พี่จะมีแฟนไม่ได้ ถ้าเขาไม่ดีพอ! You Can’t Have a Boyfriend , Unless He’s Good Enough!

ตอนที่ 1 — รถคันเดิม เสียงบ่นคนเดิม เสียงเครื่องยนต์หรูดังขึ้นเบา ๆ ในเช้าวันจันทร์ที่ฟ้าครึ้ม รถสปอร์ตสีเงินคันเดิม แล่นออกจากประตูบ้านชานเมืองอย่างสงบ — หลังพวงมาลัยคือ “พายณรีย์” หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปี อาจารย์สาวแห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ ผู้ขึ้นชื่อเรื่องความใจเย็น...ใจเย็นกับทุกคน ยกเว้น “น้องชาย” ที่นั่งข้าง ๆ >“พี่พาย...พี่เบรกเบา ๆ หน่อยได้ไหม รถพี่มันแรงเกินอะ” >“ก็พี่เบาแล้วนะ นี่ขับเหมือนคนแก่แล้วเนี่ย” >“คนแก่ที่ว่า..คือพี่นั่นแหละ...” เสียงของ “ไทน์” ดังขึ้นอย่างขี้เล่น เขาเอนหลังกับเบาะ มือกอดกระเป๋าเป้ไว้แน่น ราวกับมันจะช่วยให้ปลอดภัย จากแรงเบรกของพี่สาวได้จริง ๆ >“แล้ววันนี้มีเรียนไหม?” พายณรีย์ถามขณะมองกระจกข้าง >“มีสิ วิชาพี่พายด้วยไง จำได้ไหมว่าน้องอยู่คณะเดียวกับพี่” >“อ้อ...ใช่สิ อาจารย์กับนักศึกษาในรถคันเดียวกัน มันแปลกดีไหม?” >“ไม่แปลกหรอกครับ แปลกตอนพี่ให้เกรดผมนั่นแหละ” พายณรีย์หัวเราะเบา ๆ กับประโยคประชดแบบกวน ๆ ของน้องชาย เธอหันไปมองหน้าเขา — ใบหน้าที่เริ่มโตขึ้นเป็นผู้ชายเต็มตัว แต่ยังมีแววซุกซนแบบเด็กอยู่ในแววตา >“อยากได้เกรดดี ก็ต้องตั้งใจเรียนสิ” >“ตั้งใจอยู่แล้วครับ...โดยเฉพาะตอนพี่สอน ที่ตั้งใจเพราะผมกลัวว่า ตอนที่พี่ไปสอนใคร... แล้วจะยิ้มให้คนอื่นเยอะกว่าผม” . คำพูดของไทน์ทำให้พายณรีย์หลุดหัวเราะออกมา >“โอ๊ย พูดเหมือนเป็นแฟนพี่เลยนะ” >“ก็ไม่ได้หวงแบบนั้น...” เขาตอบพลางเบือนหน้าไปทางหน้าต่าง >“แค่...ไม่อยากให้ใครมาทำให้พี่เสียใจอีก.. ก็เท่านั้น” เสียงเครื่องยนต์เงียบลงเมื่อรถจอดตรงหน้าคณะ พายณรีย์หันมามองน้องชาย — รอยยิ้มอ่อนโยนแตะมุมปาก ก่อนเอ่ยเสียงเบา >“เพราะยังมีเรานี่ไง .. พี่ถึงไม่กลัวการเสียใจอีกแล้ว...” เขาหันกลับมายิ้มบาง ๆ >“จำคำนี้ไว้ด้วยนะ... เพราะถ้าพี่มีแฟนเมื่อไหร่ ผมจะเป็นคนแรกที่สัมภาษณ์เขา” >“สัมภาษณ์?” >“ใช่ครับ — สัมภาษณ์เวอร์ชัน.. ของน้องชายจอมเผด็จการ” พายณรีย์ถึงกับกลอกตา ก่อนสตาร์ทรถอีกครั้ง เสียงหัวเราะสองพี่น้องดังขึ้นท่ามกลางเช้าอบอุ่น และใครจะรู้...ว่าวันนั้นคือวันที่ “ใครบางคน” จะเริ่มเข้ามาในชีวิตพี่พายจริง ๆ ___ ตอนที่ 2 — อาจารย์พิเศษ กับน้องชายจอมกั้น เช้าวันต่อมา คณะวิศวกรรมศาสตร์คึกคักกว่าทุกวัน เมื่อมี “อาจารย์พิเศษคนใหม่” เข้ามาสอนในเทอมนี้ — คนิน คินธนเวช หนุ่มวิศวกรวัย 33 ปี เจ้าของบริษัทก่อสร้างชื่อดัง ที่ทั้งหล่อ มาดดี และมีข่าวลือหนาหู ว่ากำลังโสดสนิท ห้องพักอาจารย์ที่ปกติสงบเงียบ วันนี้กลับมีเสียงพูดคุยแผ่วเบา พายณรีย์ กำลังจัดเอกสารในแฟ้ม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเมื่อมีเสียงเคาะประตู >“ขอโทษครับ อาจารย์พายณรีย์ใช่ไหมครับ?” เสียงทุ้มอบอุ่นดังขึ้นพร้อมกับร่างสูง ในสูทเรียบสะอาดตา คนิน ยิ้มสุภาพ ดวงตาคมของเขา มีแววเป็นมิตรแต่แฝงความมั่นใจ >“ค่ะ ดิฉันเอง คุณ…คือ...