“ไหนเมื่อวานยังค้านพวกผมหัวชนฝาอยู่เลย ตอนนี้พี่เปลี่ยนใจแล้วเหรอ”
พันร้อยนึกสงสัย พี่ชายที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้เพียงอาทิตย์กว่าๆ จะมีเวลาไปตกหลุมรักคนตัวเล็กที่พวกเขาสองพี่น้องหมายปองมาเป็นปีได้ยังไง ส่วนคนตัวเล็กนั้นเขาไม่สงสัยเลยโรคแพ้ความหล่อคงกำเริบอีกตามเคย
“อืม”
“ใช่ว่าพี่ทำแบบนี้เพราะอยากเอาชนะพ่อ อยากให้พ่อเลิกยุ่งกับพี่หรอกใช่มั้ย”
“ไม่ใช่! ฉันชอบเธอจริงๆ ก็เคยบอกไปแล้ว”
“อ่อ…จำได้แล้ว…นักศึกษาคนที่พี่หมายถึงคือคนนี้สินะ”
“อาจารย์แอบชอบหนูเหมือนกันเหรอคะ ไม่เสียแรงที่หยอดไปตั้งเยอะ” ท่าทางเขินอายของคนตัวเล็กมันน่าหยิกให้เนื้อเขียวจริงๆ
“ยั่วเก่งขนาดนี้พวกฉันจะไว้ใจได้ไง ว่าเธอจะหยุดแค่ที่พวกเราสามคนพี่น้อง ดูจากท่าทางเธอคงหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายไปทั่ว”
“คุณอาจารย์นับแสนค่ะ หนูแรดแต่ไม่ได้ร่าน อีกอย่างหนูไม่ได้หว่านเสน่ห์ไปทั่ว หนูหว่านให้แค่พวกพี่เท่านั้น”
“ลองหว่านอ
