"เฮ้ย เปรม เดี๋ยวดิ เปรม เปรม"ขนมจีนร้องเรียกเปรมตามหลังไป
"อะไรของแกเนี่ย มีเรื่องอะไรกัน"ขนมจีนหันมาถามมะปราง
"เปล่าไม่มีอะไร"มะปรางพูดจบก็เดินเข้าบ้านไป
"นี้แก มีอะไร เอาจริงๆ"ขนมจีนเดินตามมะปรางมาถามขึ้น
"ก็ไม่มีอะไร แค่ฉันกับเปรม เรา เอ่อ เรา"
"เราอะไร"บุหลันถามขึ้นด้วยความอยากรู้
"ก็ฉันกับเปรม เรามีอะไรกันเมื่อคืน"มะปรางพูดขึ้น
"ก็แค่นั้น แค่มีอะไรกัน"ต้นรักพูดและยกกาแฟขึ้นมา
"ห๊ะ อะไรนะ"ทุกคนได้สติและร้องออกมาพร้อมกัน
"จะเสียงดังทำไม เดี๋ยวพี่อชิระได้ยิน"มะปรางพูดขึ้น
"แล้วแกจะทำไง เอาไงต่อ"ขนมจีนถามขึ้น
"เขาก็พูดเหมือนแบบ หนักใจ ฉันเลยบอกไปว่า งั้นคิดวะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น"มะปรางพูดขึ้น
"เห้ย ถ้ามันไม่คิดอะไรกับแกจริง มันจะโมโหขับรถออกไปหรอ ห๊ะ"ขนมจีนพูดขึ้น
"เขาคงไม่ได้คิดอะไรกับฉันหรอก"มะปรางพูดขึ้น
"ถามจริง ไอ้คำเนี่ย คิดเองหรือเขาเป็นคนบอก"ต้นรักถามขึ้น
"คิดเอง"ม
