“เห็นคุณจ๋าบอกว่ามึงไม่สบาย เป็นไงบ้างวะ”
“ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกแค่รู้สึกเพลียๆ นิดหน่อย ตอนไปถึงบริษัทเจอคุณจ๋ามาทำงานก่อนใคร ก็เลยฝากบอกมึงกับไอ้ธนาไว้น่ะ กลัวไม่เจอกูแล้วจะสงสัยว่าหายไปไหน”
“รีบอธิบายเชียวนะไอ้หมื่น กูก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำนี่หว่า หรือกลัวกูจะเข้าใจผิดเรื่องมึงกับคุณจ๋า ถ้าอย่างนั้นวันหลังก็ไลน์ไปบอกไว้ในกลุ่มก็ได้นี่หว่า”
วันนี้เขาเองก็รู้สึกเซ็งๆ แอบลงไปชั้นที่เนติกาทำงานอยู่ก็มีพนักงานร่วมแผนกบอกว่าวันนี้เจ้าหล่อนไม่มาทำงาน เขาก็เลยไม่รู้จะไปแอบมองหรือก่อกวนใคร พอรู้ว่าไอ้เพื่อนรักป่วยก็เลยแวะมาเยี่ยมสักหน่อย เขาเองจะได้หายเบื่อด้วย แถมช่วงนี้เขากับมันยิ่งไม่ค่อยมีเวลาพบปะกันซะด้วย ถ้าไม่รวมตอนอยู่บริษัทกับธนาดล ซึ่งแน่นอนว่าเขาเป็นคนที่ชิ่งออกไปที่อื่นตลอด
“เออนี่ กูถามอะไรสักหน่อยได้มั้ยวะ”
“ก็เอาสิ” เจ้าของห้องตอบเนือยๆ ไม่ใช่เพราะป่วย แต่เบื่อที่จะอยู่ห้องว
