ใต้ผ้าห่มนวมที่มีร่างสูงร่างเล็กนอนเบียดเสียดกัน แลเหมือนว่าพวกเขากำลังแค่พักเหนื่อย จากนั้นไม่นานไฟลุกในตัวก็ติดพรึ่บขึ้นมาใหม่ โดยใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง เพียงเนื้อเนียนเสียดสีกัน จังหวะขยับเผลอไปโดนจุดละเอียดอ่อนเข้า
“นี่มัน..รอบที่สี่แล้วนะ”
คนใต้ร่างบ่นอุบ ชักหวาดกลัว ปรือตาขึ้นมาทักท้วงหลังรู้สึกถึงความอึดอัดที่ถูกทาบทับ หล่อนหมดแรง ไม่มีแรงที่จะพูด และรู้อาจทำได้เพียงแค่ส่งเสียงแหบพร่า ซึ่งคงได้แค่นั้น เนื่องจากเขาไม่สนใจฟัง
“จะรอบที่เท่าไหร่ก็ช่าง คุณจะกลับได้ต่อเมื่อผมให้กลับ และ..จะเป็นอิสระต่อเมื่อผมพอใจ นี่คือการทำโทษ”
จริงหรือ...
จบประโยคปลายจมูกโด่งก็เคลื่อนเข้ามาประชิดใบหน้าทันที หญิงสาวเบือนหน้าหลบ แต่ไม่อาจหลบหลีก
“ทั้งที่นี่ก็เป็นหนึ่งในห้องของบ้านฉันแท้ๆ มันผิดมากขนาดนั้นเชียว?”
ชายหนุ่มผงกหัวขึ้น เลิกคิ้วสูงมองหญิงสาว
“ก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะเข้าออกได้ตามอำเภอใจรึเปล่า
