ตอนที่ 13 : มาช่วย
ดีเซลเดินกลับมายังใต้อาคารของตึกวิศวะที่ใช้เป็นที่รับน้อง สายตาคมกริบปรายตามองรอบ ๆ และเดินเข้าไปหากระเป๋าผ้าสีขาวที่วางอยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าของใครเพราะมีคนเดียวที่อยู่บริเวณนี้ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เธอหายไปไม่มีทางที่จะกลับบ้านทั้งที่กระเป๋ายังอยู่ที่นี่
ท้องฟ้าสลัวเพราะด้วยตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว แสงไฟนีออนบริเวณรอบ ๆ มหา‘ลัยเริ่มให้แสงสว่าง
ดีเซลยืนนึกอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจเดินไปยังจุดหมายที่คิดว่าเธอน่าจะอยู่
ตึก ตึก ตึก
เท้าแกร่งเดินมายังห้องเก็บของของคณะวิศวะ มือหนาจับแม่กุญแจที่ถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนาเห็นได้ชัดว่าถูกล็อกจากด้านนอกซึ่งเป็นเรื่องปกติที่จะใส่กุญแจล็อกแบบนี้ สายตาคมกริบจ้องมองประตูอย่างชั่งใจเพราะด้านในไม่มีเสียงการเคลื่อนไหว ปกติถ้าคนติดอยู่ด้านในต้องส่งเสียงเรียกแล้ว
แต่ด้วยสัญชาตญาณความผิดปกติทำให้ดีเซลส่งเสียงให้คนที่อยู่ด้านในได้ยิ
