ริกเดินกลับเข้ามาในงานด้วยสีหน้าอันบึ่งตึงต่างจากเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด ร่างสูงหยิบแก้วบรั่นดีขึ้นมากระดกลงคอรวดเดียวจนหมดแก้ว หึ! คำพูดของไทม์ยังคงวนเวียนในหัวเขา ทำไมเขาต้องรู้สึกผิดกับเพียงแค่คำพูดของไทม์ ในเมื่อนินิวเธอเลือกที่จะไปจากเขาเอง
"อึก อึก" แก้วบรั่นดีในมือถูกยกขึ้นมากระดกลงเพื่อให้มันดับความร้อน ภายในจิตใจ
"เป็นห่าอะไร มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"
ริวที่ยืนดูอยู่ห่างๆ ถึงกับเอ่ยถามพี่ชาย ริกออกไปคุยกับไทม์แค่แปปเดียวพอกลับเข้าในงานมาดูสีหน้าริกเปลี่ยนไปราวกับคนละอารมณ์กัน ริวถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างสงสัย
"เรื่องของกู" ริกตอบน้องชายแค่นั้น ก่อนที่เจ้าตัวในมือถือแก้วบรั่นดีเดินตุ่มๆ ออกไปจากงาน ด้วยสีหน้าและอารมณ์ที่หงุดหงิด ไม่เว้นแม้แต่นัตตี้และเหล่าเพื่อนๆ คนสนิทต่างก็งงงวยไปตามๆ กัน เจ้าของวันเกิดเดินออกจากงานราวกับไม่ใช่งานของตนเอง
ริวเห็นเช่นนั้นถึงกับสายหน้าให้
