แต่มันเป็นเพราะเมื่อคืนเขาดื่มเยอะไปหน่อย จึงทำให้ร่างกายต้องการพักผ่อนให้มาก บวกกับการออกแรงเยอะในตอนกลางคืนทำให้ความเพลียเป็นตัวกระตุ้นให้อาการนอนหลับสนิทนั้นทำงาน
การประชุมผู้บริหารจะมีทุกเดือน และวันนี้เป็นการประชุมที่สำคัญ ที่จะไม่มีผู้บริหารคนไหนขาดประชุมในวันนี้ เพทายเดินเข้ามาในห้องประชุม เขาไม่ลืมวางมาดผู้บริหารอีกคน ที่ได้นั่งเก้าอี้บริหารงานในบริษัทฯ แห่งนี้
ตระกูลจินดาภัทรเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าดังหลายแห่ง พร้อมกับธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ที่อยู่ชั้นแนวหน้าของประเทศ ครอบครัวที่ร่ำรวยมาตั้งแต่รุ่นปู่ตกทอดมาถึงรุ่นหลาน และมันก็จะเป็นเช่นนั้นสืบไป
“วันนี้ทำไมมาสาย” มารดาถามขึ้น เมื่อเขาเดินเข้ามานั่งข้างคุณหญิงสร้อยมาลัย
“ขอโทษครับ…ผมมีธุระนิดหน่อย ว่าแต่วันนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ดูคึกคักน่าดู” เพทายถามขึ้น เขาเปิดแฟ้มเอกสารตรงหน้าขึ้นดู ด้วยความสนใจ
ถึงแม้บริษัทแห่งนี้จะมีผู้ร่วมลงทุนหลายราย และไม่ได้นั่งบริหารทำงานเองในทุกวัน เพทายก็ยังให้ความสำคัญกับเงินที่ลงทุนไป ประธานใหญ่ในวันนี้นั่งอยู่หัวโต๊ะก็คือพ่อของเขาเอง
“หัวข้อประชุมวันนี้…อย่างที่ทุกท่านทราบ ผมได้แจ้งไปแล้ว ว่าผมจะวางมือส่งต่อตำแหน่งนี้ให้กับคนที่เหมาะสม ผมอยากให้ทุกท่านช่วยกันโหวตผลคะแนนด้วยนะครับ”
สิ้นเสียงของประธานใหญ่ กรรมการผู้บริหารต่างลงคะแนนเสียงกันในทันที เมื่อผลออกมาทุกคนต่างยอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง เพทายเองก็เป็นตัวเลือกหนึ่งในนั้น ที่คณะกรรมการหลายคนให้ความสนใจ
แต่สุดท้ายเขาก็ยังไม่ถูกเลือก แต่เพทายกลับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เพราะเขาไม่อยากมีงานเพิ่ม แค่ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ไร้อิสระเต็มทน กับชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลที่ติดตัวมาแต่กำเนิด
ใครหลายๆ คนอาจมองละอิจฉาตาร้อน แต่สำหรับเพทายมันก็เป็นได้แค่ชื่อเสียงเพียงเท่านั้น ความกดดันที่ต้องทำตัวอยู่ในกรอบแสนแคบนั้น แน่นอนคนอย่างเพทายจะทำมันได้เช่นไร
สิ่งต้องห้ามหลายๆ อย่างที่พึงควรมี เพื่อให้หน้าตาของจินดาภัทรใสสะอาดนั้น ย่อมไม่มีในพจนานุกรมของเพทาย เขาชอบเที่ยวและหิ้วหญิงกลับไปกินที่ห้องทุกวัน ไม่ซ้ำหน้า
