คืนนั้น
“เดี๋ยวนี้เข้าห้องคนอื่นไม่มีเคาะเลยนะคะ” ต่อว่าเขา แต่เธอก็ปล่อยให้เขากอด พร้อมเกยคางไว้ที่ไหล่ข้างหนึ่ง แนบแก้มชนแก้ม
“เมื่อคืนใครบางคนก็แอบเข้าห้องพี่ ไม่เห็นจะเคาะนี่”
“ใครคะ ใครกัน โจรหรือเปล่า ให้นิลโทรเรียกตำรวจให้เอามั้ย” เธอจะแกล้งไขสือแบบนี้นี่แหละ
“ใช่ โจรจริงๆ ด้วย... โจรปล้นสวาทน่ะ”
“อื้อ พี่ชัชนี่” คอเธอคงพรุนถ้าปล่อยให้เขาซุก เขาหอมอยู่แบบนี้
“หอมจัง ครีมยี่ห้ออะไรถึงได้หอมขนาดนี้” เขาแยกไม่ออกแล้วว่าโลชั่นหรือเนื้อสาวที่หอมยั่วยวนกว่ากัน
“นิลเคยปล้นพี่ที่ไหน เห็นแต่พี่ที่ปล้นนิล... จนหมดตัว” คำหลังๆ เธออุบอิบเสียงเบา
เขาจับหมุนคนขี้อายให้หันหน้ามาเผชิญกัน
“ตกลงจะบอกพี่ได้หรือยังครับ ว่างอนพี่เรื่องอะไร” ไม่มีเสียงนิรินคอยเจื้อยแจ้วข้างหู ไม่เห็นรอยยิ้มสดใสคอยส่งมาให้ในตอนที่ทำงานเหนื่อยล้ามาทั้งวัน ใจเขาก็ห่อเหี่ยวพิกล
“นิลไม่ได้งอน”
“แล้วเป็นอะไร ทำไมวัน
