พอถึงบ้านเด็กน้อยของแม่ก็รีบเดินเข้าบ้าน
หิวข้าว ทำให้กินหน่อย
คะ คุณเหยี่ยวหิวข้าวเหรอคะ อยากทานอะไรคะ
ถ้าผมไม่บอกว่าหิวเด็กน้อยของแม่คงรีบหนีผมเข้าห้อง
ข้าวต้มก็ได้
ค่ะ งั้นเดี๋ยวหญ้าทำให้ค่ะ แป๊บนึงนะคะ คุณเหยี่ยวนั่งดูทีวีรอก็ได้ค่ะ แล้วฉันก็เดินทางในครัวเพื่อเตรียมอาหารให้เขาแต่เขาก็เดินตามมาต้อยๆหรือเขาจะมาหยิบอะไร
เอ่อคุณเหยี่ยวอยากได้อะไรคะเดี๋ยวหญ้าหยิบให้
ไม่หรอก เข้ามานั่งรอในนี้แหล่ะ ทำเสร็จจะได้กินเลย
อ่อค่ะ แล้วฉันก็หันไปทำกับข้าวต่อ
ยัยเด็กน้อยของแม่ทำหารอร่อยไม่แพ้ยายเธอเลย หยิบจับอะไรก็ดูคล่องแคล่วว่องไว ดูเพลินไปหมด ผมรีบสะบัดหัวนี่ผมคิดอะไรอยู่ ผมกำลังคิดว่ายัยเด็กนั่นหน้าสนใจเหรอเนี่ย ให้ตายเถอะ
คุณเหยี่ยวเป็นอะไรคะ
เปล่า เสร็จแล้วเหรอ นั่งทานด้วยกัยซิ
เอ่อ หญ้าไม่หิวค่ะเชิญคุณเหยี่ยวเลยค่ะ เดี๋ยวหญ้านั่งรอเก็บ รับอะไรอีไหมคะ
อยากกินชมพู่ในตู้เย็นอ่
