บทที่16 กีดกัน
1624 คำ
“สวัสดีครับคุณลุง” สองหนุ่มสวัสดีคุณลุงของเขา
“คุณลุงครับนี่เจ้าน้อย ลูกสาวของคุณน้าเจ้านางครับ”ออโต้แนะนำให้คุณลุงรู้จักกับเจ้าน้อย คนตัวเล็กสวัสดีท่าน
“สวัสดี หนูสวยเหมือนคุณแม่เลย”
“ขอบคุณค่ะ”
“เรียกลุงเถอะ”คุณอาเทอร์เอ่ยพร้อมยิ้มบางๆ ให้เจ้าน้อย
“ค่ะคุณลุง” ท่านก็ไม่ได้ดุเหมือนที่พี่ออสตินบอกสักหน่อย แกล้งกันอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย ฉันก็เกร็งแทบแย่ พี่ออสตินนะพี่ออสติน
“….”
“ออสตินเรียนจบแล้ว ไปดูงานให้ลุงที่สิงคโปร์ไหม ลุงจะยกที่นั่นให้ออสติน”
คนตัวโตหันมามองเจ้าน้อย และหันไปยิ้มกับคุณลุงของเขา
“จริงๆ แล้วผมตั้งใจจะไปดูไร่ให้ป๋าครับ และทำตามโครงการที่ป๋าวางไว้ให้สำเร็จครับลุงอาเทอร์ ส่วนงานของคุณลุงส่วนไหนที่ผมช่วยได้ผมยินดีนะครับ แต่ถ้าให้ไปดูที่สิงคโปร์คงไม่ไหวครับ งานใหญ่เกินไปความสามารถผมยังไม่ถึงหรอกครับ คงต้องยกให้พี่ออโต้”
“อะไรกันพี่ออสติน ยังไม่ได้ลองเลย ปฏิเสธซะแล้ว” เสียงอาร์เดลเอ่ยขึ้นมา
“มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี มาถึงก็เล่นฉันเลยนะ”ออสตินกอดคออาร์เดล ที่มีศักดิ์เป็นพี่ แต่อายุน้อยกว่าเขาหนึ่งปี อาร์เดลก็เลยเรียกเขากับพี่ออโต้ว่าพี่จนติดปาก
“โอ๊ะ! สาวสวยคนนี้แฟนใครกันครับ” อาร์เดลมองมาที่เจ้าน้อย
“หนุ่มๆ คุยกันไปก่อนนะ ลุงขอตัวก่อน”
“ครับ/ครับ”
“ยังไงพี่ๆ ตกลงน้องค่ะนี้แฟนใคร” อาร์เดลมองมาที่ออสติน
“แฟนใครละ นี่เจ้าน้อยลูกสาวของน้าเจ้านาง” ออโต้ตอบ
อาร์เดลมองเจ้าน้อยอย่างสนใจ พร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“ผมอาร์เดล น้องชายของพี่ออโต้กับพี่ออสตินครับ ที่สำคัญผมโสดนะครับ”
เจ้าน้อยยิ้มหวานให้เขา กับท่าทางน่ารักของเขาด้วย
“โสดอะไรกันอาร์เดล ลงสตอรี่จับมือสาวเมื่อกี้”
“เวรกรรมพี่ออสติน พี่ก็ไม่ควรสกัดผมกลางอากาศแบบนี้สิครับ”
ออโต้หัวเราะ ขำทั้งคู่
“….”
“กวนตีน ไปไกลๆ ไปอาร์เดล” ออสตินว่าน้องแต่ไม่ได้จริงจังอะไร
“หวงกันเห็นๆ ใช่ไหมพี่ชาย”อาร์เดลยื่นหน้ามากระซิบออสติน
“เสือก!” ออสตินกระซิบกลับ
“หนุ่มๆ ทานอะไรกันก่อนดีกว่านะคะ” เพ็บเดินมาตามทุกคน
“พี่เพ็บ พี่ออสตินจะไปทำไร่จะตามไปด้วยไหม”อาร์เดลถามตั้งใจแกล้งออสตินเล่น เพ็บเป็นอีกคนที่อาร์เรียกจนติดปากว่าพี่
“จริงเหรอคะ ออสตินจะไปอยู่กับเจ้าน้อยเหรอคะ” เพ็บมองมาที่คนตัวเล็ก เป็นเชิงถาม
“น้อยไม่ทราบค่ะ พี่เพ็บ แล้วแต่พี่ออสตินค่ะ เพราะที่นั่นก็เป็นของป๋าออเบรย์ครึ่งหนึ่งค่ะ ถ้าพี่ออสตินจะไปก็ได้ค่ะ”
“แล้วแฟนเจ้าน้อยละคะ โอเครึเปล่าถ้าพี่ออสตินไปอยู่ด้วย” เพ็บพูดและมองมาที่ออสติน
“อ้าว! เจ้าน้อยมีแฟนแล้วเหรอครับ” อาร์เดลถามพร้อมกับมองมาที่ออสตินอย่างสงสัย เพราะเขามองพี่ชายตัวเองออกว่าหวงเจ้าน้อย
“แฟนอะไรไม่มีหรอก แค่คนมาจีบ เขาไม่เรียกแฟนกันหรอก” ออสตินเป็นคนตอบด้วยน้ำเสียงเข้มดุ สีหน้าจริงมองมาที่คนตัวเล็ก
“ตอบแทนกันขนาดนี้เชื่อแล้วครับว่าน้องไม่มีแฟน” อาร์เดลถึงกับเอ่ยปากแซวพร้อมกับยิ้มล้อพี่ชาย
“…..”
