EP1 อยากกอด
2145 คำ
EP1 อยากกอด
Muggon’ s Part
ปึง! ปึง! ปึง!
“ไพน์เปิดประตู!”
ผมทุบประตูเรียกคนตัวเล็กที่อยู่ในห้องเสียงดังด้วยความโมโห ก็ดูเธอดิแม่งลงรูปในไอจียั่วโมโหผมชัดๆ รู้ทั้งรู้ว่าผมขี้หวงมากแล้วดูถ่ายรูปดิ๊โชว์นมจนแทบทะลักออกมาอยู่แล้ว และที่ผมโมโหกว่านั้นคือเธอแอบล็อคเอาท์ไอจีตัวเองออกจากเครื่องผมตอนไหนก็ไม่รู้ทำให้ผมเข้าไปลบรูปไม่ได้ไง แสบชิบหาย อย่าให้เข้าไปได้นะจะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู
"ไอ้กร มึงไปนั่ง! พอแล้วประตูกูจะพังแล้วโว้ย"
"มึงเอากุญแจสำรองมาดิ๊ กูจะเข้าไปจัดการเมียตัวดี" ผมหันไปบอกไอ้พายุที่พยายามห้ามผมไม่ให้พังประตูห้องมัน
"กูไม่มีโว้ย มึงเมาแล้วเดี๋ยวเข้าไปก็ทะเลาะกันอีก นะเพื่อนนะกูกราบล่ะไปนั่งเถอะ"
"เฮ้อ! แม่งให้มันได้อย่างนี้สิวะ!"
เลือดร้อนในตัวบวกกับแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปยิ่งทำให้ผมอารมณ์ร้อนทวีคูณขึ้นไปอีก เห็นแก่ไอ้พายุที่แทบจะก้มลงไปกราบผมแล้วหรอกนะก็เลยยอมถอยเพราะรู้ว่าถึงเคาะให้ตายยังไงยัยตัวแสบก็ไม่มีทางมาเปิดประตูให้ผมหรอก
.
.
.
"ทะเลาะกันบ่อยจังวะช่วงนี้"
"เออ มึงก็ร้อนน้องก็ร้อนใจเย็นๆ ดิวะเดี๋ยวได้เลิกกันหรอก"
ไอ้ดีนกลับมาหลังจากที่อารมณ์ผมเย็นลงนิดหน่อย พอมาถึงพวกมันสองตัวก็บ่นผมเลยบ่นผมคนเดียวไม่ได้เปล่าวะยัยคนในห้องก็ใช่ย่อยที่ไหน
"เลิกก็เลิกดิ เอาแต่ใจชิบหายเลยแม่ง"
"อะ เอาแต่ใจแล้วไม่รักเหรอครับเพื่อน แหมพอเขาบอกจะกลับบ้านก็รีบไปรับแทบไม่ทัน" เออ รักไงเพราะรักไง นี่ถ้าไม่รักผมไม่ยอมอ่อนให้ขนาดนี้หรอกนะแต่ก่อนผมใจร้อนยิ่งกว่านี้อีกนี่ลดลงแล้วนะ
วันไหนผมไม่ชวนทะเลาะเธอก็หาเรื่องมาทำให้เราทะเลาะ ตลอดเวลาที่คบกันมาจะหนึ่งปีแล้วมีประมาณหนึ่งวันอะที่ผมกับไพน์ไม่ทะเลาะ -*-
"ช่วงนี้ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ ทะเลาะกันแทบจะทุกเรื่องคิดว่ากูไม่เบื่อหรือไง" ผมบ่นให้พวกมันฟัง
มันสองคนน่ะคือเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วเพราะว่าครอบครัวผมไม่ได้อยู่ที่ไทย ผมใช้ชีวิตที่นี่คนเดียวตั้งแต่มัธยมปลายชีวิตส่วนมากก็อยู่แต่กับพวกมันสองตัว มีเรื่องอะไรก็คอยช่วยผมตลอดเหมือนผู้ปกครองผมเลยล่ะ
"โทษน้องก็ไม่ได้มึงเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน มีอะไรก็ค่อยๆ คุยดิวะ ใจร้อนไปมีแต่จะพัง"
ผมเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยประโยคที่คิดไว้ในหัวมาสักพักแล้ว บางครั้งผมก็คิดว่าผมกับไพน์ไม่เหมาะที่จะคบกัน อยู่ด้วยกันไปก็มีแต่ทะเลาะกันให้อารมณ์เสียและเหนื่อยใจกันไปเปล่าๆ
“หรือว่ากูควรเลิกดีวะ”
“อ่า อันนี้ก็แล้วแต่มึงนะถ้าคิดว่าเลิกไปแล้วอยู่ได้มีความสุขก็แล้วแต่มึง”
“แต่ถ้าเลิกแล้วจะเป็นจะตายเหมือนตอนนั้นก็อย่าเลย” ไอ้พายุพูดถึงเหตุการณ์เมื่อหลายเดือนก่อนที่ผมทะเลาะกับไพน์รุนแรงถึงขั้นเลิกกัน ผมเป็นคนบอกเลิกเธอเองเพราะไม่พอใจที่มีผู้ชายเข้าหาเธอเยอะแล้วยัยนั่นก็ไม่เคยปฏิเสธจริงๆ จังๆ สักทีทำให้พวกมันไม่เลิกมาวุ่นวายทั้งๆ ที่เธอมีแฟนแล้ว ตอนนั้นเราทะเลาะกันจนเลิกกันไปเลย
ไพน์ไม่ง้อผมเลยสักนิดแต่กลับกลายเป็นผมเองที่จะเป็นจะตายเพราะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ ผมตามง้อเป็นอาทิตย์กว่าเธอจะกลับมาคบกันอีก ถ้าเลิกกันอีกครั้งนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ผมจะอยู่ได้หรือเปล่าถ้าไม่มีเธอมันจะเป็นแบบตอนนั้นมั้ย คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ
ตัดเรื่องที่ทะเลาะกันบ่อยออกไพน์ก็คือแฟนที่ผมโคตรรักและจริงจังด้วยมากๆ เลยนะ ตอนที่ไม่ทะเลาะกันมันก็ดี ดีมากๆ เลยด้วย
"เซ็งชิบหาย"
“กูว่าครั้งนี้น่าจะมีอะไรมากกว่าทะเลาะกันแล้วว่ะ"
“เป็นไรวะมึงดูเครียดๆ นะ" บางทีผมก็อาจจะอยู่กับพวกมันสองคนมากเกินไปมันถึงได้รู้ทันความคิดของผมไปหมด
"ไพน์ดิแม่ง ไม่ยอมให้กูกอดมาหลายวันแล้ว จับนิดจับหน่อยก็ไม่ได้"
"อะ ที่จริงก็คือเมียไม่ยอมให้เอานั่นเอง"
"มันไม่ใช่แค่นั้นไง"
ใช่ มันไม่ใช่แค่เธอไม่ยอมให้กอด ผมสังเกตมาสักพักแล้ว…
"แล้วมันแค่ไหนล่ะ"
"ไพน์เปลี่ยนไป..."
ผมระบายกับเพื่อนทั้งหมดว่าตอนนี้กำลังรู้สึกอะไรอยู่ ปกติผมไม่ค่อยพูดหรอกนะแต่ครั้งนี้ทั้งอึดอัดทั้งเหล้าเข้าปากก็เลยยอมเปิดปากพูดกับพวกมัน ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้คิดไปเอง
ไพน์เปลี่ยนไป
จะว่าเปลี่ยนเพราะประจำเดือนก็ไม่ใช่เพราะว่าผมนับตลอดว่าเธอเป็นช่วงไหนจะได้เดาอารมณ์ถูกแต่ช่วงนี้เธอไม่ค่อยยอมให้ผมยุ่งกับโทรศัพท์ไม่ยอมให้กอด เหมือนกำลังพยายามเลี่ยงการอยู่กับผมยังไงอย่างนั้น อย่างเมื่อเช้าถ้าผมไม่บังคับก็จะไม่ยอมให้มาส่งด้วยซ้ำทั้งที่ปกติวันไหนผมไม่ยอมไปส่งก็แทบจะลากผมขึ้นจากเตียง
เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเมียเปลี่ยนไปทำไมผมจะไม่รู้
.
.
