บทที่5 แอบมอง
1613 คำ
ออสตินส่งมิวมิวที่คอนโดเสร็จเขารีบกลับมาที่เพนต์เฮาส์ของตัวเอง เจ้าน้อยยังไม่กลับ ฝนตกหนักแล้ว ไปไหนของเขานะ กดเบอร์เจ้าน้อยรีบโทรหา
ครืดด ครืดด
“ฮัลโหลค่ะ พี่ออสติน”
“เจ้าน้อยอยู่ที่ไหนน่ะ ทำไมยังไม่กลับอีก ฝนตกหนักแล้วเนี่ย”
ถามมาได้ทำไมยังไม่กลับ ก็จะเปิดโอกาสให้พี่อยู่กับแฟนไง ทำเป็นมาถามรึแฟนพี่ออสตินกลับไปแล้ว แต่ฝนยังตกอยู่เลยนี่น่า เห็นเธอบอกว่าไม่รีบอยากอยู่กับเขา รึว่าที่พี่ออสตินโทรมาเพราะแฟนเขากลับไปแล้ว
“เจ้าน้อยทำไมเงียบตกลงเราอยู่ที่ไหน”
“เอ่อ คือน้อยกำลังเลือกซื้อของใช้อยู่ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงค่ะเดี๋ยวน้อยกลับเองได้ค่ะ พี่อยากให้ซื้ออะไรเข้าไปให้ไหมคะ”
“ไม่ต้องรีบกลับแล้วกัน”
“ค่ะ”
@เพนต์เฮาส์ ออสติน
แกร๊ก!
ออสตินนั่งถอดเสื้ออยู่ที่โซฟา หันมามองคนที่เข้าห้องมาเนื้อตัวเปียกปอน
“เจ้าน้อยทำไมตัวเปียกกลับมาแบบนั้น”
“คือพอดีมีอุบัติเหตุก่อนจะถึงที่นี่นิดเดียวเองค่ะ แต่รถไม่ขยับเลยติดมากเลย น้อยเลยขอลงจากรถแล้วเดินกลับมาใกล้ๆ เองค่ะ เปียกแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้อยขอตัวไปอาบน้ำสระผมก่อนนะคะ” เจ้าน้อยรีบเดินเข้าห้องนอนของตัวเองไป
เจ้าน้อยอาบน้ำสระผมเรียบร้อย เดินออกมาหยิบน้ำดื่ม เห็นออสตินออกไปยืนถอดเสื้อสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง ฉันเผลอจ้องมองแผ่นหลังกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแกร่งอยู่นานเหมือนต้องมนต์สะกด พอรู้สึกตัวรีบสะบัดหัวไล่ความคิดตัวเอง รีบหยิบแก้ว มาเทน้ำดื่ม
“เจ้าน้อยหิวรึเปล่า”
“อุ๊ย!” เขาเดินมาตั้งแต่ตอนไหนอยู่ก็มายืนอยู่ใกล้ๆ
“เป็นอะไรตกใจทำไม”
“เปล่าค่ะ น้อยกำลังคิดอะไรเพลินๆ ก็เลยตกใจ”
“แล้วหิวไหม พี่หิวแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย”
“หิวค่ะ แต่น้อยทำอาหารไม่เก่งเลยนะคะ ป้าแพรสอนแล้วแต่ดูเหมือนน้อยจะไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย เราสั่งอาหารมาทานกันดีกว่าไหมคะ”
“ตอนนี้ฝนตกหนักไม่มีใครอยากมาส่งหรอก ส่งสารไรเดอร์ด้วย พี่ทำให้กินเอง ไปนั่งรอเถอะ” ว่าแล้วออสตินก็หยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม
พี่เขาใส่ผ้ากันเปื้อนโดยที่ไม่ใส่เสื้อเลยเหรอ เซ็กซี่เกินไปรึเปล่า ผู้ชายตัวโตยืนถอดเสื้อทำอาหารอยู่ในครัว จะหันสายตาหนียังไงก่อนเจ้าน้อย หยุดดิ๊ หยุดมองพี่เขาเดี๋ยวนี้นะ เจ้าน้อยรีบพาตัวเองไปนั่งที่โซฟาเพื่อจะให้ตัวเองเลิกมองเขาได้สักที
ผ่านไปสักพัก
“เจ้าน้อยมาสิ เสร็จแล้ว” ออสตินเดินไปเรียกคนตัวเล็กที่นั่งดูทีวีอยู่ให้มาทานอาหารกับเขา
“ว้าว! น่าทานมากเลยนะคะ พี่ออสตินเก่งจังเลยนะคะปกติทำทานเองบ่อยเหรอคะ”
“ก็มีบ้าง”
“น้อยทานเลยนะคะ” คนตัวเล็กตักอาหารเข้าปาก
“อืมอร่อยค่ะ” เจ้าน้อยตาโตพอใจกับรสชาติของข้าวผัดกุ้งแล้วก็ไข่ดาวไม่สุกของพี่เขา แต่ใจคอพี่เขาจะนั่งถอดเสื้อแบบนี้ตลอดเลยเหรอไง กล้ามเอย six pack เอย เหลือเกินจริงๆ เลยนะพี่ออสติน
