EPISODE 11 | ถ้าอยากมีพี่เป็นผัวคนเดียว
1352 คำ
“อื้อออ~”
มิเกลเปล่งเสียงครางในลำคออย่างแผ่วเบา ทุกจังหวะของการขยับตัวเธอรู้สึกปวดเมื่อยร่างกายไปหมด ความเงียบที่ปกคลุมทั่วทุกบริเวณห้อง มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศดังเบาๆ ส่งผลให้ดวงตากลมสวยเปิดขึ้น วินาทีแรกเธอเลือกที่จะมองผนังสีดำสนิทอยู่แบบนั้น ก่อนที่สมองจะเริ่มประมวลว่าก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง พลันนึกถึงบทรักร้อนแรงที่เกิดขึ้นบนเตียงก่อนหน้านี้ ดวงหน้าสวยหวานก็เห่อร้อนขึ้นมาทันที
ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนที่เธอจะกระชับผ้าห่มแล้วค่อยๆ ขยับตัวไปหาอีกคนที่คิดว่านอนอยู่ข้างกัน จำได้แม่นด้วยซ้ำว่าเราสองกอดกันแน่นมาก แต่ทันทีที่หันกลับไปหาเธอกลับพบเพียงความว่างเปล่า คิ้วสวยขมวดเข้าหากันก่อนที่ขนตางอนยาวจะตวัดตามดวงตากลมที่กลิ้งมองรอบๆ ห้องเพื่อหาใครอีกคน
ความเงียบและความว่างเปล่าที่อยู่รอบตัวส่งผลให้มิเกลตัดสินใจลุกขึ้น เธอม้วนผ้าห่มผืนหนาห่อคลุมร่างกายของตัวเองเอาไว้แล้วเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อดูว่ามีใครใช้งานอยู่หรือเปล่า
แต่เธอไม่พบคนที่คิดว่าน่าจะอยู่ด้วยกัน ทั้งระเบียงและโซนนั่งเล่นก็ไม่มีใคร คิดได้แบบนั้นมิเกลก็รีบเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ รีบอาบน้ำล้างตัวแล้วเดินออกมาจากห้อง ยืนนิ่งอยู่นานว่าเธอจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนมาใส่ ชุดเดิมมันมีรอยขาดที่เกิดจากการกระชากตอนถอด มันคงน่าเกลียดหากเธอใส่ชุดเดิมออกไป
จากนั้นมิเกลจึงถือวิสาสะหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวจากตู้ ยังดีที่แผ่นปิดจุกอันเดิมยังใช้ได้อยู่ พอจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยถึงได้หันมองเวลา ตอนนี้เกือบตีหนึ่ง เธอไม่รู้ว่าคนที่หลับนอนด้วยกันก่อนหน้านี้หายไปไหน และหากจะให้เธอนอนรอเขาอยู่ในห้องนี้ต่อไปเธอก็คงหลับไม่ลงแล้ว
มิเกลตัดสินใจเดินออกจากห้องแล้วกดลิฟต์ลงไปยังชั้นล่างสุดที่เป็นคลับหรูที่เธอและเขานั่งดื่มด้วยกันก่อนหน้า
คงเพราะเสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้ชายที่เธอใส่ปกยาวอารมณ์เหมือนใส่เดรส ที่มันทำให้สายตาหลายๆ คู่หันมามองเธออย่างแปลกใจ ทั้งที่มันก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรมาก มันยาวปกปิดลงมาจนถึงต้นขาของเธอด้วยซ้ำแต่ใครต่อใครก็ยังมอง
ดวงตากลมโตกวาดมองออกไปรอบๆ ห้องโถงที่โอบล้อมไปด้วยแสงสี ก่อนที่เธอจะมองเห็นเสี้ยวใบหน้าหล่อๆ ของคนที่หลับนอนด้วยกันก่อนหน้า
เจโรมนั่งดื่มที่โซนวีไอพี เข้าใจได้ที่เขาอาจจะนอนไม่หลับหรือลงมาดูงานชั้นล่าง แต่ที่เธอไม่เข้าใจ ทำไมถึงมีผู้หญิงสวยๆ นั่งอยู่บนตักเขา แขนเขาโอบเอวผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกต่างหาก หรือเขาเต็มใจให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งตักถึงไม่ยอมผลักออกหรือปฏิเสธเธอไป
มิเกลกลืนน้ำลายเหนียวลงคอหนักๆ แค่เห็นเขาสนใจผู้หญิงคนอื่น ให้ความสนใจคนอื่นทั้งที่เราเพิ่งจะมีอะไรกันด้วยซ้ำเธอก็เริ่มรู้สึกว่าขามันหนักขึ้นมาดื้อๆ ก้าวต่อไม่ออก ไม่รู้ว่าหากเธอเดินเข้าไปมันจะทำให้เขาไม่พอใจที่เธอเดินเข้าไปขัดจังหวะเขาหรือเปล่า
บางทีเขาอาจจะต้องการแบบนั้น ส่วนกับเธอ เขาก็แค่มามีอะไรด้วย ไม่ได้คิดอะไรเหมือนกับคืนนั้นที่เป็นคืนแรกของเราสองคน และมันก็เป็นครั้งแรกของเธอ
คนตัวเล็กหมุนตัวกลับเตรียมจะเดินหนี แต่เธอชนเข้ากับลูกน้องของเจโรมเข้าพอดี
“อ๊ะ!”
