เย็นต่อมา
"หึ แรดนักนะ เจริญรอยตามพี่สาวสินะ"มิ้งที่เดินมาเจอจันตานั่งอยูาคนเดียวพูดขึ้น จันตาไม่ได้มีที่ท่าตอบโต้อะไร
"แรด ไม่พอต้องด้านด้วย คงได้เชื่อพี่สาวมาดเต็มๆ"มิ้งยังพุดต่อ
"เก็บปากไว้กินอะไรเผ็ดๆหน่อยนะคะ"จันตาพูดขึ้นลอยๆ
"มึงว่าใคร"มิ้งหันไปถามจันตา
"อ้าว ใครจะรับก็รับไปสิคะ"
"อีหน้าด้าน"
"ด่าตัวเองทำไมคะ ไม่เจ็บหรอ"จันตาทำหน้าใสซื่อถามขึ้น
"มึงอย่าคิดนะ ว่ามึงเป็นน้องนายแดนกับนายโรมแล้วกูจะไม่กล้าตบ"
"ลองดูใหมละคะ ว่าใครจะโดนเด้ง"จันตาพูดขึ้น แต่ไม่ได้มองหน้ามิ้ง
"พูดกับกูมองหน้ากูดิ เก่งนักไม่ใช่หรอ"มิ้งเดินเข้ามาใกล้จันตาพูดขึ้น
"ทำไมต้องมองคะ เสียเวลา เสนียดลูกตา"จันตาพูดขึ้น
"อีจันตา"
"ทำไมอีมิ้ง"
"มึงกล้าเรียกกูว่าอีหรอ"
"ไม่ใช่หน้าแม่กูนิ ทำไมกูจะไม่กล้าด่า"จันตาถามขึ้น
"อีจันตา"มิ้งง้างมือกำลังจะตบจันตา
เพี้ย เพี้ย เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้า
"กูก็คน มีความรู
