หลังจากที่ฉันเดินออกมาจากโต๊ะม้าหินอ่อน ฉันก็ไม่มีกะจิตกะใจไปนั่งเรียนต่อหรอกนะ ระหว่างทางที่ฉันเดินออกมา ก็มีนักศึกษาหลายคนที่กำลังซุบซิบเรื่องของฉัน อย่่างเช่นตอนนี้ไง นางสวยดีเนาะ แต่เมื่อกี้นางมีเรื่องกับเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับนางนิ แย่ เนาะ แต่ชั่งเถอะใครจะพูดอะไรฉันไม่สนหรอก ฉันจึงเดินมาเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เพราะมันอาจทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น
“ อิน้ำ...” ฉันมองไปตามเสียงเป็นยัยต้นหลิวที่ตามฉันเข้ามาหาฉัน
“มึง โอ เค ใหม่. เรื่องอิแคทปล่อยมันไปถ้ามันจะโทษแต่มึงฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก” ยัยต้นหลิวตบลงที่บ่าฉันเพื่อเป็นการปลอบใจ
“ ช่าง เถอะ ไม่มีใครสามารถไปแก้ไขอดีตได้ ในเมื่อมันเข้าใจแบบนั้น กูก็ไม่มีอะไรจะคุยกับมันอีกเหมือนกัน” เพราะเขาคนเดียวที่ทำให้ฉันแตกหักกับเพื่อน
“งั้นวันนี้มึงมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ เราไปเที่ยวกันดีไหม
