แก้มใสรู้สึกตัวตื่นนอนอีกครั้ง เมื่อแสงแดดด้านนอกส่องผ่านม่านเข้ามาแยงตา เธอมองไปรอบห้องและตกใจเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนที่นอนของพ่อสามี แต่ด้านข้างของเธอว่างเปล่า ไร้วี่แววของคนไข้ที่เธอดูแล แก้มใสเดินงัวเงียกลับห้องนอนของตัวเอง
“นายหญิงค่ะ” ใบตองที่เดินขึ้นมาด้านบนพอดีเอ่ยทักทายขึ้น
“อ้าวพี่ตอง ป้าใจเป็นไงบ้างคะ” แก้มใสเอ่ยถามขึ้น
“กลับมาแล้วค่ะ ไม่เป็นอะไร ที่หัวเย็บไปสามเข็ม ป้าใจแค่หน้ามืด เพราะนอนน้อยค่ะ หมอให้พักอีกสองสามวัน แต่ป้าแกไม่ยอมค่ะ ตอนนี้ก็กำลังทำอาหารให้นายหญิงกับพ่อเลี้ยงอยู่ในครัว” ใบตองพูดยาวเหยียดให้ผู้เป็นนายฟัง
“ตอนนี้กี่โมงแล้วค่ะ”
“บ่ายโมงแล้วค่ะ”
“คุณพ่อไปไหนคะ”
“อยู่ในห้องหนังสือค่ะ”
“ถ้างั้นแก้มไปอาบน้ำก่อน พี่ตองตั้งโต๊ะอาหารได้เลยค่ะ”
“ได้ค่ะ ตองกำลังจะมาตามนายหญิงกับพ่อเลี้ยงลงไปทานข้าวพอดีเลยค่ะ” ใบตองพูดแค่นั้นแล้วเดินไปยังห้องหนังสือ เธอมีความส
