ตอนที่ 25 ต่อชีวิต
ด้านเมรินทร์หลังจากที่พาพายุมาถึงโรงพยาบาล ร่างบางเอาแต่นั่งร้องไห้ การที่เราเห็นคนใกล้ตัวเจ็บมันเป็นอะไรที่รู้สึกทรมานมาก ฉันกลัว เหลือเกินว่าจะเสียเขาไป เพราะพายุนั้นมีเลือดไหลออกมาเยอะมากๆ ฉันกังวลไปหมด ฉันไม่รู้จักญาติหรือคนใกล้ตัวของเขาเลยซักคน นอกเสียจากลูกน้องคนสนิทอย่างพี่แบงค์
ร่างบางของเมรินทร์ถึงกับนั่งไม่ติด เป็นกังวลอย่างบอกไม่ถูก ที่เขาเจ็บหนักเสี่ยงชีวิตแบบนี้ เพราะพายุนั้นบังกระสุนให้กับเธอ เมรินทร์เดินวนที่หน้าห้องฉุกเฉินเฝ้ารอพายุอยู่เช่นนั้นนานนับชั่วโมง จนกระทั่งแบงค์และลูกน้องของพายุอีกหลายคนที่ตามมา
"คุณเมย์ นายเป็นยังไงบ้างครับ"
"คุณหมอยังไม่ออกมาเลยค่ะพี่แบงค์" เมรินทร์เอ่ยมาด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นนายแพทย์ที่ดูแลพายุก็เดินออกมาพอดี เมรินทร์และแบงค์ถึงกับรีบเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง
"คุณหมอคะเขาเป็นยังไงบ้างคะ ปลอดภัยดีใ
