ตกดึก
“ทำไมเมื่อเช้าถึงออกไปก่อน ไม่อยากรู้เรื่องของพี่เหรอ”
“ไม่อยากรู้ค่ะ” เป็นที่รู้กันว่าต่อให้เธอไม่อยากเจอหน้าเขา แต่กลอนประตูไม่เป็นใจ ตอนนี้พี่ชัชก็เลยมาคาดคั้นอะไรจากเธอไม่ยอมหยุด
“แล้วทำไมถึงไม่อยากรู้”
“ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่คะ เลยไม่ได้สนใจ”
“พี่ก็นึกว่าเราเป็นอะไรๆ กันมาตั้งนานแล้วซะอีก”
เธอยกยิ้มมุมปาก รู้สึกสมเพชตัวเองสิ้นดี
“นิลไม่คู่ควรหรอกค่ะ นิลเหนื่อยที่จะวิ่งตามแล้วด้วย เอาเป็นว่าเรื่องก่อนหน้านี้ของเรา พอแค่นี้เถอะนะคะ” ไม่น่าเชื่อว่าพอพูดมันออกไปแล้ว กลับโล่งกว่าที่คิดไว้มาก
เธอก็เป็นแค่คนขี้ขลาด ในเกมที่ยังพอมีความหวังก็อาจจะหวังได้ แต่ในเกมที่เห็นแต่ลางแพ้ เธอรีบจบมันเองจะดีกว่า จะได้เจ็บตัวไม่มาก
“โกรธพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ ที่พี่บอกว่านิลไม่สวย” เขาเขยิบเข้าไปหมายจะกอดเด็กขี้น้อยใจ แต่นิรินก็เบี่ยงตัวหลบไปได้อีกแล้ว
“ไม่ได้โกรธพี่ชัชหรอกค่ะ นิลแค่โกรธ ที่มันเ