“คืนนี้พี่จะไปร้านพี่ออโต้ มีนัดกินเหล้ากับเพื่อน เจ้าน้อยอยากไปด้วยไหม”
“พี่ไปกับเพื่อน ถ้าน้อยไปด้วย เดี๋ยวพี่จะไม่สนุกนะคะ”
“ไปได้ เราทักไปถามพี่ออโต้ดูสิว่าคืนนี้เข้าร้านไหม ถ้าจะไปพี่ออกตอนสี่ทุ่ม ตอนนี้อิ่มมาก ขอไปนอนหน่อย”
“ค่ะพี่ไปนอนเถอะ เดี๋ยวน้อยล้างจานให้ค่ะ”
“อืม ว่าแต่ทำได้แน่นะ”
“ล้างจานนะเหรอคะ”
“อืม”
“ทำได้สิคะ รับรองไม่ทำอะไรแตกหรอกค่ะ”
ออสตินพยักหน้าแล้ว เดินเข้าไปในห้องตัวเอง ล้มตัวลงนอน บนที่นอนราคาแพง
เพล้ง!
“เฮ้อ! จนได้สินะ เป็นผู้หญิงรึเปล่านะเจ้าน้อย แค่ล้างจาน” ออสตินบ่นอยู่คนเดียวแล้วก็พลิกตัวนอนตะแคง หันหลังให้ประตู เหมือนปลงพยายามทำใจ
22.00 น.
“พี่ออสตินค่ะ พี่ออโต้บอกว่าคืนนี้ เข้ามาที่ร้านค่ะ ถ้าน้อยไปกับพี่ออสตินก็ไปได้ค่ะ”
“อืม ไปเลยไหม”
“ค่ะ”
“เออ คือ พี่ออสตินค่ะ คือ ตอนที่ล้างจานมันลื่นมากเลย น้อยเลยทำจานร่วงแตกไปหนึ่งใบค่ะ น้อยจะไปหาซื้อมาคืนให้นะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกช่างเถอะ”
เจ้าน้อยทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด ฉันนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆ เลยนะ เรื่องพวกงานบ้านงานเรือนไม่เอาไหนเลยจริงๆ
“ปกติจะมีแม่บ้านมาทำให้ รวมถึงซักเสื้อผ้าด้วย เขาจะเข้ามา อาทิตย์ละสองวัน เราก็ให้แม่บ้านเขาทำไป”
“ค่ะ”
@ H To O Club
“โอ๊ะ! น้องเจ้าน้อยมาด้วยเหรอ นั่งสิครับ นี่พี่จะแนะนำให้รู้จักนะครับ คนนี้น้องเดลล่าแฟนพี่เคเดน ส่วนคนนี้ น้องนามิ เพื่อนสนิทน้องเดลล่า แล้วก็คนนี้ชื่อเจ้าน้อย เป็นน้องของพี่ออสตินกับพี่ออโต้ครับ” มาร์วินแนะทำสาวๆ ให้รู้จักกัน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” เจ้าน้อยเอ่ยทักทาย เดลล่ากับ นามิ
“ยินดีเช่นกันค่ะ/ ยินดีค่ะ”
“เจ้าน้อยดื่มอะไรดี” ออสตินถามคนตัวเล็ก
“ขอเป็นค็อกเทลสีสวยๆ ก็แล้วกันค่ะ”
ออสตินเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าเอาจริงเหรอ
“ทำไมค่ะ ก็พี่ออโต้บอกว่าให้มาก็แสดงว่าดื่มได้สิคะ”
“โอเค ดื่มก็ดื่ม”
พี่ออโต้เดินเข้ามาพอดี ทุกคนสวัสดีทักทายพี่ออโต้
“.…”
“ตามสบายนะทุกคน พี่มาทักทายเจ้าน้อยน่ะ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว เจ้าน้อยเป็นไงบ้างยังไม่กล้าขับรถเหรอ”
“ค่ะ น้อยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ รถพี่ออสตินแพงด้วย กลัวเอาไปเฉี่ยวชนอะไรเข้า แย่เลยค่ะ”
“สนใจทำไม พี่ออสตินเขารวยจะตาย เรื่องแค่นี้เรื่องเล็ก ลองขับเถอะไปไหนมาไหนจะได้ไม่ต้องลำบาก รึนายรับส่งได้ไม่มีปัญหาอะไร” ออโต้หันมาถามน้องชาย
“ก็ยังไม่ได้บอกเลยว่ามีปัญหานะครับ”
“งั้นก็ดีให้พี่ออสตินรับส่งดีเหมือนกัน พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แล้วที่ห้องเป็นไงอยู่ได้ไหมเจ้าน้อย” ออโต้ถามน้องต่อ
“ได้ค่ะ ห้องสวยมากค่ะ แต่น้อยเกรงใจพี่ออสตินเพราะพี่เขามีแฟน อาจจะอึดอัดถ้ามีน้อยอยู่ด้วย”
“…..”