นั่งดื่มเหล้าระบายความในใจกับพวกมันสองคนไปจนเวลาล่วงเลยมาถึงสองทุ่มไอ้พายุที่เห็นว่าผมเย็นลงแล้วถึงได้ยอมเอากุญแจสำรองมาเปิดประตูห้องนอนให้ผมเข้าไปหายัยตัวร้ายที่น่าจะหลับอยู่ข้างใน
บอกจะกลับตอนสองทุ่มแต่ตัวเองดันหลับยาวไม่รู้เรื่อง
“เข้าไปแล้วก็คุยกันดีๆ เคลียร์ให้เข้าใจกูไม่อยากให้มึงไปทะเลาะกันต่อที่คอนโด"
"อืม ขอบใจ"
ผมกดเปิดไฟในห้องนอนจนสว่างก็เห็นยัยตัวแสบนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียงจึงเดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ มองดูใบหน้าสวยที่ปกติสุดแสนจะหยิ่งและไม่แคร์ใครแต่เวลาหลับสิ้นฤทธิ์เหมือนไม่มีพิษภัยเลยสักนิด
ตืดดด ตืดด
ผมหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างๆ ไพน์ขึ้นมาดูเมื่อเห็นมีแจ้งเตือนเข้ามา เปิดดูก็เห็นข้อความมากมายที่ถูกส่งมาจากผู้ชายหลายคน จำได้ว่าผมบล็อกไปเมื่อวันก่อนเองนะทำไมยังไม่หมดอีกวะ
ไพน์เคยบอกว่าเธอไม่เคยให้ไอดีกับใครแต่ก็ยังมีคนแอดมาหาไม่หยุดแม้ว่าเธอจะไม่ได้ตอบกลับใครเลยแต่มันก็ทำให้ผมหงุดหงิดอยู่ดี
ใจเย็นไว้มังกรอย่าเพิ่งทะเลาะ
ผมพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจอย่างที่ไอ้สองตัวนั้นบอกก่อนจะค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปนอนข้างๆ ร่างบางแล้วดึงเธอมากอดแนบอกกดถ่ายรูปคนตัวเล็กในขณะที่นอนหลับก่อนจะโพสต์มันลงไอจีของไพน์
โชว์ให้เด็กมันดู ให้มันรู้ซะบ้างว่านี่ของใคร!
IG
(Photo รูปมังกรกอดไพน์นอนซุกอก)
Pine: มีผัวแล้วไม่ต้องเสือกทักมาหาเมียกู!
xxx: มึงงงพี่มังกรแบบดุ @yyy
xxx: แง้ กร้าวใจมากพี่จ๋าอิจฉาพี่ไพน์
xxx: ไพน์โดนแฮ็กไอจีหรอครับ
xxx: วงในบอกมาว่าน้องไพน์โสดนี่นา
xxx: อัพเองแต่ทำมาเป็นว่าพี่มังกรอัพล่ะสิ เหอะๆ
Payu: เบาเพื่อนเบา
.
.
ผมลงรูปในไอจีเสร็จก็หันมาสนใจคนที่หลับไม่รู้เรื่องต่อ เกลี่ยผมที่ตกลงมาปรกหน้าเธอออกเบาๆ แล้วก้มลงไปกดจมูกลงบนแก้มใสที่ถ้าเป็นเวลาปกติคงไม่มีโอกาสได้หอม
ผมไล้จมูกถูไถไปมาบริเวณแก้มและซอกคอหอมเพื่อเป็นการปลุกคนตัวเล็กแต่ก็ไม่มีท่าทีที่เธอจะตื่นสักที หลับลึกจังวะปกติโดนกวนแบบนี้ต้องตื่นขึ้นมาโวยวายแล้วนะ สงสัยจะเหนื่อยจริง
จุ๊บ!
"อื้ออ"
ผมกดจูบลงบนริมฝีปากสีเชอร์รี่ย้ำๆ หลายทีจนไพน์เริ่มรู้สึกตัว เธอพยายามหดคอหลบหนีสัมผัสจากผมแต่ก็โดนผมกอดไว้ทำเอาคนตัวเล็กที่โดนก่อกวนเยอะๆ เข้าลืมตาขึ้นมามองหน้าผมนิ่ง
ยัยตัวเล็กกะพริบตาปริบๆ สองสามทีแล้วก็ซุกตัวลงกับอกผมเพื่อนอนต่อจนผมหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ กับท่าทางน่ารักของเธอ
"สองทุ่มแล้วจะกลับมั้ย"
"ง่วง..."
"ไปนอนต่อในรถ" ผมกระซิบข้างหูของคนในอ้อมกอดที่งอแงจะนอนต่อให้ได้
ไพน์ค่อยๆ ดันตัวออกจากอกผมเงยหน้าขึ้นมามองผมนิ่งๆ อย่างพิจารณา
"เมามั้ย"
"ไม่เมา"
"ไม่เชื่ออะ"
"ไม่เมาจริงๆ ขับได้น่า" ผมบอกพร้อมกับเกลี่ยแก้มใสไปด้วย
ผมไม่ได้เมาจริง ๆ สร่างตั้งนานแล้วเถอะแต่เหมือนยัยตัวร้ายจะไม่ค่อยเชื่อกันเท่าไหร่
"พิสูจน์ก่อน"
"ยังงะ..."
