“พ่อครับงานเสร็จหมดแล้ววันนี้ช่วงบ่ายผมขอกลับเลยนะครับ” แดนเหนือเดินเข้ามาในห้องทำงาน ซึ้งมีนาวินช่วยพ่อทำงานอยู่อีกมุมห้อง
“อืม อย่าลืมแวะไปเอาของให้พ่อด้วย ทางผ่านพอดี” ดินแดนเงยหน้าขึ้นจากเอกสารตรงหน้า
“ครับ พ่อจะฝากอะไรผมอีกไหม เดี๋ยววันนี้ผมจะพาแก้มเข้าเมืองสักหน่อยครับ”
“ไม่เป็นไร นานๆ พาน้องไปเที่ยวบ้างก็ดี คนท้องจะได้ไม่อึดอัด อยู่แต่ในบ้าน” ดินแดนหันหน้ามาสนใจเอกสารของตัวเองอีกครั้ง
“ครับ”
แดนเหนือเดินออกจากห้องไป ดินแดนวางปากกาในมือลง เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้นวมตัวใหญ่ถอนหายใจออกมาแรงๆ เขายังคิดถึงสัมผัสปลายนิ้วของแก้มใสในวันนั้นได้ดี นาวินที่นั่งทำงานอยู่อีกมุมห้องสังเกตเห็นใบหน้าของเจ้านาย อดสงสัยไม่ได้จึงถามขึ้น
“พ่อเลี้ยงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ไม่สบายตรงไหนใช่ไหมครับ สีหน้าดูไม่ดีเลย”
“อืม เหมือนจะเป็นไข้” เขาเอามือแตะหน้าผากตัวเอง บาดแผลเมื่อวานทำให้เขาอาการไม่สู้ดีน
