บทที่ 32 ที่สุด

2221 คำ

ผมกับไอ้น้ำนิ่งใช้เวลาทั้งคืนเพื่อเดินตามหาไอในบ้านทุกซอกทุกมุม ถามใครก็ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเห็น มันจะเป็นไปได้ยังไงคนหายทั้งคน แล้วพวกมันทำเหี้ยอะไรอยู่เลี้ยงเสียข้าวสุก ไม่สมควรปล่อยพวกที่มันทำงานพลาดให้มีชีวิตอยู่รอด ทั้งที่สั่งไว้แล้ว "บอสครับผมว่าบอสพักหน่อยดีไหมครับ ท่าทางบอสจะแย่แล้วครับ" ผมกับไอ้น้ำนิ่งต่างคนต่างอิดโรย แต่ผมอยากเจอไอมากว่า "กูไม่พัก จนกว่ากูจะเจอไอ พวกมึงช่วยกันค้นหาต่อเลย กูก็จะหาต่อเหมือนกัน" ผมยังมุ่งมั่นที่จะหาไอต่อไป "ครับบอส" ไอ้น้ำนิ่งมันก็ไม่หยุดพักเหมือนกัน "มึงแก้ไขเรื่องกล้องวงจรปิดให้มันกู้ข้อมูลช่วงที่มันหายกลับมาได้หรือเปล่า กูอยากรู้ให้เร็วที่สุด" นั่นคือความหวังเดียวของผม ผมอยากรู้ว่าไอหายไปได้ยังไง "ไอ้น้ำนิ่งมึงคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่ไอจะแอบหนีออกไปเอง หรือมีใครลอบเข้ามาในคฤหาสน์ได้" ผมคิดเหตุผลต่างๆที่มันพอมีความเป็นไปได้ "ผมกำลังใช้คน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม