พี่หย่าแล้ว
1582 คำ
“บรรยากาศดีนะ แต่อยู่นอกหน่อย อยู่คนเดียวได้” ธนดลชวนคุยเพราะบริเวณรอบๆ ไม่ได้มีบ้านติดกัน ถัดไปทางซ้ายมืออีกเกือบๆ ห้าร้อยเมตรถึงมีบ้านหลังใหญ่ บ้านเธอน่าจะนอกสุด เริ่มคิดว่าผู้หญิงตัวคนเดียวจะอยู่ได้ไหม...หรือควรมีคนมาอยู่ด้วย จะว่าไปบรรยากาศก็ดีเหมือนกัน
“ก็ไม่น่าจะน่ากลัวค่ะพี่ฟรองซ์ บ้านนกก็อยู่ตรงนั้น แล้วบ้านหลังใหญ่นั่นก็บ้านอา แต่ที่ตรงกลางที่คั่นไว้ไม่ใช่ของเราก็เลยได้มาทำตรงนี้ คือเพิ่งหลุดจำนองปู่เลยให้เป็นของขวัญที่กลับมาอยู่บ้าน เนี่ยนุ่มว่าจะทำกำแพงหนาๆ สูงๆ”
“อืม ติดระบบรักษาความปลอดภัยดีๆ ก็น่าจะอุ่นใจระดับหนึ่ง ที่ถมดินไว้คือพื้นที่ทั้งหมดใช่ไหม”
“ค่ะ ล้อมกำแพง แล้วตัวบ้านก็อยู่ติดด้านหลังหน่อย มองเห็นวิวทุ่งนา”
“กำแพงนี่นุ่มทำเองหรือให้พี่ทำให้ด้วย”
“พี่ฟรองซ์ทำให้ด้วยเลยได้ไหมคะ”
“ครับ” รู้สึกตอนนี้เหมือนตัวเองจะอะไรก็ได้ไปหมดจริงๆ ฟารีดาน่ารัก เป็นเด็กที่มีความสดใส ติดความขี้อ้อนหน่อยๆ เวลาพูดคุยหรืออยากได้อะไร เป็นการอ้อนแบบไม่แสดงออกโจ่งแจ้ง แต่รู้สึกว่ากำลังถูกอ้อนอยู่ เขาเลยดูจะหลงใจดีกับเธอได้ตลอด
“ชั้นบนนุ่มอยากให้มีห้องนอนใหญ่ห้องหนึ่งและเล็กๆ อีกห้อง อยู่ฝั่งทางทิศตะวักตกหันไปทางทุ่งนาน่ะค่ะ”
“อืม ห้องเล็กนี่เผื่อลูกเนอะ” เขาแซว...แบบมีจุดหมาย
“เผื่อนุ่มเองแหละค่ะ เอ้อ ถ้าในอนาคตมีลูกก็เผื่อลูกด้วย”
“หืม จะนอนคนเดียวสองห้องเลย”
“ก็เผื่ออนาคตได้แต่งงานไงคะ ส่วนห้องนอนเล็กก็เผื่อเวลานุ่มอยากมาทำงานหรือเผื่ออยากนอนนอกห้อง” พอเธออธิบายก็ได้ยินเขาหัวเราะ เจ้าตัวเอียงหน้าเล็กน้อย คงคิดเขาขำเธอ ธนดลจึงรีบอธิบาย
“พี่กำลังนึกถึงตัวเอง ตอนแต่งงานน่ะ พี่ก็ทำห้องไว้ทำงานและนอนเหมือนกัน ไม่รู้เพราะแบบนี้หรือเปล่าเขาถึงทนอยู่ด้วยได้ไม่ถึงปี” เขาพูดด้วยอารมณ์ผ่อนคลาย แต่ฟารีดาก็จับความรู้สึกไม่ถูกนัก
“เอ่อ เสียใจด้วยนะคะ”
“ขอบคุณครับ” ทางนี้ก็ไม่คิดจะปฏิเสธน้ำใจ แม้ในการเลิกรากับภรรยาเก่าครั้งนั้นจะไม่ได้เสียอกเสียใจอะไรเลยก็ตาม
“แสดงว่านุ่มมีแพลนจะแต่งงาน เร็วๆ นี้” เขาถามหยั่งเชิง ถ้าแม่ของเธอแสดงออกว่าดีใจนักหนาที่เข้าใจผิดว่าเขาจีบเธอ ฟารีดาก็น่าจะโสดหรือเปล่า ซึ่งพอถูกถามเจ้าตัวก็ยิ้มกว้าง ถอนหายใจปลงๆ
“หาคนมาแต่งให้ได้ก่อนเถอะค่ะพี่ฟรองซ์ ค่อยไปแพลนแต่งงาน”
“ตอนนี้โสด”
“โสดมากค่ะ” พอเธอตอบก็เหมือนเกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะ หากก็ไม่พอให้ต่างฝ่ายอยากจะเอะใจกับประโยคถามตอบนี้ ว่าต่างก็คาดหวังในคำถามและคำตอบของตัวเองบ้างหรือเปล่า
