ตอนที่8 ฝืนทน
มะลิวัลย์มองเม็ดยาก่อนจะหยิบขึ้นมากินพร้อมกระดกน้ำตามลงไป เธอเองก็ไม่พร้อมที่จะพลาดมีลูกเหมือนกันเพราะอายุเธอก็แค่นี้ยังเรียนไม่จบอีกอย่างเธอไม่ต้องการให้ลูกของเธอเกิดจากความผิดพลาด ร่างบางอรชรพยายามลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปยังห้องนอนของตัวเอง
หญิงสาวอาบน้ำอาบท่าด้วยน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาอย่างเจ็บปวด เจ็บกายไม่เท่าไหร่แต่เจ็บใจนี่สิมันถึงทำให้เธอรู้สึกทรมานแบบนี้ คนอย่างคณากรขนาดไม่ได้รักยังกล้าทำแบบนี้กับเธอ เขาก็คงเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวพอตัว คนแบบนี้มะลิวัลย์ร้องบอกตัวเองในใจว่าไม่ควรเผลอใจไปรักอย่างเขาแน่นอน
ร่างเล็กเดินลงมายังห้องครัว เธอไม่เห็นแม้เงาของผู้ชายใจร้ายคนนั้น บางทีวันนี้เขาอาจจะออกไปทำงานแล้วมั้ง ก็ดีเหมือนกันเธอเองก็ไม่อยากจะเห็นหน้าเขาเหมือนกัน มะลิวัลย์จัดการหุงข้าวกับทอดไข่เจียวง่ายๆ กินประทังชีวิต ตักข้าวเข้าปากไปน้ำตาก็เอ่อล้นออกมาอีกครั้งในวินา
