บทนำ
1189 คำ
บทนำ
“ไอ้พริกกกก”
เสียงตะโกนเรียกชื่อที่บ่งบอกได้ว่าคนเรียกใส่ความรักความเอ็นดูเจ้าของชื่อลงไปในน้ำเสียงนั้นมากแค่ไหน รักมากจนนกที่มันเกาะสายไปอยู่ต้องบินหนี หนูที่แอบขึ้นจากท่อมาหาเศษอาหารกินต้องรีบคายทิ้งแล้ววิ่งกลับลงรูทันที
“อะไรพ่อ เรียกซะคนทั้งซอยสะดุ้งตกใจหัวหกก้นขวิดหมดแล้วมั้ง”
สาวน้อยตัวเล็กเจ้าของชื่อเดินเกาหัวออกมาจากบ้าน จนคนเป็นพ่อที่หันมาเห็นสภาพลูกสาว ต้องจับไขควงที่อยู่ในมือไว้มั่น เพราะไม่เคยชินกับแฟชั่นเสื้อผ้าของลูกสาวในแต่ละวัน ที่ทำเอาคนเป็นพ่อต้องหนวดกระตุกอยู่ทุกวัน
“เสื้อผ้าเอ็งยิ่งซักมันยิ่งหดหรือไงไอ้พริก ทำไมมันสั้นลงทุกวันๆ วะ” คนเป็นพ่ออดไม่ไหว แต่ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ ยิ่งเขาห้ามนังลูกสาวตัวดีก็ยิ่งใส่ให้มันสั้นหนักกว่าเดิมขึ้นทุกวัน
“พ่อดูอากาศสิ ร้อนขนาดนี้จะไม่ให้เสื้อผ้าหนูหดได้ไง นี่หนูกำลังคิดเลยนะว่าที่ใส่อยู่มันยังยาวไป สงสัยต้องเอาไปตากแดดเพิ่ม เผื่อมันจะได้หดลงอีกนิด”
เสียงเอ่ยตอบกลับเป็นของ พริก พลอยไพลิน หญิงสาวตัวเล็ก อายุ 22 ปี ที่สูงเพียงร้อยห้าสิบแปด แต่มีหน้าอกคัพซีที่ไม่ยอมเล็กตามตัวกำลังบดเบียดกันอยู่ในเสื้อครอปตัวเล็กที่ยาวเพียงแค่ปิดนมมิดพอดี อวดเอวคอดที่ถึงแม้มันจะไม่บางเหมือนกระดาษเอสี่ แต่มันก็คอดเว้ารับกับสะโพกผายที่อยู่ใต้กางเกงยีนขาสั้นสีซีด และแน่นอนว่ากางเกงมันก็ปิดมิดแค่แก้มก้น ส่วนขาเนียนสวยนั่นก็ปล่อยให้มันอวดโฉมความขาวเนียนน่าสัมผัส ท้าแดดท้าลม ท้าตีนพ่อต่อไป
“ร้อนหรือแรด”
“เสื้อผ้ามันไม่ได้ตัวเล็กหรอกพ่อ ไอ้พริกมันอ้วนต่างหาก ดูสิยืนข้างเสาจนข้าแยกไม่ออกแล้วว่าอันไหนเสาอันไหนขาเอ็ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“กรี๊ดดด อีพี่เพชร อีพี่เพ”
เมื่อโดนพี่ชายฝาแฝดอย่าง เพชรแท้ และ เพทาย กัดเข้าให้มีหรือที่หญิงสาวคนเดียวในบ้านอย่างเธอจะทนไหว เธอจะหยุมหัวพวกมันสองคน เกิดก่อนเธอตั้งสี่ปีแต่ปากดีขนาดนี้อย่าคิดว่าเธอจะเคารพ
“พอๆ หยุดกรี๊ดได้แล้วไอ้พริก ขี้หูข้าสั่นจนเกือบหลุดออกจากหูแล้ว”
“พ่อดูไอ้พี่เพชรมันว่าหนูแรดสิ ไอ้พี่เพมันว่าขาหนูเท่าเสาบ้านอีก ปากอย่างนี้มันไม่น่าหุงข้าวให้กินเลย เปลืองข้าวสุกจริงๆ”
“อ้าว//อ้าวเห้ย” สองหนุ่มหันมามองน้องสาวที่หลอกด่าพวกตนกลับอย่าเจ็บแสบ แค่ให้มันทำอาหารให้กินทุกวันแค่นั้น มันดันเอามาบ่นพวกเขาได้
“พอๆ พวกเอ็งอย่าว่าน้อง พริกลูกรักของข้ามันลูกเทวดา ลูกหมาลูกแมวอย่าพวกเอ็งอย่าริอ่านมาว่าร้าย”
“พอพ่อ ลูกเทวดาก็มา ยอหนูขนาดนี้จะใช้ให้ทำไรก็ว่ามา ไม่ต้องมาปะเหลาะหนู” มีเหรอเธอจะไม่รู้ แค่คำว่าพริกลูกรักเธอก็รู้ได้ทันทีว่าพ่ออยากใช้งาน
“ช่วยพ่อซ่อมรถหน่อยสิ ลูกค้ารีบเอาวันนี้พ่อซ่อมไม่ทัน ติดซ่อมอีกคันอยู่”
