“ รอตรงนี้ ” เสียงของชายชุดดำบอกป้องภพ ทำให้ทั้ง 3 ต้องยืนรอนิ่งๆอยู่ในห้องโถงใหญ่ของบ้าน มาเบลล์กวาดสายตามองภายในบ้านแล้วอดที่จะคิดถึงบ้านตัวเองไม่ได้ บ้านที่เคยอบอุ่นที่มีทั้ง พ่อ แม่ บ้านที่เคยมีเสียงหัวเราะมากกว่าเสียงร้องไห้ เธอมองตามราวบันไดบ้านสีทองสูงขึ้นไปถึงชั้นสอง แค่มองผ่านๆจากสายตาก็รู้ว่าเจ้าของบ้านร่ำรวยมากแค่ไหน ก่อนที่เธอจะเห็นร่างหนาของเจ้าของบ้านก้าวเท้าสุขุมลงบันไดมาทั้งสองสบสายตากันนิ่งก่อนจะเป็นมาเบลล์ที่รีบหลบสายตาคมคู่นั้น
ฟ้าครามสวมใส่เสื้อเชิตสีขาวดึงแขนเสื้อขึ้นหยาบๆกับกางเกงสแล็คสีดำดูดีเดินไปนั่งบนโซฟาหรูกลางบ้าน เขามองป้องภพ มองมุกดาก่อนที่เขาจะไปหยุดสายตาที่มาเบลล์
เด็กสาวร่างบางผิวขาวอมชมพูหน้าตาจิ้มลิ้ม ผมสีทอง ดวงตาสีเทา ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาสุดหรูภายในบ้านหลังใหญ่แต่สายตาของเขาช่างน่ากลัว จนเธอไม่กล้าที่จะสบตา มาเบลล์เอาแต่
