บทที่ 12 เช้าวันใหม่ที่แสน...(2)

1246 คำ

ครั้นพอมองไปก็เห็นพลอยพัดชากลิ้งจนตกเตียงเสียงดังตุ้บ ตามมาด้วยการคว้าผ้าห่มบนเตียงไปคลุมร่างตัวเอง ส่วนเขาก็กลายเป็นชีเปลือยนอนอยู่บนเตียงเพียงลำพัง เขาเกือบหัวเราะออกมาแล้ว แต่ตอนนี้เขาต้องดูก่อนว่าอาการของเธอเป็นอย่างไรบ้าง “นึกว่าจะไม่ตื่นซะแล้ว” เธอหลับไปถึงหกชั่วโมงกว่า และหลายชั่วโมงนี้เธอทำให้เขาเสียน้ำไปไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร แต่ตัวต้นเหตุอย่างเธอกลับหลับสบาย ฉะนั้นเขาคงต้องแกล้งเอาคืนเธอเสียบ้าง “เกิดอะไรขึ้น” พลอยพัดชามีสีหน้างุนงงพลางมองไปรอบห้องอย่างตื่นตระหนก เขาเห็นเธอพยายามฝืนลืมตาให้เบิกกว้างพลางสะบัดศีรษะอยู่หลายครั้ง จึงคาดว่าหญิงสาวน่าจะยังมึนศีรษะอยู่ ฉะนั้นวิธีเดียวที่จะทำให้เธอสร่างจากอาการเหล่านี้ได้ไวที่สุดก็คือ...ยั่วให้โมโห “ยังจะถาม ก็เธอเป็นคนทำไม่ใช่หรือ” เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และดูเหมือนจะได้ผลเพราะพลอยพัดชาตีหน้ายักษ์ใส่เขาทันที “ทำอะไร พูดให้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม