บทที่5 เก็บเอาไปฝัน
1053 คำ
บทที่5
เก็บเอาไปฝัน
ช่วงสายของวันอากาศกำลังดีรมิดาเดินออกมาหลังบ้านพร้อมตะกร้าผ้าที่ซักเสร็จแล้วเรียบร้อย กลิ่นหอมของน้ำยาซักผ้าลอยอ่อนๆ ไปกับสายลม เธอวางตะกร้าบนพื้นก่อนจะเริ่มหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสะบัดแล้วตากไว้ใบราวเหล็ก ขณะที่เธอกำลังตากผ้าอยู่นั้นก็มีเสียงหัวเราะแผ่วเบาแทรกขึ้นมามันมาจากลานหลังบ้านข้างๆ ซึ่งเป็นบ้านของอชิระ รมิดาชะงักมือไปเล็กน้อยก่อนจะเหลือบตามองผ่านรั้วไม้
แฟนสาวของอชิระกำลังยืนพิงกำแพงบ้านเธอสวมชุดสวยเรียบง่ายแต่ดูมีสไตล์มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ไว้แนบหู อีกข้างจับปอยผมเล่นไปมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมือนกำลังมีความสุขกับบทสนทนาทางโทรศัพท์ เสียงหัวเราะของแฟนอชิระยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ เพราะเธอเดินคุยกระมิดกระเมี้ยนมาใกล้ๆ
"แหม... พูดแบบนี้ฉันก็เขินสิคะ" เสียงพูดปนเสียงหัวเราะคิกคักราวกับคนมีความสุขที่สุดในชีวิต
รมิดารีบหันหน้ากลับมาสนใจผ้าของตัวเองเธอพยายามบอกตัวเองอย่าฟัง อย่าคิด อย่าใส่ใจ แต่มันก็ยากเหลือเดินเมื่อเสียงหัวเราะที่อีกฝ่ายส่งผ่านไปยังโทรศัพท์ดังมาอย่างต่อเนื่อง
"ก็คิดถึงคุณไง อื๊มมม คืนนี้เจอกันนะคะ"
คำพูดนั้นทำให้มือของรมิดาที่กำลังตากผ้าชะงักอีกครั้ง เธอก้มหน้าแนบชิดกับราวตากผ้าแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน แต่เสียงนั้นกลับชัดเจนขึ้นเหมือนว่าแฟนสาวของอชิระตั้งใจจะส่งตรงมาที่หูของเธอ
"โอเคค่ะงั้นแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวแฟนฉันกลับมา"
รมิดาเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะเร่งมือจัดการเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายแล้วรีบยกตะกร้ากลับเข้าบ้าน
ในครัวของบ้านรมิดายืนพิงเคาน์เตอร์ด้วยความรู้สึกสับสน เธอไม่ควรได้ยินบทสนทนานั้นเลยแต่ตอนนี้มันกลับดังก้องอยู่ในหัวเธอ อยากจะลืมก็ลืมไม่ได้สิ่งที่เพื่อนของเธอเปิดไพ่มันตรงจนน่าตกใจ
"ไม่ใช่เรื่องของเรา..." เธอพึมพำกับตัวเองอีกครั้งแต่คำพูดของแฟนสาวของอชิระยังแทรกซึมเข้ามาในหัวของเธอไม่หยุด
ช่วงเย็นอชิระขับรถกลับมาบ้านด้วยความเร็วเขากลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าวันนี้อชิระดูคึกคักกว่าปกติเพราะแฟนสาวของเขาแต่งตัวสวยเดินเข้าออกบ้านเพื่อเตรียมของให้เขา
"พี่อชิจะกลับดึกไหมคะ" เสียงหวานของแฟนสาวเอ่ยถามขณะช่วยเขาแต่งตัว
"น่าจะกลับดึกหน่อยค่ะ งานเลี้ยงผู้จัดการพี่เป็นเจ้านายก็ต้องอยู่รอให้ลูกน้องสนุกกันให้เต็มที่ก่อนถึงจะกลับได้" อชิระตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ขณะแต่งตัวเขาโน้มใบหน้าลงมาเพื่อหอมแก้มแฟนสาวแต่เธอเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย "ปิดบ้านดีๆ ล่ะเดี๋ยวพี่โทรหา"
"ค่ะ"
หลังจากที่รถของอชิระขับออกไปในช่วงหัวค่ำทิ้งไว้เพียงความเงียบไว้ภายในบ้าน กว่าเขาจะกลับก็คงดึกมาก
นาฬิกาแขวนบนผนังบอกเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้วรมิดายังคงนอนไม่หลับเธอนอนพลิกตัวไปมาในห้องเล็กๆ ของเธอ ความเงียบในยามดึกกลับทำให้ความคิดของเธอยิ่งสับสน เธอไม่รู้ว่าทำไมคืนนี้จิตใจของเธอถึงไม่สงบสุขเลย
บรื้นนนน!
