๑๔
ดงพญาขามเป็นเทือกเขาหินปูนสูงชันตลอดแนว ต้นไม้อายุหลายร้อยปีตั้งตระหง่านทอดยาวจนรกทึบ เถาวัลย์รูปทรงต่าง ๆ เกาะเกี่ยวเป็นกาฝากตามต้นไม้ใหญ่ บ่งบอกถึงระบบนิเวศอันอุดมสมบรูณ์ในป่าดงดิบแห่งนี้ อีกทั้งยังเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าน้อยใหญ่ตลอดจนดวงวิญญาณร้ายดี กึ่งกลางมีลำน้ำสายใหญ่ตัดผ่านจนสุดเขตชายแดน ทำให้ดงพญาขามแห่งนี้รายล้อมเต็มไปด้วยความเชื่อ สิ่งเร้นลับ อันน่าพรั่นพรึง กอปรบรรยากาศในตอนกลางคืนน่าวังเวงชวนขนหัวลุก นับว่ายังดีที่เอื้อนจันทร์รีบเข้านอนตั้งแต่ช่วงหัวค่ำจึงไม่ได้ยินเสียงหวีดหวิวของสัมพเวสีที่โฉบไปมาหวังขอส่วนบุญ จะมีก็แต่คนร่างใหญ่ที่เอาแต่นอนก่ายหน้าผากคิดไม่ตก ตาสว่างนอนอย่างไรก็นอนไม่หลับ...
ร่างอรชรแม้อยู่ในชุดทะมัดทะแมงกลับดูสะโอดสะองในสายตาของเขายิ่งนัก กลิ่นกายสาวแรกแย้มหอมหวนชวนดอมดม เอื้อนจันทร์นอนหันหลังหนุนท่อนแขนกำยำของเขา ภายหลังเขาร่ายบริกรรมให้นางหล
