"ไม่อะไร ไร้สาระ แต่มานั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเนี่ยนะ" ภศิน
"ก็มันน่าโมโหนี่คะ"
"ยังไงครับ"
"ก็มีคนบอกว่า"
"ว่าอะไร"
"โอ๊ย ช่างเถอะค่ะ"
"จะบอกดี ๆ ไหม หึ" ภศินยืนหน้าเข้ามาใกล้นิชา
พรวด เสียงคนเปิดประตูเข้ามา
"อาจารย์ ทำไรกัน" เสียงพยาบาล น้ำเสียงบ่งบอกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"เข้ามาทำไมไม่เคาะประตู" ภศิน
"บัว"
"มีอะไร ว่ามา"
"ไม่มีอะไรด่วนค่ะ พอดีบัวจะมาชวนอาจารย์ไปทานกาแฟ" บัว
"ไปเถอะ ผมไม่ว่าง แล้วทีหน้าทีหลังกรุณาเคาะประตูด้วย" ภศิน
"แต่บัว"
"ออกไป" ภศินหันหน้าไปมองบัวด้วยสายตาดุ ๆ
"ถอยออกไปค่ะ" นิชาผลักภศินให้นั่งลงที่เดิมพร้อมกับบัวที่มองมาที่นิชาตาเขียวปั๊ดก่อนจะเดินสาวเท้าออกไป
"ไหนบอกพี่มา เป็นอะไร" ภศิน
"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ สบายดี แล้วก็สบายดีมากด้วยค่ะ" นิชา
"นิชา ทำไมชอบโกหกพี่" ภศิน
"แล้วจะให้บอกว่าไงคะ นิชอบพี่ แบบนี้เหรอคะ" นิชาพูดขึ้น
"ว่าอะไรนะครับ" ภศ
