Saynam
เช้าวันต่อมา
ฉันตื่นมาตอนเช้าพร้อมกับอาการปวดหัว อ่า สงสัยเมื่อคืนฉันจะดื่มหนักไปหน่อย แต่ไม่เป็นไรวันนี้เป็นวันนี้ฉันตื่นสายได้ ฉันกำลังจะข่มตาหลับต่อ แต่เอ้ เดี๋ยนะทำไมฉันถึงรู้สึกว่าตัวฉันโล่งๆเหมือนไม่มีอะไรมาห่อหุ้มร่างกาย เมื่อฉันได้สติฉันจึงขยับตัว แต่กับมีท่อนแขนใหญ่มาโอบตัวฉันไว้ และได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกอย่างเสม่ำเสมอ ฉันจึงหันมองไปรอบห้อง นี้มันไม่ใช่คอนโดฉัน แต่เป็นคอนโดแอล ฉันจึงตั้งสติแต่ค่อยๆนึกเหตุการณ์ต่างๆ ฉันจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกายฉันทันที ป่านนี้พี่กายไม่เป็นห่วงฉันแย่แล้วเหรอ ฉันจึงมองหาโทรศัพท์แต่มันกลับไม่ได้อยู่ที่นี้ ฉันนิเป็นน้องที่แย่จริง ฉันไม่น่าไว้ใจเรียวตะเลยพลาดท่าเขาจนได้ ฉันได้แต่โมโหให้ตัวเอง ขณะที่ฉันกำลังจะลุกออกจากเตียงแต่แอลกับดึงตัวฉันไว้
“จะรีบลุกไปไหน ฉันยังง่วงอยู่เลย” เขาพูอกั