ข่าวที่บอกว่าเขานั้นเจ้าชู้ เพทายยืดอกยอมรับอย่างลูกผู้ชาย จะโทษเขาก็ไม่ได้ เพราะนิสัยที่รักสนุกแต่ไม่ผูกพันมันแก้ไม่หาย จนคุณหญิงสร้อยมาลัยส่ายหน้าและเอือมระอากับพฤติกรรมของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอ
“หน้าระรื่นเชียวนะ” คุณอดุลเดชเอ่ยแซะลูกชาย เมื่อมองเห็นสีหน้าที่ไม่ทุกข์ร้อนของเพทาย
“หน้าผมเป็นแบบนี้ครับ…ถ้าพ่ออยากให้ผมนั่งบริหารจริง คงไม่ยากมั้งครับ” เพทายไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจมากนัก
“บริษัทร่วมลงทุน..มันมีความเสี่ยง คนที่ไม่รอบคอบเหมือนแก บริหารงานแบบนี้ไม่ได้หรอก” สิ่งที่บิดาพูดมาไม่ผิดสักนิด เพทายพยักหน้าเข้าใจ เพราะการบริหารงานร่วม ต้องเป็นคนใจเย็นและมีเหตุผลมากพอสมควรที่จะทำงานร่วมกับผู้บริหารท่านอื่นได้
“ไม่มีอะไรแล้วผมไปก่อนนะครับ” เพทายหันมาส่งยิ้ม พร้อมกับสวมกอดมารดา “เจอกันตอนเย็นนะครับ”
“เมื่อไหร่ลูกจะเลิกเถลไถลสักทีนะ…แต่งงานเถอะ…จะได้เป็นผู้เป็นคนกับเขาบ้าง” คุณหญิงสร้อยมาลัยเอ่ยขึ้น เธอนึกคิดมาหลายครั้ง เกี่ยวกับการแต่งงานของลูกชายเพียงคนเดียว ถึงแม้เพทายจะอายุไม่มาก
บางครั้งการแต่งงานอาจเปลี่ยนความเจ้าชู้ของเขาได้ แต่จะมีหญิงสาวคนใดมาสยบลูกชายจอมเจ้าชู้ของเธอได้ ผู้หญิงที่จะอยู่กับเพทายได้ มีอยู่แค่สองแบบเพียงเท่านั้น
แบบแรกคงเป็นผู้หญิงที่แต่งงานโดยปราศจากความรัก แต่มีเงินเป็นตัวหนุนนำ แน่นอนว่าคุณหญิงสร้อยมาลัยไม่เห็นด้วย เพราะเธอไม่อยากให้การแต่งงานของบุตรชายสิ้นสุดด้วยการหย่าร้าง
แบบที่สองคือผู้หญิงที่รักเพทายและเพทายก็ต้องรักหญิงสาวด้วยเช่นกัน ข้อที่สองนี้ แค่คิดคุณหญิงสร้อยมาลัยก็กุมขมับเข้าให้ ไม่รู้ว่าไอ้ลูกชายของเธอชอบผู้หญิงแบบไหน และผู้หญิงแบบไหนที่จะชอบเพทายและอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าได้
“อ๊ะๆๆ ผมบอกแม่แล้วนะครับ ว่าเนื้อคู่ของผมยังไม่เกิด”
“นี่…แกหัดจริงจังกับชีวิตสักหน่อยเถอะ..ไม่ใช่เป็นพ่อพวงมาลัยอยู่แบบนี้…ถ้าเนื้อคู่แกยังไม่เกิด…ป่านนี้คงไม่มีมาแล้วล่ะ อายุก็มากขึ้นทุกวัน ไม่ใช่เด็กลงไปเรื่อย” คุณอดุลเดชส่ายศีรษะกับข้ออ้างของบุตรชาย
“ผมเข้าใจแล้วน่า…บางครั้งผมอาจมีลูกชายลูกสาวให้แม่แล้วก็ได้นะครับ” เพทายยักไหล่อย่างไม่เดือดร้อน
“นี่แก…อย่าบอกนะว่า..แกทำผู้หญิงท้อง” บิดาเอ่ยถาม
“พ่อครับ…ผมเป็นใคร…ลูกของผมไม่มีทางทะลุถุงยางมาเกิดได้หรอกครับ ผมไปแล้วนะครับ…แม่ก็เลิกคิดเรื่องแต่งงานของผมสักทีเถอะครับ” เพทายพูดทิ้งท้ายเอาไว้เพียงเท่านั้นก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถยนต์ที่จอดรออยู่
