“เราไปทำอาหารกันดีกว่าค่ะ จะได้กินข้าวเย็นกัน”
“ได้ค่ะ…พี่พันจะไปไหน”
“ไปเล่นเกมรอ”
“ไม่ได้ หนูกับพี่หมื่นต้องการลูกมือ ถ้าพี่จะกินกับข้าวอร่อยพี่ต้องไปช่วย จะเอาเปรียบหนูกับพี่หมื่นเหรอคะ”
“แต่…”
“ตัวใครตัวมันนะ พี่ไปเตรียมของรอ”
“เธอขา พี่ทำกับข้าวไม่เป็น ให้พี่เขาไปอยู่ในครัวก็ขวางหูขวางตาเปล่า”พันร้อยออดอ้อนคนตัวเล็กเพื่อเขาจะได้ไปเล่นเกมอย่างที่ตั้งใจ
“ช่วยล้างผักก็ไม่ได้เหรอคะ”
“พี่มือหนักเดี๋ยวผักมันจะช้ำเอาซะเปล่าๆ”
“ก็ได้ค่ะ ไปเล่นเกมเถอะ”
“น่ารักที่สุดเธอขาของพี่” จมูกเป็นสันของพันร้อยกดลงบนแก้มนิ่มของคนตัวเล็กด้วยความพอใจ ก่อนจะวิ่งออกไปล้มตัวลงนอนกดเข้าเกมในโทรศัพท์ทันที
“ไม่สำเร็จใช่ไหมคะ หน้ามุ่ยมาเชียว” สิบหมื่นที่รู้อยู่แล้วว่ายังไงน้องชายก็ไม่มีทางเข้าครัวเด็ดขาด มองคนตัวเล็กเดินหน้ามุ่ยเข้ามา
“แค่เราสองคนก็ได้ค่ะ หนูจะได้สวีทกับพี่หมื่น”
“เจ้าเล่ห์นักนะเรา”
