หลังจากรับประทานมื้อเย็นเสร็จธนดลก็เปลี่ยนแผนจากที่คิดว่าจะทำงานต่ออีกสักหน่อยเป็นชวนฟารีดาอาบน้ำแล้วดูหนังในห้องทีวี เขาปรับโซฟาเบดให้สามารถนอนกันสองคนได้ ตัวเองขึ้นไปนอนก่อน นอนยิ้มให้ฟารีดาที่ยืนเก้ๆ กังๆ รอเขาปรับโซฟาในตอนแรก
“มานอนได้แล้วครับ”
“ไหนบอกว่าจะดูหนังไงคะ”
“นอนดูไง หรือนุ่มจะนอนเลยก็ได้” เห็นว่าอีกคนถอนหายใจก่อนจะขึ้นมาบนโซฟา ธนดลกางแขนออกให้เธอหนุนแทนหมอน แต่ฟารีดาเลือกที่จะนอนซุกใต้แขนเขาแทนไม่อยากให้เขาเมื่อย ซึ่งพอเธอทิ้งตัวนอนปุ๊บก็หอมศีรษะไปหนึ่งที
“พี่ฟรองซ์ดูหนังผีเหรอคะ”
“ครับ พอนุ่มกลัวจะได้กอดพี่ไง”
ฟารีดาถึงกับถอนหายใจแรงๆ กับความคิดของสามี ก่อนจะพากันเงียบไปอีกครั้ง เพราะต่างก็รู้สึกว่าระหว่างเรามันยังมีอะไรหลายๆ อย่างที่ติดค้างในความรู้สึกตอนนี้ ธนดลกระชับแขนคนตัวเล็กให้แนบชิดอีกเล็กน้อย
“นุ่มจำได้ไหมว่าห้องนี้ทำให้เราสองคนต้องแต่งงานกัน” จู่ๆ เขาก็ชวน
