“อุ๊ย!! พี่จอห์นจะทำอะไรคะ” รสาร้องอุทานเสียงหลงเมื่อลืมตามาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม และยิ่งตกใจไปกว่านั้นคือหล่อนกำลังจะถูกพี่จอห์นถอดเสื้อผ้า หล่อนรีบผุดลุกขึ้นมานั่งตรงหัวเตียงทันที สายตาก้มสำรวจเนื้อตัวของตัวเอง รู้สึกโล่งอกที่ทุกอย่างมันยังอยู่ครบ แต่ว่าแต่หล่อนมานอนในห้องนี้ได้ยังไงกัน คิ้วเรียวขวมดเข้าหากัน
“ตื่นแล้วเหรอครับน้องรสา” รสามองคนพูดที่ย่างสามขุมเดินเข้ามาหาหล่อนอย่างถือวิสาสะ สายตาที่ดูเปลี่ยนไปของเขานั้นทำหล่อนรู้สึกระแวดระวังตัวเองมากขึ้น
“ที่นี่ที่ไหนคะ แล้วรสามานอนที่นี่ได้ยังไงกัน” หล่อนมองไปรอบๆๆอย่างระวังตัว เธอใจคอไม่ดีที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่จะถูกบังคับเช่นนี้
‘’ตื่นไวกว่าที่คิดไว้นะ” ประโยคนั้นหมายความว่ายังไง หมายความว่าที่หล่อนมาอยู่ที่นี่เพราะเขาตั้งใจหรือ หล่อนไม่ได้เมาจนหมดสติใช่ไหม รสาคิดในใจ
“พี่จอห์นหมายความว่ายังไงคะ”
“ก็หมายความว่า พี่พา
