ลมเย็นๆ พัดวูบไหวผ่านเข้ามาริมหน้าต่างกระทบเข้ากับร่างบางที่ตอนนี้ยืนแข็งค้างราวกับรูปปั้นหิน ปากน้อยๆ ประเดี๋ยวก็อ้าประเดี๋ยวก็หุบเป็นอยู่แบบนี้มาได้สักระยะหนึ่งแล้ว
แม้ว่าสาวใช้ทั้งสองพยายามจะร้องเรียกนางอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะซือซิงในตอนนี้ราวกับถูกกระชากวิญญาณออกจากร่างไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ข้าสูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้วอย่างนั้นหรือ? สิ่งที่พวกนางพูดมันเป็นเรื่องโกหกใช่หรือไม่ นี่ข้ากำลังฝันไปใช่ไหม? เรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องสมมุติใช่ไหม
เหมือนว่าฟ้ากำลังจะถล่ม ดินกำลังจะทลาย หัวใจของนางกำลังจะสลาย และยากเกินกว่าที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ มันรู้สึกทั้งอึดอัด อัดอั้นตันใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับว่ามีอะไรมากระจุกอยู่ที่ลำคอ หายใจติดๆ ขัดๆ จะกลืนก็ไม่เข้า คายออกยิ่งไม่ได้ใหญ่
พรหมจรรย์ของข้า! ความบริสุทธิ์ของข้า! อ๊าก!!! ข้าอยากจะบ้าตาย ทำไมข้าไม่เห็นจะ