ใครจะไปคิดว่าสาวน้อยหน้าใสที่เกือบจะได้เป็นดาวคณะจะมาจับไขควงซ่อมรถแบบนี้ และที่สำคัญไม่ใช่แค่ซ่อมได้ แต่ซ่อมเก่งจนคนเป็นพ่อชอบโยนงานตัวเองมาให้เธอทำ คงวางแผนเอาไว้ตั้งแต่เธอเกิดเลยสิท่าถึงได้สอนเธอซ่อมรถตั้งแต่เด็กด้วยความที่เสียแม่ไปตั้งแต่ห้าขวบทำให้เธอเติบโตมากับคุณพ่อเลี้ยงเดี๋ยวและพี่ชายฝาแฝด ไม่แปลกที่เธอจะมีนิสัยโผงผาง และทำงานที่ไม่มีใครคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กตัวน้อยอย่างเธอจะทำได้
“แล้วพวกพี่จะไปไหน ทำไมไม่ช่วยพ่อทำงานทำการบ้าง” เธอหันไปถามพี่ชายทั้งสองที่แต่งตัวหล่อ เตรียมพร้อมจะออกจากบ้าน
“พวกข้าซ่อมเสร็จไปคันหนึ่งแล้วก่อนเอ็งจะตื่น อย่ามาใส่ร้ายพวกข้า” เพชรแท้เอ่ยบอกน้องสาวตัวแสบที่ยืนกอดอกพิงเสา นับวันมันจะทำตัวเป็นแม่คอยเทศน์พวกเขาแทนที่จะเป็นน้องสาวแล้ว
“แล้วจะไปไหนกัน”
“ไปสนามแข่ง วันนี้มีแข่ง”
“จริงเหรอ แล้วพี่พันแข่งด้วยไหม หนูไปด้วยสิ” เมื่อได้ยินว่าพี่ชายไปสนามแข่งเธอรีบพุ่งตัวลงไปนั่งเกาะแข้งเกาะขาพี่ชายทันที
“ไม่ให้ไป//ไม่ให้ไป//ไปไม่ได้” ทั้งพ่อทั้งพี่พร้อมใจกันห้ามจนหน้าเธอหงิกงอยิ่งกว่าเดิม ห้ามกันขนาดนี้คิดเหรอว่าเธอจะเดินออกจากรั้วบ้านไปได้ เมื่อไม่ได้ดั่งใจเธอจึงกระแทกเท้าเดินไปทิ้งตัวนอนลงบนกระดานรองนอนแล้วไถลไปใต้ท้องรถที่พ่อยกไว้อย่าอารมณ์เสีย
“ไอ้เพ ไอ้เพชรไปกันหรือยัง หวัดดีลุง” พันร้อย หนุ่มหล่อหน้าใสสไตล์เกาหลี ถอดแว่นกันแดดสีชาที่สวมอยู่เกี่ยวไว้กับคอเสื้อ ก่อนจะใช้ปากคาบหนังยางที่ข้อมือขึ้นมารวมมัดผมที่ยาวลงปรกใบหน้าหล่อเป็นจุกไว้ด้านบน เขาเดินแหกปากเข้ามาในร้านซ่อมรถ ก่อนจะยกมือขึ้นไหวเจ้าของร้านแบบขอไปที แล้วเดินตรงไปหาสองหนุ่มฝาแฝดที่นั่งสุมหัวกันอยู่
“ไปสิ รอให้ใครมาตัดริบบิ้นเชิญละ” สองแฝดเพชรแท้กับเพทายลุกขึ้นยืนกำลังเดินออกไปต้องเบรกตัวกะทันหันแหกปากร้องออกมาด้วยความตกใจ พลอยให้ชายหนุ่มผู้มาใหม่ตกใจตามไปด้วย
“เชี่ยย//เห้ยย//เหี้ยยย”
“เหี้ยที่ไหน หนูสวยขนาดนี้ ตาพวกพี่มีปัญหาหนักแล้วถ้ามองเห็นหนูเป็นเหี้ย”
พลอยไพลินที่ทะลึ่งดันตัวเองให้ไถลออกมาจากใต้ท้องรถจนเกือบโดนพี่ชายเหยียบเอ่ยบอกหน้าตาย ไม่สำนึกที่ทำคนอื่นตกใจ
“หนูขอไปด้วยไม่ได้เหรอ อยากไปดูพวกพี่แข่งรถด้วยอะ” เธอลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับพี่ชายทั้งสองเอ่ยขอตามไปด้วยอีกครั้ง แต่กลับโดนคนเลวอย่างเพชรแท้ผลักหัวออกให้พ้นทางก่อนจะเดินผ่านเธอไป
“อย่ามากวน ไปพาไปเว้ย หลบไปเลย”
“ไอ้พี่เพชร” เธอถลึงตาใส่พี่ชายก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปหาชายหนุ่มอีกคนที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับเธอแทน
- ผู้เขียน