“พี่เพ็บ เอาไงดีชวดทั้งพี่ทั้งน้องแล้วงานนี้” อาร์เดลดึงแขนพี่สาวมากระซิบ พูดเป็นเชิงล้อ
“เงียบเลยนะอาร์เดล” เพ็บจิ๊ปากใส่น้องชาย
อาร์เดลหัวเราะชอบใจ
“พี่ออสตินค่ะน้อยขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ”
“พี่ไปเป็นเพื่อน”
“ไม่เป็นไรค่ะน้อยไปเองได้ค่ะ”
“….”
“อ้าว! หนูจะไปห้องน้ำเหรอ ไปจ้ะป้าไปเป็นเพื่อน” คุณพรรณนิภา จับมือเจ้าน้อยพาเดินไปห้องน้ำ
“หนูเนี่ยผิวสวยจริงๆ เลยนะ หนูมาเรียนต่อที่กรุงเทพเหรอจ๊ะ ที่ออสตินบอกว่ามาอยู่กับเขาน่ะ”
“คือหนูมาอบรมคอร์สสั้นๆ ค่ะ แค่สองเดือนเดี๋ยวก็กลับเชียงรายแล้วค่ะ”
“อ๋อจ้ะ แล้วพี่เพ็บเขาเข้าใจเรื่องนี้ใช่ไหมจ๊ะ”
“พี่เพ็บเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ เอ๊ะ! หนูไม่รู้เหรอจ๊ะว่า พี่เพ็บกับพี่ออสตินเขาชอบๆ กันอยู่ ชอบแบบผู้ใหญ่รับรู้ทั้งสองฝ่ายด้วยนะจ๊ะ ป้าก็งง ทำไมออสตินไม่บอกน้องเรื่องนี้ แต่หนูเคยเจอพี่เพ็บมาก่อนแล้วใช่ไหมคะ”
“เจอค่ะพี่ออสตินพาไปเจอที่ร้านของพี่เพ็บค่ะ และเจอกันอีกหลายครั้งเลยค่ะ”
“อ่า ก็ดีแล้ว แสดงว่าออสตินคงคุยกับเพ็บแล้ว ป้ากังวลไปเองน่ะ คงไม่มีอะไรหรอก ตอนแรกก็กลัวว่าเพ็บจะคิดมาก แต่รู้แบบนี้แล้วก็สบายใจจ้ะ หนูเข้าห้องน้ำเถอะจ้ะ ป้าขอตัวนะ”
“ค่ะคุณป้า”
“….”
@เพนต์เฮาส์ออสติน
หลังจากกลับมาจากงานวันเกิดคุณป้าวันนั้น เจ้าน้อยก็เงียบไม่ค่อยพูดกับออสติน คนตัวโตคอยสังเกตว่าเธอเปลี่ยนไป
เจ้าน้อยไม่เข้าใจว่าพี่ออสตินจะไปที่เชียงรายทำไม แต่ถ้าพี่เขาจะไปเพราะที่นั่นเป็นของเขาด้วยก็ไม่แปลก ฉันก็ไม่มีสิทธิ์จะไปห้ามเขา และเรื่องพี่เพ็บ เขาชอบพี่เพ็บ ควรจะถามพี่เพ็บต่างหากว่าอยากให้เขาไปรึเปล่า และฉันก็เพิ่งจะมารู้ว่า คุณป้าสะใภ้เชียร์ให้ทั้งคู่เป็นแฟนกัน ผู้ใหญ่ชอบด้วย
หลายวันต่อมา
เจ้าน้อยกลับมาถึงเพนต์เฮาส์ เธอเห็นรองเท้าของออสตินถอดวางอยู่ เขากลับมาแล้ว ฉันเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นเห็นเขา ยืนสูบบุหรี่ และหันมามองฉันนิดหนึ่ง คนตัวโตเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้และยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกดื่ม ไม่ได้สนใจหันมาพูดกับฉันเลย
“พี่ออสตินค่ะ ทานอะไรรึยังค่ะ”
“ยัง”
“น้อยสั่งอะไรให้ทานนะคะ”
“ไม่ต้อง”
“พี่ไม่หิวเหรอคะ”
“ไม่หิวจะออกไปกินข้างนอก” ว่าจบก็ลุกขึ้นเดินเฉียดไหล่ฉันเข้าไปในห้องนอนตัวเอง เขาได้รับรูปจากป้าแม่บ้านว่า คอปเตอร์มาส่งเธอ ที่ส่งข้อความมาบอกว่าจะกลับเองไม่ต้องให้เขาไปรับ คงอยากให้มันมาส่งสินะ
“โกรธทำไม เป็นอะไรของเขา”
สักพัก เขาเดินออกมาจากห้องนอน แต่งตัวหล่อฉีดน้ำหอมกลิ่นเฉพาะตัวของเขา เดินไปหยิบกุญแจรถไม่พูดไม่จา เปิดประตูออกไป
“นิสัยไม่ดี คนอะไรอยู่ๆ ก็ไม่พูด เชอะ! แต่ช่างเถอะอีกไม่กี่วันฉันก็จะกลับเชียงรายแล้ว ทนๆ ไปก่อนนะ เจ้าน้อย” คนตัวเล็กบ่นกับตัวเอง
“….”