“คุณมิเกล…ขอโทษครับ มายืนทำอะไรตรงนี้ครับ”
“ไม่มีอะไรค่ะ เกลกำลังจะกลับขึ้นห้อง”
“คุณมิเกลกลับเองไม่ได้หรอกครับ”
“ทำไมล่ะคะ”
“ชั้นนั้นทั้งชั้นเป็นพื้นที่ส่วนตัว ถ้าจะขึ้นไปที่นั่น นายต้องเป็นคนพาขึ้นไปเท่านั้นครับ คุณมิเกลขึ้นไปเองไม่ได้”
มิเกลคอตกเมื่อได้ยินแบบนั้น ถ้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรกไม่ยอมเดินลงมาเพื่อให้เห็นภาพตาบาดใจอะไรแบบนั้นแน่ๆ
เมื่อไม่มีทางเลือกเธอจึงหันกลับไปมองยังคนตัวโตที่นั่งโอบสาวอยู่อีกครั้ง จังหวะนั้นเขาหันกลับมามองสบตากับเธอพอดี ช่างเป็นอะไรที่โคตรจะบังเอิญ
“แล้วเกลไปนั่งรอตรงไหนได้บ้างคะ”
“เข้าไปหานายไหมครับ เหมือนนายจะมองเห็นคุณแล้ว”
“ไม่ค่ะ เกลไม่อยากรบกวนเขา”
“รบกวน?”
ลูกน้องคนสนิทของเจโรมหันไปมองยังผู้เป็นนายอีกครั้ง ทันทีที่เห็นว่าอะไรเป็นอะไรเขาเข้าใจทุกอย่างในทันที
“อ้อ….”
“เห็นแล้วใช่ไหมคะว่าเจ้านายของพี่ไม่สะดวกให้เกลเข้าไปหรอก”
“แต่ถ้าผมปล่อยคุณมิเกลออกไปจากตรงนี้ นายก็คงไม่พอใจเหมือนกันนะครับ”
เขารู้จักเจ้านายของตัวเองดี นายของเขาไม่พอใจแน่หากปล่อยคนของนายให้เดินออกไปจากตรงนี้ ในขณะที่เวลานี้พวกสิงห์และเสือทั้งหลาย ต่างก็กำลังจ้องผู้หญิงของเจ้านายของเขาด้วยความสนใจ
“เชิญคุณมิเกลที่โต๊ะของนายเถอะครับ ถ้าคุณไม่ไป นายอาจไม่พอใจ”
มิเกลถอนลมหายใจหนักๆ ในเมื่อไม่มีทางเลือกจำต้องเดินตามลูกน้องคนสนิทของเขาไปหาเขาที่โต๊ะ ต้องทนเดินไปมองเห็นภาพบาดตาบาดใจนั่นเต็มๆ ตา
“คุณมิเกลเดินลงมาจากชั้นบนครับ ตอนแรกจะกลับขึ้นไปชั้นบนคืน แต่ผมพามาพบนายก่อน” ลูกน้องคนสนิทรายงานผู้เป็นนายเงียบๆ ก่อนที่ดวงตาคมกริบจะมองไปยังร่างบอบบางของคนที่ไม่มองสบตาเขา
แอบหงุดหงิดลึกๆ กับการแต่งตัวของเธอ ทั้งที่เรียบๆ ง่ายๆ ไม่ได้หรูหรา แต่อดไม่ได้ที่หงุดหงิดเพราะเห็นขาขาวๆ ที่โผล่พ้นนอกเสื้อของเขา เวลาเธอเดินคงมองเห็นไปถึงไหนต่อไหน แค่หน้าสวยๆ ของเธอก็กินขาดแล้ว
“มานี่” มิเกลไม่หันกลับมามองทั้งที่เธอได้ยินที่เขาพูด จนเขาต้องเอ่ยชื่อเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“มิเกล มาหาพี่” นั่นแหละเธอถึงยอมมองเขา แต่จะให้เธอทำตามคำสั่งของเขาได้ยังไง ในขณะที่เขาเรียกให้เธอไปหา เขากลับไม่ปล่อยผู้หญิงคนนั้นออกจากอ้อมกอด
“เกลอยากกลับไปรอบนห้องค่ะ”
“พี่บอกให้เดินมาหาพี่”
“ไม่เอาค่ะ เกลเหม็นบุหรี่” เธอดื้อใส่เพราะไม่อยากเดินเข้าไปนั่งข้างเขา ในขณะที่ข้างกายของเขาอีกข้างยังมีผู้หญิงคนอื่น
“ถ้าขึ้นไปรอบนห้องไม่ได้ งั้นเกลขอไปนั่งรอหน้าคลับนะคะ เกลไม่อยากอยู่ตรงนี้” หน้าสวยๆ สะบัดงอนใส่ หมุนตัวกลับเดินหนีเขาเร็วๆ จนเสื้อเชิ้ตร่นขึ้นจนแทบมองเห็นแก้มก้นงอนๆ ขาวๆ เจโรมกัดฟันกรอด ขนาดเขายังมอง แล้วผู้ชายหน้าไหนมันจะไม่มองเธอ
ร่างสูงดันผู้หญิงข้างกายออกห่างพร้อมกับก้าวลุกเดินตามไปคว้าแขนขาวๆ แล้วดึงเธอให้หันกลับมาหาเขาทันที
“อ๊ะ…อะไรคะ”
“อย่าดื้อกับพี่”
“หนูไม่ได้ดื้อ หนูบอกดีๆ ว่าจะออกไปนั่งรอ”
“อยากได้คนอื่นเป็นผัวเหรอถึงเดินหนีพี่”
“มะ…หมายความว่ายังไงคะ”
“ผู้ชายมองเธอทั้งผับ ถ้าอยากมีพี่เป็นผัวคนเดียวก็ห้ามดื้อ ห้ามเดินห่างจากพี่”
- ผู้เขียน