“เอ่อ เมื่อกี้นุ่มบอกถึงห้องไหนนะคะ” เธอถามแล้วก็เดินนำเขาเข้าไปใต้ร่มไม้ใหญ่ เพราะแม้ฟ้าจะครึ้มแต่ก็ยังรู้สึกถึงไอแดด
“ห้องนอนใหญ่ ห้องนอนเล็ก”
“ค่ะพี่ฟรองซ์ แล้วก็นุ่มอยากได้ห้องทำงานโล่งๆ ที่กว้างหน่อย เอาไว้เก็บสีเก็บภาพนุ่มน่ะค่ะ แล้วก็ห้องนอนเล็กอีกสองห้องพอจะเป็นไปได้ไหมคะ”
“ห้องเล็กสามห้องนี่ห้องไหนเล็กสุด”
“น่าจะห้องนุ่มแหละค่ะ เอาแค่ปูที่นอนและมีโต๊ะทำงานเล็กๆ ได้ก็พอ”
“ครับ เดี๋ยวลองดู แล้วชั้นล่าง”
“ชั้นล่าง ตรงประตูเปิดเข้าไปก็น่าจะเป็นห้องโถงเล็กๆ ค่ะพี่ ฟรองซ์ ห้องนั่งเล่นดูทีวีหนึ่งห้อง ห้องครัว ห้องน้ำชั้นล่างอันนี้นุ่มอยากได้แบบแยกส้วมแยกห้องน้ำเผื่อมีแขกมาบ้าน ฟิตเนส แล้วก็ หลังบ้านตรงวิวสระว่ายน้ำอยากมีห้องเล็กๆ ไว้นั่งจิบกาแฟชมต้นไม้”
“สระว่ายน้ำ” เขาถาม
“ค่ะ แต่สระเล็กๆ นะคะ หลังบ้าน คือนุ่มก็จะจัดสวนปลูกต้นไม้ของนุ่มตรงนั้นไป ออ อยากให้มีห้องน้ำและที่อาบน้ำด้วยได้ไหมคะ ตรงหลังบ้าน”
“อืม แสดงว่าบ้านก็ไม่ได้ติดกับกำแพงขนาดนั้น”
“ค่ะๆ ไม่ติด แต่จะลึกเข้าไปจากประตูหน้าบ้าน ออ แล้วก็ตรงกำแพงหลังบ้านนุ่มอยากได้ประตูเล็กๆ เผื่ออยากเปิดออกไปเดินเล่นทุ่งนา”
“ครับ ตรงนี้นุ่มอยากได้สระแบบไหน ส่งให้พี่ดูอีกทีนะ เหมือนในภาพที่วาดจะไม่มี”
“ออ ค่ะ เดี๋ยวหาคืนนี้เลย” เจ้าตัวดูกระตือรือร้นทีเดียว
“นุ่ม โรงจอดรถนี่อยากได้แบบไหน”
“ออ นุ่มว่าจะทำแยกออกมาต่างหากค่ะพี่ฟรองซ์ พื้นที่เหลืออยู่ ไม่อยากให้มีโรงจอดรถหน้าบ้านหรือพี่ฟรองซ์ว่าจะใส่ไว้ยังไงดีคะ”
“อืม ทำแยกออกมาต่างหากก็ได้นะ แต่พี่คิดว่าทำติดตัวบ้านไว้ให้จอดสักคันดีไหม นุ่มจะได้สะดวกเวลาฝนตกหรือแดดแรง” ธนดลเสนอ มีความรู้สึกอยากให้เธออยู่บ้านได้แบบสะดวกและปลอดภัย ยิ่งนึกภาพผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว ซึ่งข้อเสนอของธนดลก็ทำให้เจ้าของบ้านรู้สึกประทับใจ
“ก็พี่ฟรองซ์ช่วยดูให้เลยก็ได้ค่ะ”
“มีอะไรเพิ่มเติมอีกไหม”
“ยังนึกไม่ออกค่ะ พี่ฟรองซ์คะ แบบบ้านพี่ฟรองซ์ลองวางต้นไม้หรือสวนหลังบ้านให้ดูคร่าวๆ ด้วยได้ไหมคะ”
“ได้ๆ ไม่มีปัญหา ปกติก็ทำอยู่แล้วเพื่อความสวยงาม เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่เขียนแบบบ้านให้นุ่มลองดู หรือถ้าในระหว่างนี้นุ่มคิดอะไรออกก็ส่งเข้าไปเพิ่มได้นะ ถ้านุ่มโอเคกับตัวแบบบ้านแล้วเราค่อยคุยตกแต่งภายในอีกที”
“ได้ค่ะ ขอบคุณพี่ฟรองซ์มากๆ นะคะ”
“ครับ ขอบคุณนุ่มเหมือนกัน” พอเขาตอบประโยคนี้เสร็จก็เหมือนจะเกิดความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อมันเหมือนกับจบประเด็นที่ควรคุยกันแล้ว ธนดลรู้สึกคล้ายๆ กับว่ายังอยากหาเรื่องคุยต่อ