คุณคนินใช่ไหมคะ? อาจารย์พิเศษของเทอมนี้?” >“ครับ ผมเพิ่งมาถึง เลยแวะมาทักทาย ก่อนเริ่มสอน อยากทำความรู้จักไว้... เผื่อจะได้ประสานงานกันง่ายขึ้น” น้ำเสียงของเขานุ่มและสุภาพ แต่แววตาที่มองพายณรีย์กลับนิ่งแน่ว ราวกับอ่านอะไรบางอย่างในตัวเธอได้ พายณรีย์ยิ้มรับอย่างเป็นมิตร — ท่าทางใจเย็นในแบบอาจารย์สาวมืออาชีพ >“ยินดีค่ะ ดิฉันสอนวิชาโครงสร้างพื้นฐาน ส่วนของคุณคนิน .. คือการคำนวณโครงสร้างใช่ไหมคะ?” >“ครับ ผมได้ยินว่าคุณพายณรีย์ เชี่ยวชาญด้านนี้เหมือนกัน... อาจจะต้องรบกวนปรึกษาบ่อย ๆ นะครับ” น้ำเสียงราบเรียบแต่สายตานั้น... อบอุ่นเกินกว่าคำว่า “เพื่อนร่วมงาน” เล็กน้อย และในจังหวะนั้นเอง — ประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้ง >“อ้าว พี่พาย อยู่ตรงนี้เอง ผมตามหาตั้งนาน...” ไทน์ โผล่หน้าเข้ามา พร้อมรอยยิ้ม ที่พยายามดูสุภาพแต่สายตา เริ่มสำรวจชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างระแวดระวัง >“อ้อ ไทน์ นี่อาจารย์คนิน เป็นอาจารย์พิเศษ ที่มหาวิทยาลัยทาบทามไว้มาสอนเทอมนี้” >“อ๋อ...ครับ” (น้ำเสียงลากยาวอย่างมีนัย) >“ผมไทน์ครับ...ลูกศิษย์ในคณะนี้ และก็...น้องชายของพี่พายครับ” คนินหัวเราะเบา ๆ พลางยื่นมือมาทัก >“สวัสดีครับ … ดูท่าคุณจะสนิทกับพี่สาวมากเลยนะครับ” >“ครับ...มากจนรู้เลยว่า... ใครมองพี่ผมแบบไหนบ้าง” พายณรีย์หันขวับทันที >“ไทน์! พูดอะไรเนี่ย” >“ก็พูดความจริงไงพี่ พี่น่ะคนสวย ... ใครเห็นก็ต้องมองอยู่แล้ว” >“ผมว่า…ผมก็แค่มองด้วยความชื่นชม.. ตามปกติเองครับ” คนินตอบอย่างสุภาพ ยิ้มบาง ๆ แต่แววตายังคงนิ่ง ไทน์ยักคิ้วเล็กน้อยก่อนพูดเสียงเรียบ >“อ๋อ เหรอครับ งั้นก็ดีครับ...” พายณรีย์กลั้นหัวเราะกับท่าทีของน้องชาย ที่พยายามวางฟอร์มเป็นผู้ใหญ่ ส่วนคนินก็หัวเราะเบา ๆ อย่างเอ็นดู >“มีน้องชายแบบนี้ ... คงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ง่าย ๆ แน่” >“นั่นแหละครับ เป้าหมายหลักของผมเลย” ไทน์ตอบทันควัน พายณรีย์เอื้อมมือไปเคาะหัวน้องชายเบา ๆ >“พอเลย พูดจากวนอาจารย์แบบนี้.. เดี๋ยวโดนหักคะแนนแน่” >“ยอมให้หักคะแนนก็ได้ครับ แต่อาจารย์คนินอย่าเผลอจีบ อาจารย์พายณรีย์ก็พอ” เสียงหัวเราะดังขึ้นในห้องพักอาจารย์ ทั้งจากพายณรีย์และคนิน แม้จะมีแววเอ็นดู แต่ในใจของไทน์ กลับเริ่มรู้สึกแปลก ๆ — ความรู้สึกเหมือนกำลังจะมีใครบางค กำลังจะ “แย่งพี่สาว” ของเขาไป และนั่น...คือจุดเริ่มต้นของภารกิจใหม่ ของน้องชายจอมหวง — ภารกิจพิทักษ์พี่สาวจากอาจารย์พิเศษคนใหม่ ที่ดูดีเกินไปในทุกด้าน