บ่วงสวาทมาเฟีย

1~ลูกหนี้แสนสวย-2

อณิษฐาตั้งใจจะเชิญนีโอไปพูดคุยตกลงกันในบ้าน แต่ก็อดคิดถึงปัญหาที่เข้ามามากมายไม่ได้ ต่อให้ไม่อยากทำก็จำเป็นต้องเลิกจ้างคนงานในบ้าน คงเหลือเพียงแม่นมนวลปรางค์ กับลุงจอมเท่านั้นที่ยังอยู่เป็นเพื่อนกัน ดีว่าตอนนี้มีณัฐนรี เพื่อนสนิททายาทตระกูลอัศวเกตุเจ้าของธุรกิจค้าทองคำ มาอยู่เป็นเพื่อนที่บ้านหลังนี้

รูปร่างสูงเพรียวซึ่งมีหน้าท้องแบนราบ ด้วยความสูง 175 ซม. ยิ่งสวมรองเท้าส้นสูง 3 นิ้ว การก้าวย่างยิ่งดูสวยสง่าในชุดรัดรูปสีครีมแขนกุด กระโปรงสั้นเหนือเข่า เธอคือเซเลปคนสวยที่มักจะได้รับเชิญไปเดินแบบบ่อยครั้ง ขาเรียวก้าวไปหยุดยืนนิ่งเกาะรั้วบ้านตนเอง หญิงสาวอยู่ในอาการครุ่นคิดตลอดเวลา เธอกำลังเรียบเรียงคำพูดที่จะต่อรองกับนีโอ

มือเรียวจับผมยาวสีดำเป็นมันที่ตกมาด้านหน้าไปไว้ด้านหลัง ใบหน้ารูปไข่หันเข้าสู่บ้านหลังใหญ่ คิ้วโค้งสีดำขมวดมุ่น ดวงตาเรียวสีเทาเข้มมองต้นหญ้าที่สนามด้านหน้าซึ่งเติบโตสูงขึ้นทุกวัน เพราะขาดคนงานตัดแต่งสวน จมูกโด่งพองามแตะกับรั้วสแตนเลส ริมฝีปากรูปกระจับเม้มแน่น พลางคิดว่าทำไมแม่นมต้องขัดคำสั่ง ซึ่งเธอห้ามเปิดไฟสนามไว้แม้จะต้องกลับดึกก็ตาม

“เฮ้อ” หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง

เจ้าของธุรกิจจิวเวลรี่ในวัยเพียง 25 ปี ต้องแบกรับภาระหนักหนา จนแทบจะหาทางเดินไปต่อไม่ได้ พอไขกุญแจเสร็จผลักประตูเปิดเรียบร้อย จึงหันกลับมา และสายตาก็ปะทะกับ ร่างสมาร์ทสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีน เขาหล่อจนเธอไม่อาจละสายตาได้ กระทั่งเจ้าของร่างสมาร์ทเข้ามายืนห่างเธอเพียงสองก้าว หญิงสาวจึงได้สติมองตอบดวงตาคู่คม แต่แววตาของเขาดูคุกคามจนไม่น่าไว้ใจ

อณิษฐาอึกอักเชิญเขา พร้อมกับเดินถอยหลังเข้าไปในเขตรั้วบ้าน “เอ่อ...เชิญคุณไปคุยในบ้านฉันก่อน”

ปฏิกิริยาถอยหนี ทำให้ริมฝีปากหยักบางของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยเหยียดยิ้ม มือแข็งแรงดึงแว่นออกแล้วเกี่ยวไว้ที่คอเสื้อ เผยให้เห็นดวงตาคมกริบสีดำสนิทที่มีแต่ความเย็นชา

แล้วนีโอก็เปล่งเสียงเข้มเย็นเยียบ “คุณเงียบหายไปเฉยๆ เมื่อเย็นผมนัดคุณไปดินเนอร์เพื่อเจรจา คุณกล้า! เบี้ยวนีโอ จะให้ผมทำยังไงกับคุณดี” คนฟังเย็นเยือกจับขั้วหัวใจ เจ้าของวาจาน่าขนลุกไม่คิดจะประนีประนอมอีกต่อไป ขณะที่เซเลปสาวคิดอย่างเดียวว่าเขากำลังข่มขู่คุกคามให้เธอหวาดกลัว

“ฉันบอกคุณแล้วว่าไม่ว่าง” อณิษฐาพยายามอธิบาย แต่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ และทำให้เธอต้องส่งเสียงร้องออกมาก่อนจะพูดจบ “มีงาน...โอ๊ย”

น้ำเสียงที่ไม่มีความยำเกรงของไฮโซสาว กระตุ้นให้มือแข็งแรงจู่โจมเข้าคว้าข้อมือเล็กกระชากเข้าหาร่างกายใหญ่ล่ำ และมืออีกข้างก็รัดเอวคอดแนบแน่นจนหน้าท้องของหญิงสาวสัมผัสกายแกร่งภายใต้กางเกงยีน เธออ้าปากค้างด้วยความตกใจ

“ผมไม่เชื่อคำโกหกของคุณ!” นีโอข่มขู่เสียงดุชิดริมฝีปากรูปกระจับ ก่อนจะเค้นเสียงใส่แก้ม “คิดหรือว่าจะหนีพ้น” อารมณ์เขาคุกรุ่นเพราะเธอปล่อยให้รอเก้อ หลายครั้งที่ลูกหนี้คนสวยผิดนัด วันนี้เขาจะไม่ยอมผ่อนปรนอีกต่อไป

