ดวงตาคู่คมทอดมองใบหน้าหวาน แพขนตางอนมีหยาดน้ำตาชุ่มโชก แก้มนวลทั้งสองขึ้นสีชมพูระเรื่อ จมูกโด่งรั้นแดงก่ำ ผิวเนื้อขาวเนียนนุ่มเต็มไปด้วยรอยจูบ รอยขบเม้มจากฟันของเขา
โรมยอมรับว่าตัวเองเอาแต่ใจจนเกินไป ตักตวงความหอมหวานจากน้องตลอดทั้งคืน จนกระทั่งร่างบางนอนหมดเรี่ยวแรงในอ้อมกอด
“พอแล้วพี่โรม” เสียงสั่นพร่าร้องบอกเมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเธอกำลังลอยลิ่วจากโต๊ะทำงาน
“พี่รู้” เขาเพียงแต่จะอุ้มเธอไปนอนบนโซฟาเท่านั้นเอง ไม่อยากให้แผ่นหลังบอบบางของน้องต้องนอนบนพื้นไม้แข็งๆ
เขารู้…
ปากบอกว่ารู้แต่พออุ้มเธอมานอนที่โซฟาก็ยังไม่ละริมฝีปากออกห่างลำคอระหง กดจูบแอ่งชีพจรปลุกเร้า พริ้งพลอยอ่อนประสบการณ์สะดุ้งเฮือก เกร็งร่างกายตามสัญชาตญาณตอนที่ทรวงอกเต่งตึงถูกฝ่ามือหยาบกร้านร้อนระอุลูบไล้
“ไม่ไหว” ปากบอกไม่ไหวแต่ร่างกายกลับไม่เป็นไปตามที่พูด
ทุกอณูเนื้อตื่นรับสัมผัสหวาม เธอบิดเร้าครางเสียงหวาน เรีย