“นุ่มกลับไปที่ร้านไหมหรือกลับบ้านเลย”
“ต้องกลับไปร้านค่ะ รถอยู่ร้าน”
“ปะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
พอขึ้นไปอยู่บนรถก็เกิดอาการประหม่าไม่รู้ว่าควรจะคุยอะไรกันขึ้นมาชั่วขณะ ธนดลเป็นคนชวนคุยต่อ
“นี่ปิดร้านกี่โมง”
“ห้าโมงก็เริ่มเก็บร้านแล้วค่ะพี่ฟรองซ์ แต่ก็ยังขายต่อเรื่อยๆ จนหกโมง พนักงานถึงกลับบ้าน”
“ตอนนี้สี่โมงกว่า พี่เข้าไปดูต้นไม้ที่ร้านนุ่มแป๊บหนึ่งนะ”
ทั้งคู่ลงไปที่ร้านพร้อมกัน ฟารีดาพาเขาเดินดูต้นไม้ด้วยตัวเอง ซึ่งทำให้เขาได้ต้นไม้ขึ้นรถกลับบ้านถึงสามต้นด้วยกันและยังแถมรูปวาดของเธออีกหนึ่งภาพ
“รูปนี้นุ่มแถมให้นะคะ ขอบคุณที่อุดหนุน” เธอเดินมาส่งเขาถึงรถ รอพนักงานยกต้นไม้ขึ้นรถให้ธนดลจนเรียบร้อย
“ขอบคุณนุ่มมาก เดี๋ยวพี่กลับไปดูบ้านก่อนว่าน่าแขวนไว้ตรงไหนดี คงได้กลับมาซื้อใหม่ พี่ชอบผลงานเรานะ” พอเขาชมอีกฝ่ายก็ยิ้มจนแก้มแทบปริ หรี่ตาลงคล้ายจะรู้ทัน
“นี่เป็นวิธีมัดใจลูกค้าหรือเปล่าคะ”
ธนดลหัวเราะ “ถ้ามัดได้ก็ดีครับ” พากันเงียบไปทั้งคู่ ธนดลรู้สึกเหมือนตัวเองจะแซวเธอเกินเรื่องไปหรือเปล่า จำไม่ได้ว่าเคยทำคล้ายๆ กับการหยอดสาวแบบนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไร...หรืออาจไม่เคยเลย
“ยังไงพี่กลับก่อนแล้วกัน ถ้านุ่มมีอะไรเพิ่มเติมก็ส่งหาพี่ได้”
“ค่ะ ปกติติดต่อพี่ฟรองซ์ทางไหนได้คะ”
“ลืมไปเลย เดี๋ยวพี่ขอเบอร์นุ่มหน่อย”
“ศูนย์แปด...” พอเห็นเขาหยิบโทรศัพท์เตรียมพร้อมเธอก็บอกเบอร์เขา ธนดลกดโทรหาเธอ
“นุ่มแอดไลน์เบอร์นี้ ส่วนถ้าอยากดูผลงานเดี๋ยวพี่ให้ช่องทางอื่นในไลน์อีกที”
“โอเคค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ”
“ครับ พี่กลับละ ฝากบอกไอ้นกด้วย”
ฟารีดามองจนรถหรูขับเคลื่อนออกไปจนไกลจากสายตา เธอยิ้ม ยังนึกถึงเขาและการที่ได้พูดคุยกัน ธนดลเป็นผู้ชายที่หล่อมาก ถ้าด่านแรกคือหน้าตาเธอก็ชอบเขาเข้าเต็มเปา ส่วนนิสัยใจคอแม้ยังไม่รู้ลึกแต่เท่าที่คุยวันนี้เธอก็ประทับใจ หญิงสาวหมุนตัวกลับเข้าไปในร้าน พลางคิดไปว่าถ้าพี่ฟรองซ์จีบเธอจริงๆ เหมือนแม่ๆ ยุ เธอคงลองให้เขาจีบดูแน่แท้
ฝ่ายคนที่ขับรถออกไปก็เผลอยิ้มไม่รู้ตัว นึกถึงใบหน้าของคนตัวเล็ก รอยยิ้ม น้ำเสียง ทำไมยังรู้สึกยิ้มกับการได้พูดคุยกันอยู่เลย รู้สึกว่าคุยได้เรื่อยๆ โดยไม่อึดอัด จะบอกว่าเป็นน้องสาวเพื่อนก็ไม่ได้เจอกันมานาน จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนจะสนิทตั้งแต่คุยกันวันแรก ส่วนเรื่องงานเขาก็รู้สึกอยากทำงานนี้เป็นพิเศษมากกว่างานไหนๆ ที่เคยทำเสียอย่างนั้น
- ผู้เขียน