ผมยังพูดไม่ทันจบก็โดนคนตัวเล็กพลิกตัวขึ้นนอนทับบนร่างแล้วทาบริมฝีปากลงบนอวัยวะเดียวกันเสียก่อน ริมฝีปากเล็กกดจูบย้ำๆ ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นไล้เลียบนขอบปากผมเหมือนลองเชิง พอผมยอมอ้าปากรับเธอก็สอดแทรกลิ้นเข้ามาชิมรสชาติในปากผมอย่างเอาแต่ใจ
ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดดึงลิ้นผมเป็นพัลวันเหมือนต้องการตรวจหาแอลกอฮอล์ในปากผม
“อื้ม”
ผมเองก็ไม่อยู่เฉยตอบรับสัมผัสตวัดลิ้นสู้ลิ้นเล็กจนน้ำลายใสไหลออกมาเลอะตามขอบปากแต่ก็โดนคนบนร่างตามไปเลียทำความสะอาดให้จนหมด พอโดนผมรุกหนักเข้ายัยตัวร้ายถึงกับทนไม่ไหวผละริมฝีปากออกแล้วซุกหน้าลงกับซอกคอผมแทน
เสียงหอบหายใจข้างหูทำเอาผมปั่นป่วนในช่องท้องไปหมด จูบแรกในรอบสัปดาห์เลยนะนั่น
"อารมณ์ดีแล้ว?" ผมกอดรัดร่างบางที่นอนทับอยู่บนตัวแน่นแล้วถามออกไป ตื่นมาแล้วไม่วีนแบบนี้แสดงว่าอารมณ์ดี
"อือ ไม่อยากทะเลาะ"
"ขอโทษ" ผมยอมขอโทษก่อนที่อารมณ์ร้ายใส่เธอวันนี้ อยากคุยกันดีๆ ไม่อยากทะเลาะแล้ว ไพน์เองก็คงคิดเหมือนกันถึงได้จูบปลายคางผมเบาๆ แล้วเอ่ยขอโทษบ้าง
"ไพน์ก็ขอโทษ"
"อยากกอด"
"...."
"ก็กอดอยู่นี่ไง"
"ไม่ใช่กอดแบบนี้" ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นพร้อมกับมองสบตาคนตัวเล็กอย่างต้องการ ตอนนี้แหละต้องรีบกอบโกยไว้เดี๋ยวถ้ากลับไปทะเลาะกันอีกผมคงไม่ได้เข้าใกล้เธอพอดี
ไพน์น่ะน่ารักที่สุดก็ตอนตื่นนอนนี่แหละแต่ต้องนอนให้พอนะถ้านอนไม่พอแล้วโดนปลุกน่ะ บ้านแตกพูดแค่นี้
"แล้วจะกอดแบบไหน"
"กอดแบบ...ไม่ใส่เสื้อผ้า"
"ทะลึ่ง!"
"ไม่ได้เหรอครับ?"
"..."
"ตรงนี้มันคิดถึงเมียจะแย่แล้วนะ" ผมจับมือเล็กให้สัมผัสกับกลางกายผมที่มันร้อนจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว อยากกอดเมียถ้าวันนี้ไม่ได้กอดผมตายแน่ๆ
"กลับไปกอดที่คอนโดได้มั้ย"
"อยากกอดตอนนี้"
"แต่ว่านี่ห้องพี่พายุ" ไพน์มีท่าทางลังเลเหมือนจะไม่ยอมแต่ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน กลับคอนโดไปไม่รู้ว่าอารมณ์จะยังดีแบบนี้มั้ยเพราะฉะนั้นต้องทำที่นี่และตอนนี้เท่านั้น
"มันไม่ว่าหรอก ห้องเก็บเสียง"
"แต่ว่า..."
"นะครับ ขอกอดรอบหนึ่ง" ผมซุกหน้าลงกับซอกคอหอมแล้วจัดการพลิกร่างบางลงใต้ร่างไม่ยอมฟังเสียงห้ามใดๆ
ไม่สนแล้วอดทนมาตั้งนานจะไม่ทนอีกต่อไป!
"อ๊ะ เดี๋ยวก่อนพี่กร"
"ไม่เดี๋ยวแล้ว อื้มม ตัวหอมจังวะ"
- ผู้เขียน
