"เจิดตั้งโต๊ะให้ฉันหน่อย ไอกลับมาแล้วฉันจะกินข้าวเย็นกับไอ" เสียงของวาดิมที่ดีใจมากที่เห็นฉันกลับมา น้ำเสียงสดใสใบหน้าที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม ฉันดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขามันเป็นครั้งแรก ตั้งแต่เราเจอกัน ครั้งแรกที่เจอกันเป็นการเจอกันที่เต็มไปด้วยความทุกข์ แม้กระทั่งตอนนี้ แต่ความสุขของฉันคือการได้เห็นหน้า และฉันจะทำให้มันเป็นแบบนั้นตลอดไป แม้ต้องสูญเสียหรือแลกกับอะไรไปก็ตาม
"ไอ อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวดิมให้เจิดทำเพิ่มให้" แค่กินข้าวเย็นเขาก็พอ ตอนนี้ฉันแทบกินอะไรไม่ได้เลย มันพะอืดพะอมอยากจะอ๊วก ฉันพยายามจะรักษาเขาไว้ให้ดีที่สุด ให้เขาได้อยู่กับพ่อของเขา ได้รับความรักจากพ่อของเขา ที่ฉันไม่เคยได้รับความรู้สึกนั้นเลย
"ไม่ ไอกินอะไรก็ได้ไอกินได้หมด" ฉันมองอาหารที่อยู่ตรงหน้า แค่ได้กลิ่นบางสิ่งบางอย่างมันก็ตีตื้นขึ้นมาจุกอยู่ที่ลำคอ
"อุ๊บ!!" ไม่ไหวแล้วฉันอดกลั้นทุกอย่างเอาไว้อีกต่อไปไ