คนตัวเล็กนอนไม่หลับ อ่านหนังสือ แต่คอยเงี่ยหูฟังว่าเขากลับมารึยัง
ทำไมยังไม่กลับนะ นี่ก็ดึกมากแล้ว คนตัวเล็กเดินไปเดินมาในห้องตัวเอง แล้วก็แง้มประตูดูข้างนอก ภายนอกเงียบกริบ เมื่อไหร่พี่จะกลับเนี่ย
ด้านออสติน
“กลับไหมพวกมึงดึกมากแล้ว” มาร์วินพูดกับเพื่อนๆ
“เออกลับเถอะ กูบอกเดลล่าว่าจะรีบกลับ เลยเวลามานานละ”เคเดนพูดเสร็จลุกขึ้นเตรียมตัวกลับหันไปมองออสตินที่ยังไม่ยอมลุก
“มึงลุกขึ้นสิ จะนอนนี่รึไงวะออสติน” เคเดนดึงแขนเขา
“เออๆ กลับ” ออสตินลุกขึ้นโซเซนิดหน่อย
“มึงไหวรึเปล่าเนี่ยออสติน ขับรถไหวแน่นะ”มาร์วินถาม
“ไหว กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บ” ออสตินเดินแยกไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาแล้วเดินโซเซออกมา
“กูว่ามึงไม่ไหว กูเรียนคนขับรถให้แล้ว” แม็กซ์เวล หันไปประคอง ออสตินแล้วพากันเดินออกมานอกร้าน ส่งเขาขึ้นรถและจ่ายเงินให้คนขับรถ
@เพนต์เฮาส์ออสติน
“คุณออสตินไหวไหมครับให้ผมขึ้นไปส่งนะครับ” พนักงานจะเข้ามาประคองเขา
“ไม่เป็นไรฉันเดินไหวแค่นี้เอง” เขาโบกมือให้พนักงาน แต่แล้วก็คิดอะไรขึ้นมาได้เลยกวักมือเรียกพนักงานให้เดินมาใกล้ๆ เขา
“เอาเป็นว่านายช่วยโทรตาม แฟนฉันให้ลงมารับฉันหน่อยดีกว่า” เขากดเบอร์เจ้าน้อยแล้วส่งให้พนักงานชายคนนั้น
ครืดดด ครืดดด
เสียงโทรศัพท์เรียกสายเข้าโทรศัพท์เจ้าน้อย โชว์ชื่อ พี่ออสติน ฉันรีบกดรับสาย
“ฮัลโหลค่ะ พี่ออสติน”
“เออ ไม่ใช่คุณออสตินครับ”
“แล้วใครคะ”
“ผมเป็นพนักงานอยู่ด้านล่างครับ พอดีคุณออสตินเมามากครับ เลยให้ผมโทรตามแฟนให้ลงมารับคุณออสตินหน่อยครับ”
“แฟนเหรอ?”
“ครับ คุณออสตินบอกว่าให้โทรหาคุณเจ้าน้อยครับ”
“โอเค งั้นรอแป๊บเดียวฉันลงไปรับเขาเองค่ะ”คนตัวเล็กรีบสวมเสื้อคลุมให้เรียบร้อยแล้วรีบลงไปชั้นล่าง
“แฟนอะไรของเขา” เจ้าน้อยบ่นพึมพำกับตัวเองแล้วกดลิฟต์
- ผู้เขียน