ชายหนุ่มก็พูดแบบนี้มาหลายปีอดุลเดชไม่เคยกลัวว่าลูกชายจะอุ้มหลานเข้าบ้านในสักวัน แต่เขากลัวว่าจะไม่มีวันได้อุ้มหลานเสียมากกว่า
“ได้เชื้อคุณมาเต็มๆ เลยนะคะ” คุณหญิงสร้อยมาลัยหันไปเหน็บแนมสามีที่เดินขึ้นมานั่งข้างๆ
“ผมผิดอะไร??” คุณอดุลเดชเอ่ยถามภรรยา “ตอนผมเป็นหนุ่มก็ไม่ได้เจ้าชู้ขนาดนั้นสักหน่อย พอผมเจอคุณผมก็หยุดเจ้าชู้เลยนะ ถ้ามันได้เชื้อผมบ้างก็คงดี”
เพทายนั่งอยู่บนรถยนต์ของตัวเอง ตอนนี้เขากำลังมองหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินตรงมาที่รถยนต์ของเขา ก่อนที่เธอจะก้าวเข้ามานั่งด้านข้างคนขับ รอยยิ้มสวยส่งมาพร้อมกับความเขินอายจริตที่ทำให้ชายที่มองเห็นต้องหลงใหล
“วันนี้ พี่ทอยจะพาหญิงไปไหนคะ” ดาราสาวสวยที่กำลังโด่งดังเอ่ยถามเสียงหวาน
“แล้วน้องหญิงอยากไปไหนครับ” เพทายถามออกมา แค่เป็นพิธีเพราะเขามีที่ในใจอยากพาเธอไปอยู่แล้ว
“หญิงตามใจพี่ทอยค่ะ วันนี้หญิงจะเป็นเด็กดี” ดาราสาวสวมกอดลำแขนแข็งแรงของเพทายเอาไว้ พร้อมกับแนบใบหน้าลงมาที่ไหล่ของเขาด้วยความอ้อยอิ่ง
จริตหญิงที่เพทายเห็นมานักต่อนัก เขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอนั้นจะอ่อนหวานเหมือนกับกิริยาที่มองเห็นหรือไม่ ชายหนุ่มพาหญิงสาวมาทานข้าวที่ร้านอาหารดังแห่งหนึ่ง ก่อนที่จะตบท้ายด้วยของหวานอย่างเช่นเคย
เสียงปิดประตูห้องดังไล่หลัง พร้อมกับเพทายที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง กลิ่นหอมของน้ำหอมยี่ห้อดังที่พอได้กลิ่นเขาก็รู้ว่ามันเป็นยี่ห้ออะไร
“พี่ทอย เดี๋ยวก่อน…หญิง..”
“เดี๋ยวก่อนอะไรครับ…รู้ไหมว่าพี่รอหญิงมาทั้งวันเลยนะครับ..” เพทายป้อนคำหวานหยดย้อยให้กับเจ้าหญิง
“ปากหวานนะคะ…หญิงรู้นะว่าพี่ไม่ได้มีหญิงแค่คนเดียว..” เธอพูดออกมาเชิงน้อยเนื้อต่ำใจ แต่มันเป็นเพียงมายาหญิงที่เพทายต่างรู้ทัน ว่าเธอนั้นต้องการฟังสิ่งใด
“พี่จะมีใครได้ น้องหญิงคือคนที่สำคัญที่สุด” เพทายยังเอ่ยคำหวานต่อ เขาโกหกแบบนี้เสมอ…จนมันเป็นความเคยชิน…ไม่ละอายใจ..ไม่ต้องคิดอะไรให้ยุ่งยาก แค่พูดเพื่อที่จะได้สิ่งที่ตนเองต้องการเพียงเท่านั้น
“พี่ทอย…อ๊ะ…หญิงยังไม่อยาก…” เจ้าหญิงถูกอุ้มตรงมาที่เตียงนอนใหญ่สีขาวสะอาดตา ก่อนที่เขาจะทาบทับร่างกายกำยำลงมาหาดาราสาวสวยพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มีเสน่ห์ชวนให้ลุ่มหลง
************
ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
ขอบคุณค้าาา