เสียงรถยนต์ดังขึ้นจากนอกบ้านดึงความสนใจของรมิดาให้ลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างไม่รู้ตัว เธอเดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดผ้าม่านดู รถเก๋งสีขาวของอชิระขับเข้ามาจอดในโรงรถเมื่อไฟหน้ารถดับลงอชิระจึงก้าวเดินลงมา เขายืนพิงรถของตัวเองมือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงส่วนอีกข้างหยิบบุหรี่ออกมาจุด แสงไฟในโรงรถส่องให้เห็นใบหน้าของเขาชัดเจน สีหน้าของอชิระดูเหนื่อยล้าดวงตาที่เคยมีแต่ความสดใสและมั่นใจกลับมีแววทุกข์ใจอย่างชัดเจน
เขายืนสูบบุหรี่เงียบๆ สายตาเหม่อมองออกไปในความมืดเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง รมิดามองเขาผ่านหน้าต่างโดยไม่ได้พูดอะไรแต่ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นในใจเธอ เธอไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้มาก่อนมันทำให้เธอรู้สึกสงสารปนสงสัยว่าอชิระกำลังแบกรับอะไรบางอย่างที่หนักหนาเอาไว้
ไม่นานนักเขาก็ดับบุหรี่แล้วเดินกลับเข้าบ้านปิดประตูเมื่อแสงไฟในบ้านและโรงจอดรถดับลงรมิดาก็ปิดผ้าม่านของตนเองแล้วล้มตัวลงนอนเธอพยายามบอกตัวเองว่าไม่ควรคิดอะไรมากเกินไป เธอหลับใหลไปพร้อมกับความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้เหมือนกัน
ในความฝันของรมิดาเธอกำลังยืนอยู่ที่ลานหลังบ้านสองมือเร่งตากผ้าให้เสร็จแสงแดดอ่อนส่องกระทบผิวหน้าทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นเบาๆ จากด้านหลังเธอหันไปดูก็ดันถูกสวมกอดเอวจากด้านหลังรมิดาสะดุ้งเล็กน้อยแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเป็นอชิระเขาสวมใส่ชุดลำลองเรียบง่ายแต่ดูอบอุ่นอย่างประหลาดใจ ใบหน้าของเขายิ้มอ่อนโยนดวงตาคมคู่นั้นจ้องมองเธอเหมือนจะบอกอะไรบางอยาง
"มาพี่ช่วยจะได้เสร็จเร็วๆ" รมิดาเขินหน้าแดงแต่เธอไม่ทันได้พูดอะไรอชิระก็โน้มใบหน้าลงมาหอมแก้มเธอเบาๆ รอยยิ้มนั้นยังไม่จางหายยังคงตราตรึงอยู่ในใจ
"คุณอชิระ!" ริมดาหันไปอุทานด้วยความตกใจ"แค่หอมเองไม่ได้เหรอคะ" เขาพูดพลางหัวเราชอบใจ ก่อนจะปล่อยมือจากเอวของเธอแล้วช่วยกันหยิบผ้าจากตะกร้าขึ้นมาตกบนราว
------------------------------
ชอบแหละถึงขั้นเก็บเอาไปฝันเลยเรื่องนี้มีทั้งหมด30 ตอนมาลุ้นกันว่ารมิดาจะเดินเรื่องยังไงต่อ
- ผู้เขียน
