ด้านณดาร่างบางที่ยังยืนนิ่งอยู่นั่นถึงกับได้สติ ร่างบางจ้องหน้าของดีเอ็มที่โน้มใบหน้าเข้าหาเธอ
"ฉันตอบนายตอนไหนว่าจะเดทกับนาย" ณดาเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มเสียง ฉันรู้สึกสับสนและสั่นไหวกับท่าทีของเขาราวกับไม่เป็นตัวเอง
"ไม่ตอบก็เหมือนตอบ เพราะสายตาของเธอมันฟ้องฉันมาแบบนั่น" ดีเอ็มเอ่ยกับณดาด้วยเสียงเรียบ
"ฉันยังไม่รับปากนาย"
"ฉันจะรอเธอที่หน้าคณะอักษร" ดีเอ็มไม่พูดเปล่าแต่กับโชว์ตารางเรียนของณดาในสมาร์ตโฟนของเขาให้เธอดู
"นั้นมันตารางเรียนฉันนิ นายมีตารางเรียนของฉันได้ไง" ณดาถึงกับขมวดคิ้วถามมาด้วยท่าทีสงสัย
"พลอยณดา วชิราวิน เธอคิดว่าฉันเป็นใคร ทำไมตารางเรียนเธอแค่นี้ฉันจะเอามาไม่ได้" ณดาที่ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าสวยถึงกับชะงัก
"นายจะอยากได้ตารางเรียนฉันไปทำไม เพราะอะไร"
"ฉันแค่เอามาดูเล่นๆ"
"นายโคตรนิสัยเหมือนเด็กเลย"
"แต่ตรงนั้นฉันไม่เด็ก และเธอเองก็ลองแล้ว" ดีเอ็มเอ่ยด้วยสี
