“ขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริง... ขอโทษที่ทำให้เสียใจเพราะพี่ไม่อยากให้อายคิดมากถึงไม่ได้บอก แต่ไม่คิดว่าพี่จะคิดผิดแล้วสุดท้ายอายต้องมารู้เรื่องนี้จากปากของคนอื่นแทน พี่ขอโทษนะครับ...” ธามธาวินเริ่มจะกลัวกับปฏิกิริยาของเธอ เพราะเขาพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจแต่เจ้าตัวกลับยืนนิ่งไม่พูดอะไร ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบแล้วถอยหลังออกห่างจากเขา
“อายจะกลับกรุงเทพฯ!”
“โอเคเรากลับกรุงเทพฯ กัน ....แต่สัญญากับพี่ก่อนว่าจะหายโกรธ” เสียงทุ้มกับสายตาห่วงใยระคนสำนึกผิดยังคงจ้องมองมาที่เธอ
“ถ้าเป็นพี่พี่จะทำไงคะ ถ้ารู้ว่าสามีของตัวเองโกหกเรื่องแฟนเก่าโดยบอกกับตัวเองว่าเป็นเพื่อนเก่าแล้วไม่อธิบายอะไรให้ฟังเลย.... แล้วพี่จะรู้สึกยังไงถ้าแฟนเก่าของสามีตัวเองตามเจอกันถึงที่นี่!” ดวงหน้าสวยเจือความน้อยใจมองคนตรงหน้านิ่งก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ทำให้เธอเองเจ็บจนจุกออกมา
“ที่พี่บอกอายว่ายังไม่พร้อมพูดคำนั้นกับอาย... เ