“ฉันไม่ได้หนี...ว้าย!” อณิษฐาหมดโอกาสแก้ตัว เธอร้องลั่นด้วยความตกใจ เขายกร่างเพรียวขึ้นพาดบ่า มือเขาสัมผัสได้ถึงบั้นท้ายเนียนนุ่มมือ

ขณะเดียวกันณัฐนรีกำลังเดินออกมารับเพื่อนหลังจากโทรคุยกันก่อนหน้านี้ พอเธอเห็นชายหนุ่มร่างใหญ่ล่ำอุ้มเพื่อนคนสวยพาดบ่าเดินไปขึ้นรถเอสยูวีสีดำ จึงวิ่งตาม

“นิด! พวกนายเป็นใคร จะเอานิดไปไหน” สาวร่างเล็กวิ่งร้องตะโกนอย่างตื่นตระหนก ออกไปถึงหน้ารถเบนซ์ แต่อัมริโกเข้ามายืนขวางไว้

“ถอยไปดีกว่าหนู เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเด็ก” ใบหน้าเข้มดุมีเคราเขียวครึ้ม บอกพลางจับแขนเล็กของณัฐนรีไม่ให้วิ่งตาม เธอฟังภาษาไทยเพี้ยนๆ แล้วถลึงตาใส่

“นายว่าใครเด็ก ฉันอายุยี่สิบห้า ไม่เด็กแล้ว และพวกนายก็ไม่มีสิทธิ์มาอุ้มเพื่อนฉันไปแบบนี้ด้วย ปล่อยนะ” ณัฐนรีตวาดเสียงแหลม พร้อมกับดิ้นให้หนุ่มหน้าเข้มปล่อยแขนของเธอ

“เจ้านายผมไม่ทำอะไรมิสเทวาพงศ์หรอก แค่พาไปเจรจาเรื่องหนี้สิน อย่าคิดตามเด็ดขาด” อัมริโกบอกเสียงเรียบท้ายประโยคส่งเสียงดุข่มขู่ เขาปล่อยแขนของสาวร่างเล็ก แล้วเดินกลับไปที่รถเอสยูวีสีดำซึ่งลอนโซสตาร์ทเครื่องรออยู่

ณัฐนรีได้แต่ยืนนิ่งอ้าปากค้าง ต่อให้เขาพูดธรรมดาก็ดูน่ากลัวอยู่แล้วไม่เห็นต้องมาขู่ ใบหน้ารูปหัวใจงอง้ำนึกโกรธที่มาว่าเธอเป็นเด็ก ถึงจะตัวเล็กกว่าคนต่างชาติ แต่หญิงไทยอย่างเธอก็สูงถึง 170 ซม.เชียวนะ ไม่เตี้ยเสียหน่อย

“บ้าเอ๊ย! ฉันจะมายืนคิดถึงคำพูดนายหน้าโหดทำไมกัน” หญิงสาวอุทานพลางบ่นว่าตัวเอง สุดท้ายก็นึกขึ้นได้ร้องตะโกนบอกผู้สูงวัยทั้งสองแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน “ลุงจอม ป้านวล ยัยนิดถูกอุ้มไปแล้ว!”

หลังจากอณิษฐาถูกโยนเข้ามาในรถเอสยูวีของนีโอ เธอตั้งท่าจะกรีดร้องโวยวาย แต่พออัมริโกหันหน้าเข้มดุมารับคำสั่งจากเจ้านาย หญิงสาวรีบนำมือมาปิดปากตัวเองเอาไว้ คนของเขามีเคราเขียวครึ้มหน้าตาน่ากลัว ช่างแตกต่างกับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่อุ้มเธอมา แม้จะมีไรเคราขึ้นเล็กน้อยแต่นีโอก็ยังดูหล่อ น่ากลัวน้อยกว่าเป็นไหนๆ

“ออกรถ!” หนุ่มอิตาลีตวาดเสียงห้วน เขาเหลือบเห็นหญิงสาวร่างเล็กวิ่งออกมาโต้เถียงกับอัมริโก จึงกระแทกโทรศัพท์ใส่มือลูกหนี้คนสวย

“โทรบอกคนของคุณ ถ้าไม่อยากให้คนในบ้านต้องมารับผิดชอบหนี้สินร่วมกับคุณ อย่าแจ้งตำรวจ ไม่งั้นแม่คุณน่ะแหละจะต้องติดคุก” ภาษาไทยเพี้ยนๆ สั่งเสียงดุ อณิษฐามองโทรศัพท์ในมือราวกับมันเป็นสิ่งแปลกปลอมมาจากนอกโลก

“โทรสิ!” นีโอตะคอกเสียงดังก้องภายในห้องโดยสาร ร่างเพรียวสะดุ้งรีบกดโทรศัพท์หาณัฐนรี

“เอิร์ธ ไม่ต้องตกใจนะ เดี๋ยวนิดก็กลับ ฝากเก็บรถด้วย อย่าลืมล็อกประตูบ้านให้ดี แล้วอย่าแจ้งตำรวจล่ะ ไม่มีอะไรหรอก” อณิษฐาส่งเสียงบอกเพื่อนรวดเดียวแล้ววางสายทันที

“เอ้า เอาคืนไป พอใจรึยัง” เธอจับโทรศัพท์แน่นแล้วกระแทกหลังมือไปที่กล้ามอกของเขา แม้แต่เสียงก็ยังกระแทกกระทั้น เจ้าของโทรศัพท์สะอึกเล็กน้อย ดวงตาคมจ้องคนที่สะบัดหน้าหนีแทบจะกินเลือดกินเนื้อ