“ห๊ะ! เดี๋ยวนะเจ้าน้อย พี่มีแฟนตอนไหน” ออสตินเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“แล้วคนนั้นที่เจอวันนี้ ไม่ใช่แฟนพี่เหรอคะ” เจ้าน้อยทำหน้างงๆ
“ไม่ใช่แฟนซะหน่อย” ออสตินตอบหน้านิ่งๆ
“อ้าว! ก็น้อยได้ยินว่าคนสวยคนนั้นบอกว่าจะมาแวะที่ห้องพี่ก่อน ไม่ต้องรีบไปส่งเธอ แบบนี้ไม่ใช่แฟนเหรอคะ”
แม็กซ์เวล มาร์วิน เคเดน อดไม่ได้ที่จะขำออสติน
“ก็บอกว่าไม่ใช่แฟน” คนตัวโต ตอบย้ำอีกรอบ ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“หึ!“ ออโต้ถึงกับขำด้วยอีกคน “เอาเถอะพี่ออสตินยังไม่มีแฟนหรอกถ้าขืนนับคนที่พาไปห้องว่าเป็นแฟนคงนับไม่ไหวหรอกเจ้าน้อย”
“โห! พี่ออโต้ก็พูดซะ”
ออโต้ส่ายหัว
“เอาเป็นว่าทำตามที่ตกลงกัน ระหว่างที่เจ้าน้อยอยู่ก็ไม่ต้องให้ใครไปนะออสติน” ออโต้สั่งกำชับ
“ผมไม่ได้ให้ใครมาเลย วันนี้ก็ไม่มี”
เจ้าน้อยได้ยินแบบนั้นถึงกับขมวดคิ้วทำหน้างงๆ ก็ฉันได้ยินแบบนั้นจริงๆ ก็เลยแยกตัวออกมา ตกลงพี่เขาไม่ได้พาผู้หญิงคนนั้นมาห้องงั้นเหรอ แล้วเขาจะถอดเสื้ออยู่บ้านทำไมกัน รึฉันคิดมากไปเอง
“เจ้าน้อยอยากเดินดูร้านพี่ไหม ไปไหมจะพาเดิน” ออโต้เอ่ยชวน
“ไปค่ะ” คนตัวเล็กยิ้มรีบลุกขึ้นเดินตามออโต้ไป
“พี่ออโต้ดูเอ็นดูคุณเจ้าน้อยจังเลยนะ” นามิพูดพร้อมกับมองตามทั้งคู่
“เจ้าน้อยเป็นน้องสาว ก็ต้องดูแลดีอยู่แล้ว” เดลล่ากระซิบตอบเพื่อน
“พี่ออสตินค่ะ นามิไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพี่มีน้องสาวด้วย น้องแท้ๆ เลยรึเปล่าค่ะ”
“ไม่ใช่หรอกเจ้าน้อยเป็นลูกติดแม่เลี้ยงพี่” ออสตินตอบน้ำเสียงนิ่งๆ
“ตอนแรกเราก็ไม่ค่อยสนิทกัน เจอกันก็ตอนพวกพี่ไปหาป๋าที่เชียงราย แต่พอท่านเสียไปทั้งคู่เพราะอุบัติเหตุ เจ้าน้อยก็เหมือนตัวคนเดียว พี่กับพี่ออโต้ก็เลยช่วยดูแลบ้าง ใครว่างก็กลับไปที่บ้านไร่เพราะเจ้าน้อยไม่ยอมย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ” ออสตินอธิบายให้นามิกับเดลล่าฟัง
นามิมองเจ้าน้อยกับพี่ออโต้ที่นั่งคุยดูสนิทสนมกันที่บาร์ ด้วยสายตาครุ่นคิด
“แกเป็นอะไรนามิ” เดลล่ากระซิบถาม
“เปล่า”
- ผู้เขียน
