ประกายดาวที่เห็นหน้าชัดๆ ของคนที่ปล้นจูบเธอ ร่างบางชะงักนิ่งค้าง นัยน์ตาทั้งสองคู่ประสานเข้าหากัน ‘ใช่ คนที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด’ ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ ประกายดาวเม้มริมฝีปากแน่น ด้วนความโกรธจัด เธอทั้งโกรธทั้งโมโหที่ภีมภพไม่ให้เกียรติเธอ คิดจะกอดจะจูบตรงไหนก็ได้งั้นเหรอ
“พี่หมอภีม พี่ไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” นัยน์ตาตาคู่สวยปนเศร้าสั่นระริกเต็มไปด้วยความว่างเปล่า เอ่ยจบประกายดาว สาวเท้าหนีราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างบางเดินหนีเชิดหน้าออกจากงานโดยไม่คิดให้ความสำคัญ สนใจเขาอย่างที่ผ่านๆมา เธอเกลียดที่เขาใจร้ายไม่ให้เกียรติเธอ
ภีมภพที่ถูกประกายดาวตบจนหน้าชานั้น ร่างสูงโน้มตัวลงไปหยิบหน้ากากขึ้นมา ด้วยความรู้สึกสับสน วุ่นวายใจ อย่างบอกไม่ถูก เขาเกลียดไม่ชอบอะไรที่ได้มาง่ายๆ แต่กับมักพาตัวเองเข้าใกล้เธอทุกครั้ง ยิ่งใกล้ความรู้สึกบางอย่างกับสั่นไหวไปหมด แล้วมันเพราะอ
