“พี่แวะร้านสะดวกซื้อแป๊บหนึ่งนะ นุ่มเอาอะไรไหม หรือจะลงไปด้วย” เขาถามขณะกำลังขับรถกลับบ้าน วันนี้หลังจากส่งครอบครัวกลับกรุงเทพฯ ตอนบ่ายกว่าๆ ก็กลับมาดูความเรียบร้อยของข้าวของส่วนตัวที่บ้าน พากันจัดสวนหลังบ้านไปพลางๆ จนถึงเย็นจึงออกไปรับประทานมื้อเย็นกับครอบครัวเธอที่ร้านอาหาร
“นุ่มรอบนรถนะคะ”
“ครับ” เขาหาที่จอดแล้วลงจากรถไปซื้อของที่คิดว่าจำเป็นมากๆ สำหรับคืนนี้ ธนดลเป็นคนขับรถ ตลอดเวลาเกือบปีที่เทียวมาเทียวไประหว่างกรุงเทพฯ กับบ้านเธอ เขาแทบจะจำซอยได้ทุกซอยอยู่แล้ว
ธนดลลงจากรถไปเพียงครู่เดียวก็กลับขึ้นมาพร้อมของที่หอบติดมือมา ไม่ได้ใส่ถุงและหาที่วางไม่สะดวกจึงจำเป็นต้องฝากเธอไว้ก่อน
“พี่ฟรองซ์ซื้ออะไรคะ” อีกฝ่ายก็ถามโดยยังไม่หันไปมอง จนเขาวางมันบนตักเธอเนี่ยแหละ
“พี่ฝากหนุ่มก่อนนะครับ” ฟารีดาจึงก้มมองของที่อยู่บนตัก ลมแทบจับด้วยความรู้สึกที่ทั้งเขินทั้งโมโหหน่อยๆ พอหันไปมองคนต้นเหตุ
