เช้าที่สดใส มัลลิกา ค่อย ๆ ลืมตาตื่น เธอรู้สึกดี จังเหมือนร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้นมอง ก็ต้องตกใจกับคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ในตอนนี้ เขาเข้ามาได้ไงกัน มัลลิกา ดีดตัวลุกขึ้น แต่ก็ต้องล้มตัวลงนอนเพราะ ลำแขนแกร่งที่โอบเอวบางดึงรั้งนอนลงอีกครั้ง
“ว้าย นี่คุณ ปล่อยฉันนะ คุณเข้ามานอนในห้องนี้ได้ไงกัน “มัลลิกา ต่อว่าชายหนุ่ม พร้อมกับมือบางทุบไปที่ไหล่หนาไม่หยุด
“อือ จะรีบลุกไปไหน นอนต่อดีกว่านะ จัสมิน กำลังหลับสบายเลย”แฟรงค์ บอกเธอ โดยที่ไม่ได้ลืมตามองหน้าเธอ พร้อมกับกระชับวงแขนแกร่งแน่น เข้าไปอีก
“ไม่ ปล่อยเลย แล้วก็ลุกออกไปเลย “มัลลิกาบอกพร้อมกับผลักร่างหนาให้ถอยห่างแต่ดูเหมือนจะยากเหลือเกินในตอนนี้
“อือ อยู่นิ่ง ๆ นะ จัสมิน ไม่อย่างนั้นจะหาว่าไม่เตือน นะ” แฟรงค์เอ่ยบอกทั้ง ๆ ที่ยังนอนหลับตาอยู่
“คุณก็ปล่อยฉัน ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนเหมือนกันนะ ปล่อยสิ”มัลลิก
