“เตียงนุ่มดีนี่ แต่เล็กไปหน่อยนะ”
นายหัวศิธาตั้งใจจะรอทานข้าวเย็นที่นี่ เลยให้นิตย์รดีพามานั่งรอที่ห้องนอน เขาอยากเห็นว่าเธอมีชีวิตความเป็นอยู่อย่างไร ห้องของนิตย์รดีมีขนาดกระทัดรัดก็...เหมาะที่จะเป็นห้องผู้หญิง ห้องเธอไม่มีที่นั่งที่อื่นนอกจากเตียงนอนสำหรับเขาแล้วมันเล็กมากเลย
“...” นิตย์รดียืนหน้ามุ่ยกอดอกมองคนที่นั่งอยู่บนเตียง ประหนึ่งว่าเป็นเจ้าของห้อง เธอยังไม่ได้เคลียร์คดีกับเขาเลยนะ ปั่นหัวอยู่ได้ตั้งนานสองนาน
“มานี่สิ”
เห็นคนสวยยืนทำหน้ายู่จึงรู้ได้ทันทีว่าเธอโกรธเคือง เรื่องที่เขาไม่ยอมบอกความจริง เลยยื่นมือออกไปหาให้เธอมานั่งด้วยกัน แต่สาวสวยยังยืนนิ่งก็เลยลุกขึ้นไปดึงเธอไว้มานั่งตัก
“ทำไมคุณไม่บอกฉันว่าคุณเป็นนายหัว” เขามีโอกาสบอกเธอไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ปิดเงียบปล่อยให้เข้าใจไปว่าเป็นหัวหน้าคนงาน ยังเคืองอยู่แหละแต่ก็ยอมนั่งตักเขามันอุ่นดี
“ก็ไม่อยากให้เธอเสียหน
