นายครับ ผมเป็นผู้หญิง

บทนำ

เมื่อ 'ตะวัน' ต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายเพื่อใกล้ชิด 'สิงหราช' ชายที่เกลียดผู้หญิงยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด จอมแผนการอย่างเธอจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ เพราะแค่วันแรกก็โดนเขาคว้าหมับจับ 'กลางกายสาว' เข้าเต็มมือเสียแล้ว

-เซฟเฮาส์ของสิงหราช-

ด้วยความที่หญิงสาวขับรถไม่เป็น เธอจึงต้องโบกเรียกแท็กซี่อย่างจำใจ กว่าจะพาเขากลับมาบ้านได้ก็เล่นเอาทุลักทุเลเลยทีเดียว

'ก็รู้ว่าฉันขับรถไม่เป็น ทำไมถึงชอบพกฉันไปไหนมาไหนด้วยนักฮะ!?'

ตะวันบ่นอย่างไม่เข้าใจความคิดของสิงหราชเลยจริง ๆ แต่ก็เอาเถอะตอนนี้สิ่งที่สำคัญกว่าคือการช่วยเหลือคนเมาตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายของเธอในขณะนี้

หญิงสาวพยุงสิงหราชขึ้นมาถึงห้องนอนของเขา ก่อนจะโยนร่างสูงลงเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน

ฟุบ!

“คุณสิงห์ดีขึ้นบ้างหรือยังครับ?” เธอโน้มตัวลงตบใบหน้าหล่อของเขาเบา ๆ ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ค่อยมีสติเลย แถมเหงื่อยังออกเยอะเสียจนเสื้อผ้าเปียกชื้นไปหมดอีกด้วย

'นี่เขาแค่เมาแน่เหรอ?'

ตะวันได้แต่สังเกตอาการคนตัวโตตรงหน้าอย่างคิดไม่ตก ส่วนสิงหราชก็คว้าน้ำบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดขวดราวกับคนหิวกระหายมาแต่ชาติปางก่อน

'หิวน้ำ ตัวร้อน ไม่มีสติ แถมม่านตายังขยาย หรือว่า...'

“ฉันโดนหล่อนวางยา” ยังไม่ทันที่ตะวันจะได้คาดเดาสิงหราชก็เอ่ยเฉลยออกมาเสียก่อน ซึ่งมันตรงกับสิ่งที่เธอได้คิดเอาไว้ไม่มีผิด

“ผมจะรีบโทรหาคู่นอนของนายให้ครับ” ตะวันที่ได้รู้ว่าต้นเหตุของอาการแปลก ๆ ของเขาก็ตกใจ รีบยกหูโทรหาทางออกของเรื่องนี้ทันที

'ยัยคุณหนูนกหวีดเมื่อกี้เป็นคนวางยาเขางั้นเหรอ?' ตะวันคาดเดาพร้อมตั้งฉายาจากเสียงแหลมเล็กราวกับนกหวีดของมินตรา

"อื้อ..."

สิงหราชที่ทนต่ออาการร้อนรุ่มซึ่งแผ่ออกมาจากร่างกายไม่ไหวก็ถอดเสื้อออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ไยดี เผยให้เห็นแผ่นอกเปลือยเปล่าและมัดกล้ามเนื้อสวย รวมไปถึงลอนซิกซ์แพ็กแน่นทั้งหกลูกที่วางเรียงรายดึงดูดสายตาจากตะวันสุด ๆ

‘โอ๊ย มืออย่าสั่นสิ’

ตะวันเห็นอีกฝ่ายเริ่มอาการหนักขึ้นเรื่อย ๆ มือไม้ของเธอก็สั่นไปหมด จากที่จะโทรหาคู่ขาให้เขาก็กดผิดกดถูกไม่ได้โทรออกเสียที

“ให้ตายเถอะ” ตะวันสบถกับตัวเอง ก่อนที่เธอจะต้องสะดุ้งโหยงเพราะมีสัมผัสที่ไม่ทันได้ตั้งตัวมาแตะจากด้านหลัง

“เลิกโทรได้แล้ว” สิงหราชเข้ามากอดร่างเล็กจากด้านหลัง เขาใช้คางเกยบ่าเธอเอาด้วยท่าทีที่ออดอ้อน ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาที่เป่ารดลงมาโดนต้นคอขาวเนียนทำหญิงสาวรู้สึกจั๊กจี้

“แต่ว่าถ้าไม่โทรคุณสิงห์จะ..” ตะวันยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาจะสื่อ หากว่าไม่โทรหาคู่ขาแล้วเขาจะจัดการกับอาการกำหนัดบ้า ๆ ของตนเองได้อย่างไรกัน

“เป็นนายก็ได้นี่”

“ครับ? เป็นผม?” เสียงพูดทุ้มของสิงหราชทำเอาหญิงสาวนิ่งตะลึง

‘คงไม่ใช่อย่างที่คิดใช่ไหม..’

แค่ความคิดตะวันก็ขนตั้งชันเย็นวาบไปหมดทั้งตัวแล้ว

‘ฉันเป็นผู้หญิงนะ!’